سینسیناتی: جری اسپرینگر، شهردار سابق و مجری خبری که برنامه تلویزیونی همنامش یک سیرک سه حلقه‌ای از خانواده‌های ناکارآمد را به نمایش می‌گذاشت که می‌خواستند همه چیز را در بعدازظهرهای روزهای هفته از جمله نزاع، فحاشی و تصاویر مبهم از برهنگی آشکار کنند، روز پنجشنبه در ۷۹ سالگی درگذشت.
در اوج خود، «نمایش جری اسپرینگر» یک قدرت رتبه‌بندی بود منزوی فرهنگی ایالات متحده، مترادف با درام خنده دار. برنامه گفتگوی روزانه که به خاطر پرتاب صندلی و بحث های پر از صدای بلند شهرت داشت، برنامه مورد علاقه بود آمریکایی لذت گناه در طول 27 سال اجرای آن، در یک نقطه در صدر نمایش اپرا وینفری.
اسپرینگر آن را “سرگرمی فرار” نامید، در حالی که دیگران این نمایش را به عنوان کمکی به کاهش بی‌حرمتی در ارزش‌های اجتماعی آمریکا می‌دانستند.
جین گالوین، سخنگوی خانواده و دوست، گفت: «توانایی جری در برقراری ارتباط با مردم، قلب موفقیت او در همه تلاش‌هایش بود، خواه سیاست، پخش برنامه یا فقط شوخی با افرادی در خیابان که می‌خواستند یک عکس یا یک کلمه داشته باشند. اسپرینگر از سال 1970، در بیانیه ای.
او غیرقابل جایگزین است و از دست دادن او به شدت دردناک است، اما خاطرات عقل، قلب و شوخ طبعی او زنده خواهند ماند.
در این بیانیه آمده است که اسپرینگر پس از یک بیماری مختصر در خانه در حومه شیکاگو در آرامش درگذشت
اسپرینگر در پروفایل توییتر خود به شوخی خود را به عنوان “مجری برنامه گفتگو، مدیر حلقه پایان تمدن” اعلام کرد. او همچنین اغلب با زبانی به مردم گفته بود که آرزویش برای آنها این است که “انشاالله هرگز در برنامه من نباشی”.
پس از بیش از 4000 قسمت، این سریال در سال 2018 به پایان رسید، و هیچ گاه از جنبه اصلی خود دور نشد: برخی از آخرین قسمت‌های آن عناوینی مانند «سکس استریپر من را مستقیم کرد»، «خواهر دوقلوی من را کنار بگذار» و «به هم پیوستن» بود. درمانگر من».
اسپرینگر در یک ویدیوی «خیلی داغ برای تلویزیون» که در اواخر دهه 1990 با نزدیک شدن به 7 میلیون بیننده روزانه اش منتشر شد، دفاعی در برابر انزجار ارائه کرد.
اسپرینگر گفت: «ببینید، تلویزیون ارزش‌ها را خلق نمی‌کند و نباید، بلکه صرفاً تصویری از همه چیزهایی است که در آنجا وجود دارد – خوب، بد، زشت. ممکن است تماشای هر یک از ما خطری برای آمریکا و آزادی گرانبهای ما باشد، بیش از آن چیزی که هر یک از مهمانان ما تا به حال بوده یا می توانند باشند.”
او همچنین ادعا کرد که افراد حاضر در برنامه او داوطلب شدند تا مورد تمسخر یا تحقیر قرار بگیرند.
جرالد نورمن اسپرینگر در 13 فوریه 1944 در یک ایستگاه راه آهن زیرزمینی لندن به دنیا آمد که به عنوان پناهگاه بمب مورد استفاده قرار می گرفت. پدر و مادر او، ریچارد و مارگوت، یهودیان آلمانی بودند که در جریان هولوکاست، که در آن سایر اقوام در اتاق های گاز نازی ها کشته شدند، به انگلستان گریختند. آنها زمانی که پسرشان 5 ساله بود وارد ایالات متحده شدند و در محله کوئینز شهر نیویورک ساکن شدند، جایی که اسپرینگر اولین وسایل بیسبال یانکیز خود را در راه تبدیل شدن به یک طرفدار مادام العمر دریافت کرد.
