حلب، سوریه: حمامهای باستانی دومین شهر سوریه، حلب، دوباره پر میشوند، نه به دلیل یک مد احیا شده، بلکه به دلیل قطع برق که دوش آب گرم را به یک امر تجملی تبدیل کرده است.
محمد حریری از یک حمام شلوغ که نیم ساعت منتظر نوبت خود بود، گفت: «ما عمدتاً برای گرم کردن آب در خانه به برق متکی هستیم، اما برق بیشتر اوقات قطع میشود.
این مرد 31 ساله به خبرگزاری فرانسه گفت: «در اینجا، ما تمام زمانی را که نیاز به دوش گرفتن داریم، صرف می کنیم.
حمامهای حلب با اتاقهای بخار مرمری، فوارههای شش ضلعی و گنبدهای متمایز، قرنها به عنوان یک مرکز اجتماعی عمل کردهاند که مردان برای شستشو، گوش دادن به موسیقی و حتی غذا خوردن گرد هم میآیند.
اما کمبود آب، سوخت و برق در سراسر سوریه جنگزده، آنها را به پناهگاهی برای کسانی تبدیل کرده است که در زمستان سرد به دنبال یک حمام طولانی و گرم هستند.
در حمام القواس، یکی از بیش از 50 حمام سنتی در شهر قدیمی حلب، از سوخت دیزل و هیزم برای تامین برق کوره های تامین آب گرم و بخار استفاده می شود.
در زیر گنبد قوسی آن، مردان قنداقشده در حولهها در یکی از اتاقهای کناری متعدد نشستهاند و برخی از آنها آهنگهای سنتی عربی را در حین جمعآوری آب داغ از حوضهای سنگی میخوانند.
در یک منطقه مجاور، ماساژورها از صابون و لوفا استفاده میکنند تا مشتریان تمیزی را که صاف روی زمین مرمر دراز کشیدهاند تمیز کنند، زیرا به نظر میرسد محدودیتها در برابر همهگیری ویروس کرونا دور از ذهن است.
حریری گفت که در کودکی به همراه پدر و عموهایش از حمام های حلب بازدید می کرد.
حالا، او با پسرش می آید — نه برای ادامه یک سنت، بلکه به این دلیل که آب خانه برای خانواده پنج نفره اش کافی نیست.
او گفت: «در خانه باید ظرف 5 دقیقه دوش بگیرید، اما در حمام می توانید پنج ساعت بمانید.
بسیاری از سازه ها در طول چندین دور نبرد بین نیروهای رژیم و شورشیان به شدت آسیب دیدند.
به گفته خبرنگاران خبرگزاری فرانسه، از زمان بازگشت حلب به کنترل کامل دولت در سال 2016، تنها حدود 10 مورد بازگشایی شده است.
عمار رضوان که در اتاق پذیرایی داخل حمام القواس نشسته بود، از مشتریانی که به دنبال رزرو قرار ملاقات بودند، تماس گرفت.
مرد 33 ساله ای که حمام قرن چهاردهمی را از پدربزرگش به ارث برده است، گفت که هرگز فکر نمی کرد تجارت دوباره بازگردد.
وی در حالی که ثبت نام مشتریان را به روز می کرد به خبرگزاری فرانسه گفت: «ما حمام را در سال 2017 و پس از پایان نبردها در حلب بازگشایی کردیم، اما هرگز انتظار نداشتیم که شاهد چنین مشارکتی باشیم.
از مشتریان دائمی حمام، جلال الحلو، پدر سه فرزند 53 ساله است.
او از داخل یک اتاق لباسشویی با حوله ای که بدن خیس او را پوشانده بود به خبرگزاری فرانسه گفت: «حداقل ماهی یک بار برای تمیز کردن خوب به حمام می روم.
مانند بسیاری از ساکنان حلب، هلو معمولاً باید با آب سرد یا ولرم در خانه اکتفا کند.
قطعی برق شبانه روزی امسال به دلیل کمبود شدید سوخت دیزل به 20 ساعت در روز رسیده است.
هلو گفت که گاهی مجبور شده است به جای آبگرمکن برقی به هیزم متوسل شود تا خانواده اش بتوانند حمام کنند.
او گفت: «اولویت ما تامین (آب گرم) برای کودکان است.
وضعیت در مورد همکار حامی حمام نادر مشله نیز به همین منوال است.
این مرد 58 ساله پس از حمام کردن در حمام گفت: آخرین باری که حمام مناسبی انجام دادم دو هفته پیش بود.
وی افزود: در خانه اولویت با بچه ها است و اگر مقداری آب گرم باقی بماند، حمام من سریع و رضایت بخش نیست.
مشله که یک کارمند دولتی و پدر شش فرزند است، گفت که او میتوانست در خانهاش امکانات کمی داشته باشد.
اما در حمام، در حالی که مشتریان دیگر از آنجا عبور می کردند، در حال استراحت بود و روبه روی یک فواره بزرگ قلیان می کشید.
او در بین پفک ها می گوید: «در گذشته غسالخانه رفتن عمدتاً برای سرگرمی بود.
