کابل: سرمای شدید زمستان افغانستان، کودکان کوچک را زیر پتوها در کمپ های موقت جمع کرده است. نوزادان بیمار در بیمارستان ها در برقع های مادرشان دراز کشیده اند. صف‌های طولانی در مراکز توزیع مواد غذایی با غرق شدن افغانستان در روزهای ناامیدکننده بسیار زیاد شده است. از زمان تسلط آشفته کابل توسط طالبان در 15 اوت، اقتصاد ویران شده از جنگ که زمانی تنها با کمک های بین المللی زنده نگه داشته شده بود، اکنون در آستانه سقوط است. پول کافی برای بیمارستان ها وجود ندارد.
صالحه که مانند بسیاری از افغان‌ها فقط از یک نام استفاده می‌کند، پسر شیرخوار خود را به شفاخانه کودکان ایندیرا گاندی در کابل، پایتخت، برد. نجیب 4 ماهه ضعیف و شکننده به شدت سوءتغذیه داشت.
سازمان جهانی صحت نسبت به میلیون‌ها کودک که از سوء تغذیه رنج می‌برند هشدار می‌دهد و سازمان ملل می‌گوید که ۹۷ درصد افغان‌ها به زودی زیر خط فقر زندگی خواهند کرد.
برای میلیون‌ها نفری که در کمپ‌های آوارگان زندگی می‌کنند یا بیرون از وزارتخانه‌های دولتی به دنبال کمک هستند، تنها منبع گرما جمع شدن در اطراف آتش‌های باز هیزمی است.
نزدیک به 80 درصد بودجه دولت قبلی افغانستان از جامعه جهانی تامین شده است. این پول که اکنون قطع شده است، بودجه بیمارستان ها، مدارس، کارخانه ها و وزارتخانه های دولتی را تامین می کند.
در افغانستان طالبان پول نیست. تحریم‌ها بانک‌ها را فلج کرده است در حالی که سازمان ملل، ایالات متحده و سایرین در تلاش هستند تا بفهمند چگونه می‌توانند صدها میلیون دلار کمک بشردوستانه به افغان‌ها برسانند در حالی که طالبان را دور می‌زنند، حتی با وجود اینکه هیچ نشانه‌ای از فساد گسترده‌ای که مشخصه دوره قبلی بود وجود ندارد. مدیریت.
برای بسیاری از فقیرترین افراد افغانستان، نان تنها غذای اصلی آنهاست. زنان بیرون نانوایی های شهر صف می کشند، بچه های خردسال قبل از طلوع فجر می رسند تا نان بیاورند. اکثریت برای یافتن غذا و سوخت تقلا می کنند.
آمار ارائه شده توسط سازمان ملل ناگوار است: تقریباً 24 میلیون نفر در افغانستان، حدود 60 درصد جمعیت، از گرسنگی حاد رنج می برند. حدود 8.7 میلیون افغان با قحطی دست و پنجه نرم می کنند.
مکتب دختران تحت حکومت طالبان نامنظم است و در بسیاری از ولایات پس از صنف ششم اجازه حضور در مکتب را ندارند، اما در بیش از 10 ولایت مکاتب باز است. جامعه بین المللی در حال کار روی راه هایی برای کمک به مکاتب باز است و در عین حال طالبان را تشویق می کند که بقیه را باز کنند.
در برخی مناطق، مانند ولایت هرات غربی، معلمان و والدین با هم رهبران محلی طالبان را به باز کردن مدارس دعوت می کنند. در مکاتب مانند لیسه دخترانه تجروباوی در هرات، این کار نتیجه می دهد.
ماه ها پیش، کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان نسبت به مهاجرت دسته جمعی افغان ها هشدار داد، در صورتی که اجازه داده شود افغانستان آزادانه در ورطه اقتصادی سقوط کند.