او علوم سیاسی را در دانشگاه تولین خواند و مدرک حقوق را از دانشگاه نورث وسترن گرفت. او در بیشتر دوران بزرگسالی خود در سیاست فعال بود و در فکر نامزدی برای فرمانداری اوهایو تا سال 2017 بود.
او به عنوان دستیار در مبارزات انتخاباتی بدبخت رابرت اف کندی در سال 1968 وارد عرصه شد. اسپرینگر که برای یک شرکت حقوقی در سینسیناتی کار می کرد، در سال 1970 ناموفق بود و قبل از اینکه در سال 1971 به عضویت شورای شهر انتخاب شود، ناموفق بود.
در سال 1974 – در آنچه The Cincinnati Enquirer به عنوان “یک حرکت ناگهانی که جامعه سیاسی سینسیناتی را تکان داد” گزارش کرد – اسپرینگر استعفا داد. او به “ملاحظات خانوادگی بسیار شخصی” اشاره کرد، اما چیزی که به آن اشاره نکرد، یک تحقیقات معاونت مربوط به فحشا بود. اسپرینگر در اعتراف بعدی که می‌توانست مبنای یکی از برنامه‌های آینده‌اش باشد، گفت که با چک‌های شخصی به روسپی‌ها پول پرداخت کرده است.
سپس در 30 سالگی، سال قبل با میکی ولتون ازدواج کرده بود. این زوج صاحب یک دختر به نام کتی شدند و در سال 1994 از هم جدا شدند.
اسپرینگر به سرعت از نظر سیاسی بازگشت، و در سال 1975 یک کرسی شورا را به دست آورد و در سال 1977 به عنوان شهردار مشغول به کار شد. او بعداً یک گزارشگر سیاسی تلویزیون محلی با تفسیرهای عصرانه محبوب شد. او و گوینده همکار نورما رشید در نهایت به ساخت برنامه تلویزیونی WLWT-TV وابسته به NBC در برنامه خبری با رتبه برتر بازار سینسیناتی کمک کردند.
اسپرینگر برنامه گفتگوی خود را در سال 1991 با قالبی سنتی شروع کرد، اما پس از اینکه WLWT را در سال 1993 ترک کرد، تغییری ضعیف پیدا کرد.
TV Guide آن را در فهرست «بدترین نمایش‌های تاریخ تلویزیون» در رتبه اول قرار داد، اما رتبه‌بندی طلایی بود. این باعث شد که اسپرینگر به چهره‌ای مشهور تبدیل شود که میزبان یک برنامه رادیویی لیبرال و «آمریکا استعداد دارد»، در فیلمی به نام «رینگ مستر» بازی کند و در «رقصیدن با ستاره‌ها» به رقابت بپردازد.
اسپرینگر در سال 2011 به خبرنگار رسانه ای سینسیناتی انکوایرر، جان کیزوتر، گفت: “با تمام شوخی هایی که با سریال انجام می دهم، کاملاً آگاهم و هر روز خدا را شکر می کنم که زندگی من به خاطر این نمایش احمقانه به این شکل باورنکردنی تغییر کرده است.”
خیلی قبل از ظهور سیاسی دونالد ترامپ از ستاره تلویزیون های واقعیت، اسپرینگر در سال 2003 یک نامزدی در سنا را بررسی کرد که به گمان او می تواند از “رای دهندگان غیرسنتی” استفاده کند، افرادی که “معتقدند بیشتر سیاست ها گاو نر هستند.”