امروز حداقل یک یا دو بار در ماه به یک ضرورت تبدیل شده است.»
محمد حریری از یک حمام شلوغ که نیم ساعت منتظر نوبت خود بود، گفت: «ما عمدتاً برای گرم کردن آب در خانه به برق متکی هستیم، اما برق بیشتر اوقات قطع میشود.
این مرد 31 ساله به خبرگزاری فرانسه گفت: «در اینجا، ما تمام زمانی را که نیاز به دوش گرفتن داریم، صرف می کنیم.
حمامهای حلب با اتاقهای بخار مرمری، فوارههای شش ضلعی و گنبدهای متمایز، قرنها به عنوان یک مرکز اجتماعی عمل کردهاند که مردان برای شستشو، گوش دادن به موسیقی و حتی غذا خوردن گرد هم میآیند.
اما کمبود آب، سوخت و برق در سراسر سوریه جنگزده، آنها را به پناهگاهی برای کسانی تبدیل کرده است که در زمستان سرد به دنبال یک حمام طولانی و گرم هستند.
در حمام القواس، یکی از بیش از 50 حمام سنتی در شهر قدیمی حلب، از سوخت دیزل و هیزم برای تامین برق کوره های تامین آب گرم و بخار استفاده می شود.
در زیر گنبد قوسی آن، مردان قنداقشده در حولهها در یکی از اتاقهای کناری متعدد نشستهاند و برخی از آنها آهنگهای سنتی عربی را در حین جمعآوری آب داغ از حوضهای سنگی میخوانند.
در یک منطقه مجاور، ماساژورها از صابون و لوفا استفاده میکنند تا مشتریان تمیزی را که صاف روی زمین مرمر دراز کشیدهاند تمیز کنند، زیرا به نظر میرسد محدودیتها در برابر همهگیری ویروس کرونا دور از ذهن است.
حریری گفت که در کودکی به همراه پدر و عموهایش از حمام های حلب بازدید می کرد.
حالا، او با پسرش می آید — نه برای ادامه یک سنت، بلکه به این دلیل که آب خانه برای خانواده پنج نفره اش کافی نیست.
او گفت: «در خانه باید ظرف 5 دقیقه دوش بگیرید، اما در حمام می توانید پنج ساعت بمانید.
بسیاری از سازه ها در طول چندین دور نبرد بین نیروهای رژیم و شورشیان به شدت آسیب دیدند.
به گفته خبرنگاران خبرگزاری فرانسه، از زمان بازگشت حلب به کنترل کامل دولت در سال 2016، تنها حدود 10 مورد بازگشایی شده است.
عمار رضوان که در اتاق پذیرایی داخل حمام القواس نشسته بود، از مشتریانی که به دنبال رزرو قرار ملاقات بودند، تماس گرفت.
مرد 33 ساله ای که حمام قرن چهاردهمی را از پدربزرگش به ارث برده است، گفت که هرگز فکر نمی کرد تجارت دوباره بازگردد.
وی در حالی که ثبت نام مشتریان را به روز می کرد به خبرگزاری فرانسه گفت: «ما حمام را در سال 2017 و پس از پایان نبردها در حلب بازگشایی کردیم، اما هرگز انتظار نداشتیم که شاهد چنین مشارکتی باشیم.
از مشتریان دائمی حمام، جلال الحلو، پدر سه فرزند 53 ساله است.
او از داخل یک اتاق لباسشویی با حوله ای که بدن خیس او را پوشانده بود به خبرگزاری فرانسه گفت: «حداقل ماهی یک بار برای تمیز کردن خوب به حمام می روم.
مانند بسیاری از ساکنان حلب، هلو معمولاً باید با آب سرد یا ولرم در خانه اکتفا کند.
قطعی برق شبانه روزی امسال به دلیل کمبود شدید سوخت دیزل به 20 ساعت در روز رسیده است.
هلو گفت که گاهی مجبور شده است به جای آبگرمکن برقی به هیزم متوسل شود تا خانواده اش بتوانند حمام کنند.
او گفت: «اولویت ما تامین (آب گرم) برای کودکان است.
وضعیت در مورد همکار حامی حمام نادر مشله نیز به همین منوال است.
این مرد 58 ساله پس از حمام کردن در حمام گفت: آخرین باری که حمام مناسبی انجام دادم دو هفته پیش بود.
وی افزود: در خانه اولویت با بچه ها است و اگر مقداری آب گرم باقی بماند، حمام من سریع و رضایت بخش نیست.
مشله که یک کارمند دولتی و پدر شش فرزند است، گفت که او میتوانست در خانهاش امکانات کمی داشته باشد.
اما در حمام، در حالی که مشتریان دیگر از آنجا عبور می کردند، در حال استراحت بود و روبه روی یک فواره بزرگ قلیان می کشید.
او در بین پفک ها می گوید: «در گذشته غسالخانه رفتن عمدتاً برای سرگرمی بود.
امروز حداقل یک یا دو بار در ماه به یک ضرورت تبدیل شده است.»