اورشلیم: اسرائیل هفتاد و پنجمین سالگرد خود را این هفته در حال و هوای پراکنده و نامطمئن جشن می‌گیرد که تحت الشعاع نبردی بر سر قوه قضاییه قرار گرفته است که برخی از عمیق‌ترین شکاف‌های اجتماعی را از زمان تأسیس این کشور در سال 1948 باز کرده است.
روز یادبود در روز سه شنبه، تجلیل از کشته شدگان نظامی کشور، و روز استقلال یک روز بعد به طور سنتی به عنوان نشانه های وحدت در کشوری عمل کرده اند که از زمان پیدایش خود با جنگ های مکرر مبارزه کرده است.
امسال حال و هوا متفاوت است.
رئیس جمهور گفت: “من متقاعد شده ام که هیچ تهدید وجودی برای مردم ما بزرگتر از تهدیدی که از درون سرچشمه می گیرد وجود ندارد: قطبی شدن و بیگانگی خود ما از یکدیگر.” آیزاک هرتزوگ این هفته در مجمع عمومی فدراسیون های یهودی آمریکای شمالی در تل آویو گفت.
صدها هزار اسرائیلی از ابتدای سال جاری در اعتراض به طرح‌های دولت ملی‌گرای مذهبی بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر، برای عبور از محدودیت‌های قوه قضاییه که آنها آن را تهدیدی وجودی برای دموکراسی می‌دانند، به خیابان‌ها می‌آیند.
دولت و حامیان آن می گویند که این تغییرات برای مهار قضات فعالی که به شدت به حوزه پارلمان و قوه مجریه نفوذ کرده اند اما ماه گذشته موافقت کردند که برنامه ها را متوقف کنند تا امکان رایزنی بیشتر فراهم شود، لازم است.
اما اعتراضات ادامه یافته و برای بسیاری از اسرائیلی‌ها، این بن‌بست پرسش‌های عمیقی را درباره کشورشان ایجاد کرده است که فراتر از ساختار دیوان عالی و قدرت قوه مجریه برای نادیده گرفتن تصمیمات آن است.
یوزی زوبنر، یک کارآفرین از تل آویو که پارک های تجاری با فناوری پیشرفته ایجاد می کند، خود را یک میهن پرست می نامد. صهیونیست خانواده ای که در قرن نوزدهم به اسرائیل کنونی آمدند.
کهنه سرباز جنگ یوم کیپور در سال 1973 که یک روز پس از کشته شدن یکی از برادرانش در جنگ با مصریان در سینا در عملیات مجروح شد، او نماینده بخشی از جامعه است که به شدت توسط دولت جدید بیگانه شده است.
“ما قرار است چه نوع کشوری باشیم؟” او گفت. “آیا ما یک دموکراسی، یک کشور مدرن خواهیم بود؟ (یکی که) همه در ارتش خدمت می کنند؟ یا قرار است مانند سایر کشورهای اطرافمان باشیم؟”
تعمیق تقسیمات
در پس نگرانی او ترس از تعمیق شدید شکاف ها نهفته است که همیشه در اسرائیل بین اشکنازی های اروپایی و میزراحی خاورمیانه، بین اورشلیم مذهبی و تل آویو آرام و بین شهرک نشینان دست راستی و لیبرال های شهری وجود داشته است.
شهروندان عرب اسرائیل که یک پنجم جمعیت را تشکیل می‌دهند، عمدتاً از این بحث که بسیاری از فلسطینی‌ها می‌گویند نگرانی‌های آنها و اشغال چندین دهه مناطقی را که می‌خواهند به عنوان هسته اصلی کشور آینده نادیده می‌گیرند، کنار گذاشته‌اند.
اما قدرت فزاینده احزاب مذهبی که سال گذشته به نتانیاهو کمک کردند تا به قدرت برسد، بسیاری از اسرائیلی‌های سکولار را نگران کرده است، آنها اغلب از شرایط ویژه و یارانه‌هایی که بسیاری از مردان ارتدوکس را قادر می‌سازد از خدمت سربازی اجتناب کنند و در مدارس تورات تحصیل کنند، به جای استخدام مزد، ناراضی هستند.
راست ناسیونالیست به نوبه خود منتقدان خود را به عدم احترام به دموکراسی متهم می کند و فضای سیاسی مسموم فزاینده از خشم بین “پوپولیست ها” و “نخبگان لیبرال” که در سراسر جهان غرب دیده می شود تغذیه شده است.
طبق نظرسنجی هفته گذشته کانال 12 نیوز، حدود 51 درصد از اسرائیلی ها نسبت به آینده این کشور بدبین هستند، کشوری که از یک منطقه فقیر و عمدتاً کشاورزی به یک نیروگاه با فناوری پیشرفته در طول یک عمر تبدیل شده است.
الیشوا بلوم، یکی از ساکنان الی، یک شهرک در کرانه باختری اشغالی، گفت: “ترس زیادی در هوا وجود دارد که گاهی اوقات جای خود را به نفرت می دهد.” او که در ایالات متحده متولد شد، در سال 1988 به همراه خانواده مذهبی خود به اسرائیل آمد و گفت هیچ دلیلی وجود ندارد که اسرائیلی ها از یکدیگر متنفر باشند.
اما او گفت که با نشانه‌هایی از معترضانی که هر هفته مرکز تل‌آویو را پر می‌کنند، با نقل‌قول‌هایی از سرود ملی اسرائیل از خود بیگانه شده است: «مردم آزاد در سرزمین خود باشیم».