اسپرینگر در آن زمان به AP گفت: «من با یک سری از مردم ارتباط دارم که احتمالاً در حال حاضر بیشتر با من ارتباط دارند تا با یک سیاستمدار سنتی. او با جنگ در عراق مخالف بود و از گسترش مراقبت های بهداشتی عمومی حمایت می کرد، اما در نهایت نامزد نشد.
اسپرینگر همچنین اغلب از کشوری که به سن 5 سالگی رسید به عنوان “چشمه نور برای بقیه جهان” صحبت می کرد.
اسپرینگر در یک گردهمایی دموکرات در سال 2003 گفت: “من انگیزه دیگری ندارم جز اینکه بگویم این کشور را دوست دارم.”
اسپرینگر در سال 2019 میزبان یک برنامه ملی “قاضی جری” بود و همچنان در پادکست در مورد هر آنچه در ذهنش بود صحبت می کرد، اما قدرت شوکه کردن او در دوره جدید تلویزیون واقعیت و برنامه های گفتگوی تلویزیونی کابلی جنگی کمرنگ شده بود.
دیوید بیانکولی، مورخ تلویزیونی و استاد دانشگاه مونموث، در سال 2018 گفت: «او نه تنها از برنامه‌های دیگر، بلکه زندگی واقعی هم گرفتار او شد».
علیرغم محدودیت هایی که نمایش اسپرینگر برای آرزوهای سیاسی خود ایجاد کرد، او میراث آن را پذیرفت. در سال 2003 در یک آگهی تبلیغاتی برای جمع آوری کمک های مالی قبل از انتخابات احتمالی مجلس سنای ایالات متحده در سال بعد، اسپرینگر به نقل قولی از مفسر آن زمان نشنال ریویو، جونا گلدبرگ اشاره کرد که در مورد افراد جدیدی که توسط اسپرینگر به پای صندوق های رای آورده شده بود، از جمله “یوکل های شل و سست، هیک ها” هشدار داد. ، عجیب و غریب، پروها و چیزهای دیگر.»
در این گزارش خبری، اسپرینگر به این نقل قول اشاره کرد و در مورد اینکه می‌خواهد با “مردم عادی… که با قاشق نقره‌ای در دهان شما به دنیا نیامده‌اند” ارتباط برقرار کند، صحبت کرد.
در اوج خود، «نمایش جری اسپرینگر» یک قدرت رتبه‌بندی بود منزوی فرهنگی ایالات متحده، مترادف با درام خنده دار. برنامه گفتگوی روزانه که به خاطر پرتاب صندلی و بحث های پر از صدای بلند شهرت داشت، برنامه مورد علاقه بود آمریکایی لذت گناه در طول 27 سال اجرای آن، در یک نقطه در صدر نمایش اپرا وینفری.
اسپرینگر آن را “سرگرمی فرار” نامید، در حالی که دیگران این نمایش را به عنوان کمکی به کاهش بی‌حرمتی در ارزش‌های اجتماعی آمریکا می‌دانستند.
جین گالوین، سخنگوی خانواده و دوست، گفت: «توانایی جری در برقراری ارتباط با مردم، قلب موفقیت او در همه تلاش‌هایش بود، خواه سیاست، پخش برنامه یا فقط شوخی با افرادی در خیابان که می‌خواستند یک عکس یا یک کلمه داشته باشند. اسپرینگر از سال 1970، در بیانیه ای.
او غیرقابل جایگزین است و از دست دادن او به شدت دردناک است، اما خاطرات عقل، قلب و شوخ طبعی او زنده خواهند ماند.
در این بیانیه آمده است که اسپرینگر پس از یک بیماری مختصر در خانه در حومه شیکاگو در آرامش درگذشت
اسپرینگر در پروفایل توییتر خود به شوخی خود را به عنوان “مجری برنامه گفتگو، مدیر حلقه پایان تمدن” اعلام کرد. او همچنین اغلب با زبانی به مردم گفته بود که آرزویش برای آنها این است که “انشاالله هرگز در برنامه من نباشی”.