مهاجرت در حالی آغاز شده است که هزاران نفر در حال خروج از افغانستان به سمت ایران هستند. صدها نفر اتوبوس‌هایی را جمع‌آوری می‌کنند که آنها را از هرات به استان نیمروز نزدیک می‌کند و از آنجا به ایران سفر خطرناکی می‌کنند. برخی امیدوارند با وجود عزم فزاینده اروپا برای دور نگه داشتن مهاجران، به ترکیه و در نهایت به اروپا بروند.
صالحه که مانند بسیاری از افغان‌ها فقط از یک نام استفاده می‌کند، پسر شیرخوار خود را به شفاخانه کودکان ایندیرا گاندی در کابل، پایتخت، برد. نجیب 4 ماهه ضعیف و شکننده به شدت سوءتغذیه داشت.
سازمان جهانی صحت نسبت به میلیون‌ها کودک که از سوء تغذیه رنج می‌برند هشدار می‌دهد و سازمان ملل می‌گوید که ۹۷ درصد افغان‌ها به زودی زیر خط فقر زندگی خواهند کرد.
برای میلیون‌ها نفری که در کمپ‌های آوارگان زندگی می‌کنند یا بیرون از وزارتخانه‌های دولتی به دنبال کمک هستند، تنها منبع گرما جمع شدن در اطراف آتش‌های باز هیزمی است.
نزدیک به 80 درصد بودجه دولت قبلی افغانستان از جامعه جهانی تامین شده است. این پول که اکنون قطع شده است، بودجه بیمارستان ها، مدارس، کارخانه ها و وزارتخانه های دولتی را تامین می کند.
در افغانستان طالبان پول نیست. تحریم‌ها بانک‌ها را فلج کرده است در حالی که سازمان ملل، ایالات متحده و سایرین در تلاش هستند تا بفهمند چگونه می‌توانند صدها میلیون دلار کمک بشردوستانه به افغان‌ها برسانند در حالی که طالبان را دور می‌زنند، حتی با وجود اینکه هیچ نشانه‌ای از فساد گسترده‌ای که مشخصه دوره قبلی بود وجود ندارد. مدیریت.
برای بسیاری از فقیرترین افراد افغانستان، نان تنها غذای اصلی آنهاست. زنان بیرون نانوایی های شهر صف می کشند، بچه های خردسال قبل از طلوع فجر می رسند تا نان بیاورند. اکثریت برای یافتن غذا و سوخت تقلا می کنند.
آمار ارائه شده توسط سازمان ملل ناگوار است: تقریباً 24 میلیون نفر در افغانستان، حدود 60 درصد جمعیت، از گرسنگی حاد رنج می برند. حدود 8.7 میلیون افغان با قحطی دست و پنجه نرم می کنند.
مکتب دختران تحت حکومت طالبان نامنظم است و در بسیاری از ولایات پس از صنف ششم اجازه حضور در مکتب را ندارند، اما در بیش از 10 ولایت مکاتب باز است. جامعه بین المللی در حال کار روی راه هایی برای کمک به مکاتب باز است و در عین حال طالبان را تشویق می کند که بقیه را باز کنند.
در برخی مناطق، مانند ولایت هرات غربی، معلمان و والدین با هم رهبران محلی طالبان را به باز کردن مدارس دعوت می کنند. در مکاتب مانند لیسه دخترانه تجروباوی در هرات، این کار نتیجه می دهد.
ماه ها پیش، کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان نسبت به مهاجرت دسته جمعی افغان ها هشدار داد، در صورتی که اجازه داده شود افغانستان آزادانه در ورطه اقتصادی سقوط کند.
مهاجرت در حالی آغاز شده است که هزاران نفر در حال خروج از افغانستان به سمت ایران هستند. صدها نفر اتوبوس‌هایی را جمع‌آوری می‌کنند که آنها را از هرات به استان نیمروز نزدیک می‌کند و از آنجا به ایران سفر خطرناکی می‌کنند. برخی امیدوارند با وجود عزم فزاینده اروپا برای دور نگه داشتن مهاجران، به ترکیه و در نهایت به اروپا بروند.