او گفت: “این من را آزار می دهد زیرا یکی با دیگری ربطی ندارد، من اینطور می بینم.” “شعارها بسیار نزدیک به خانه هستند، همه ما می توانیم قبول کنیم که می خواهیم مردمی آزاد در سرزمین خود باشیم. اما این به چه معناست؟”
روز یادبود در روز سه شنبه، تجلیل از کشته شدگان نظامی کشور، و روز استقلال یک روز بعد به طور سنتی به عنوان نشانه های وحدت در کشوری عمل کرده اند که از زمان پیدایش خود با جنگ های مکرر مبارزه کرده است.
امسال حال و هوا متفاوت است.
رئیس جمهور گفت: “من متقاعد شده ام که هیچ تهدید وجودی برای مردم ما بزرگتر از تهدیدی که از درون سرچشمه می گیرد وجود ندارد: قطبی شدن و بیگانگی خود ما از یکدیگر.” آیزاک هرتزوگ این هفته در مجمع عمومی فدراسیون های یهودی آمریکای شمالی در تل آویو گفت.
صدها هزار اسرائیلی از ابتدای سال جاری در اعتراض به طرح‌های دولت ملی‌گرای مذهبی بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر، برای عبور از محدودیت‌های قوه قضاییه که آنها آن را تهدیدی وجودی برای دموکراسی می‌دانند، به خیابان‌ها می‌آیند.
دولت و حامیان آن می گویند که این تغییرات برای مهار قضات فعالی که به شدت به حوزه پارلمان و قوه مجریه نفوذ کرده اند اما ماه گذشته موافقت کردند که برنامه ها را متوقف کنند تا امکان رایزنی بیشتر فراهم شود، لازم است.
اما اعتراضات ادامه یافته و برای بسیاری از اسرائیلی‌ها، این بن‌بست پرسش‌های عمیقی را درباره کشورشان ایجاد کرده است که فراتر از ساختار دیوان عالی و قدرت قوه مجریه برای نادیده گرفتن تصمیمات آن است.
یوزی زوبنر، یک کارآفرین از تل آویو که پارک های تجاری با فناوری پیشرفته ایجاد می کند، خود را یک میهن پرست می نامد. صهیونیست خانواده ای که در قرن نوزدهم به اسرائیل کنونی آمدند.
کهنه سرباز جنگ یوم کیپور در سال 1973 که یک روز پس از کشته شدن یکی از برادرانش در جنگ با مصریان در سینا در عملیات مجروح شد، او نماینده بخشی از جامعه است که به شدت توسط دولت جدید بیگانه شده است.
“ما قرار است چه نوع کشوری باشیم؟” او گفت. “آیا ما یک دموکراسی، یک کشور مدرن خواهیم بود؟ (یکی که) همه در ارتش خدمت می کنند؟ یا قرار است مانند سایر کشورهای اطرافمان باشیم؟”
تعمیق تقسیمات
در پس نگرانی او ترس از تعمیق شدید شکاف ها نهفته است که همیشه در اسرائیل بین اشکنازی های اروپایی و میزراحی خاورمیانه، بین اورشلیم مذهبی و تل آویو آرام و بین شهرک نشینان دست راستی و لیبرال های شهری وجود داشته است.
شهروندان عرب اسرائیل که یک پنجم جمعیت را تشکیل می‌دهند، عمدتاً از این بحث که بسیاری از فلسطینی‌ها می‌گویند نگرانی‌های آنها و اشغال چندین دهه مناطقی را که می‌خواهند به عنوان هسته اصلی کشور آینده نادیده می‌گیرند، کنار گذاشته‌اند.
اما قدرت فزاینده احزاب مذهبی که سال گذشته به نتانیاهو کمک کردند تا به قدرت برسد، بسیاری از اسرائیلی‌های سکولار را نگران کرده است، آنها اغلب از شرایط ویژه و یارانه‌هایی که بسیاری از مردان ارتدوکس را قادر می‌سازد از خدمت سربازی اجتناب کنند و در مدارس تورات تحصیل کنند، به جای استخدام مزد، ناراضی هستند.
راست ناسیونالیست به نوبه خود منتقدان خود را به عدم احترام به دموکراسی متهم می کند و فضای سیاسی مسموم فزاینده از خشم بین “پوپولیست ها” و “نخبگان لیبرال” که در سراسر جهان غرب دیده می شود تغذیه شده است.
طبق نظرسنجی هفته گذشته کانال 12 نیوز، حدود 51 درصد از اسرائیلی ها نسبت به آینده این کشور بدبین هستند، کشوری که از یک منطقه فقیر و عمدتاً کشاورزی به یک نیروگاه با فناوری پیشرفته در طول یک عمر تبدیل شده است.
الیشوا بلوم، یکی از ساکنان الی، یک شهرک در کرانه باختری اشغالی، گفت: “ترس زیادی در هوا وجود دارد که گاهی اوقات جای خود را به نفرت می دهد.” او که در ایالات متحده متولد شد، در سال 1988 به همراه خانواده مذهبی خود به اسرائیل آمد و گفت هیچ دلیلی وجود ندارد که اسرائیلی ها از یکدیگر متنفر باشند.
اما او گفت که با نشانه‌هایی از معترضانی که هر هفته مرکز تل‌آویو را پر می‌کنند، با نقل‌قول‌هایی از سرود ملی اسرائیل از خود بیگانه شده است: «مردم آزاد در سرزمین خود باشیم».
او گفت: “این من را آزار می دهد زیرا یکی با دیگری ربطی ندارد، من اینطور می بینم.” “شعارها بسیار نزدیک به خانه هستند، همه ما می توانیم قبول کنیم که می خواهیم مردمی آزاد در سرزمین خود باشیم. اما این به چه معناست؟”