پس از بیش از 4000 قسمت، این سریال در سال 2018 به پایان رسید، و هیچ گاه از جنبه اصلی خود دور نشد: برخی از آخرین قسمت‌های آن عناوینی مانند «سکس استریپر من را مستقیم کرد»، «خواهر دوقلوی من را کنار بگذار» و «به هم پیوستن» بود. درمانگر من».
اسپرینگر در یک ویدیوی «خیلی داغ برای تلویزیون» که در اواخر دهه 1990 با نزدیک شدن به 7 میلیون بیننده روزانه اش منتشر شد، دفاعی در برابر انزجار ارائه کرد.
اسپرینگر گفت: «ببینید، تلویزیون ارزش‌ها را خلق نمی‌کند و نباید، بلکه صرفاً تصویری از همه چیزهایی است که در آنجا وجود دارد – خوب، بد، زشت. ممکن است تماشای هر یک از ما خطری برای آمریکا و آزادی گرانبهای ما باشد، بیش از آن چیزی که هر یک از مهمانان ما تا به حال بوده یا می توانند باشند.”
او همچنین ادعا کرد که افراد حاضر در برنامه او داوطلب شدند تا مورد تمسخر یا تحقیر قرار بگیرند.
جرالد نورمن اسپرینگر در 13 فوریه 1944 در یک ایستگاه راه آهن زیرزمینی لندن به دنیا آمد که به عنوان پناهگاه بمب مورد استفاده قرار می گرفت. پدر و مادر او، ریچارد و مارگوت، یهودیان آلمانی بودند که در جریان هولوکاست، که در آن سایر اقوام در اتاق های گاز نازی ها کشته شدند، به انگلستان گریختند. آنها زمانی که پسرشان 5 ساله بود وارد ایالات متحده شدند و در محله کوئینز شهر نیویورک ساکن شدند، جایی که اسپرینگر اولین وسایل بیسبال یانکیز خود را در راه تبدیل شدن به یک طرفدار مادام العمر دریافت کرد.
او علوم سیاسی را در دانشگاه تولین خواند و مدرک حقوق را از دانشگاه نورث وسترن گرفت. او در بیشتر دوران بزرگسالی خود در سیاست فعال بود و در فکر نامزدی برای فرمانداری اوهایو تا سال 2017 بود.
او به عنوان دستیار در مبارزات انتخاباتی بدبخت رابرت اف کندی در سال 1968 وارد عرصه شد. اسپرینگر که برای یک شرکت حقوقی در سینسیناتی کار می کرد، در سال 1970 ناموفق بود و قبل از اینکه در سال 1971 به عضویت شورای شهر انتخاب شود، ناموفق بود.
در سال 1974 – در آنچه The Cincinnati Enquirer به عنوان “یک حرکت ناگهانی که جامعه سیاسی سینسیناتی را تکان داد” گزارش کرد – اسپرینگر استعفا داد. او به “ملاحظات خانوادگی بسیار شخصی” اشاره کرد، اما چیزی که به آن اشاره نکرد، یک تحقیقات معاونت مربوط به فحشا بود. اسپرینگر در اعتراف بعدی که می‌توانست مبنای یکی از برنامه‌های آینده‌اش باشد، گفت که با چک‌های شخصی به روسپی‌ها پول پرداخت کرده است.
سپس در 30 سالگی، سال قبل با میکی ولتون ازدواج کرده بود. این زوج صاحب یک دختر به نام کتی شدند و در سال 1994 از هم جدا شدند.
اسپرینگر به سرعت از نظر سیاسی بازگشت، و در سال 1975 یک کرسی شورا را به دست آورد و در سال 1977 به عنوان شهردار مشغول به کار شد. او بعداً یک گزارشگر سیاسی تلویزیون محلی با تفسیرهای عصرانه محبوب شد. او و گوینده همکار نورما رشید در نهایت به ساخت برنامه تلویزیونی WLWT-TV وابسته به NBC در برنامه خبری با رتبه برتر بازار سینسیناتی کمک کردند.
اسپرینگر برنامه گفتگوی خود را در سال 1991 با قالبی سنتی شروع کرد، اما پس از اینکه WLWT را در سال 1993 ترک کرد، تغییری ضعیف پیدا کرد.
TV Guide آن را در فهرست «بدترین نمایش‌های تاریخ تلویزیون» در رتبه اول قرار داد، اما رتبه‌بندی طلایی بود. این باعث شد که اسپرینگر به چهره‌ای مشهور تبدیل شود که میزبان یک برنامه رادیویی لیبرال و «آمریکا استعداد دارد»، در فیلمی به نام «رینگ مستر» بازی کند و در «رقصیدن با ستاره‌ها» به رقابت بپردازد.
اسپرینگر در سال 2011 به خبرنگار رسانه ای سینسیناتی انکوایرر، جان کیزوتر، گفت: “با تمام شوخی هایی که با سریال انجام می دهم، کاملاً آگاهم و هر روز خدا را شکر می کنم که زندگی من به خاطر این نمایش احمقانه به این شکل باورنکردنی تغییر کرده است.”
خیلی قبل از ظهور سیاسی دونالد ترامپ از ستاره تلویزیون های واقعیت، اسپرینگر در سال 2003 یک نامزدی در سنا را بررسی کرد که به گمان او می تواند از “رای دهندگان غیرسنتی” استفاده کند، افرادی که “معتقدند بیشتر سیاست ها گاو نر هستند.”
اسپرینگر در آن زمان به AP گفت: «من با یک سری از مردم ارتباط دارم که احتمالاً در حال حاضر بیشتر با من ارتباط دارند تا با یک سیاستمدار سنتی. او با جنگ در عراق مخالف بود و از گسترش مراقبت های بهداشتی عمومی حمایت می کرد، اما در نهایت نامزد نشد.
اسپرینگر همچنین اغلب از کشوری که به سن 5 سالگی رسید به عنوان “چشمه نور برای بقیه جهان” صحبت می کرد.
اسپرینگر در یک گردهمایی دموکرات در سال 2003 گفت: “من انگیزه دیگری ندارم جز اینکه بگویم این کشور را دوست دارم.”
اسپرینگر در سال 2019 میزبان یک برنامه ملی “قاضی جری” بود و همچنان در پادکست در مورد هر آنچه در ذهنش بود صحبت می کرد، اما قدرت شوکه کردن او در دوره جدید تلویزیون واقعیت و برنامه های گفتگوی تلویزیونی کابلی جنگی کمرنگ شده بود.
دیوید بیانکولی، مورخ تلویزیونی و استاد دانشگاه مونموث، در سال 2018 گفت: «او نه تنها از برنامه‌های دیگر، بلکه زندگی واقعی هم گرفتار او شد».
علیرغم محدودیت هایی که نمایش اسپرینگر برای آرزوهای سیاسی خود ایجاد کرد، او میراث آن را پذیرفت. در سال 2003 در یک آگهی تبلیغاتی برای جمع آوری کمک های مالی قبل از انتخابات احتمالی مجلس سنای ایالات متحده در سال بعد، اسپرینگر به نقل قولی از مفسر آن زمان نشنال ریویو، جونا گلدبرگ اشاره کرد که در مورد افراد جدیدی که توسط اسپرینگر به پای صندوق های رای آورده شده بود، از جمله “یوکل های شل و سست، هیک ها” هشدار داد. ، عجیب و غریب، پروها و چیزهای دیگر.»
در این گزارش خبری، اسپرینگر به این نقل قول اشاره کرد و در مورد اینکه می‌خواهد با “مردم عادی… که با قاشق نقره‌ای در دهان شما به دنیا نیامده‌اند” ارتباط برقرار کند، صحبت کرد.