صدف های اسکاتلندی روی صخره ها بودند. اکنون یک کارخانه تقطیر ویسکی به آنها راه نجاتی می اندازد

صدف در دست او صاف تر و گردتر از صدف های اقیانوس آرام است که سریعتر رشد می کنند که امروزه در رستوران های اروپایی رایج است. همچنین بسیار نادر است، زیرا در طول انقلاب صنعتی تقریباً در آبهای بریتانیا صید شده است.

ساندرسون که در دانشگاه هریوت وات در ادینبورگ مستقر است، توضیح می‌دهد: «شبکه‌های راه‌آهن بازارهای شهری را باز کردند، و ماهیگیری صدف محلی، ناگهان بازارهایی برای میلیون‌ها نفر در شهرهای بزرگ مانند لندن، پاریس پیدا کرد. ساندرسون می‌گوید در آن زمان صدف‌ها به عنوان غذای فقیر در نظر گرفته می‌شد و به عنوان غذای خیابانی فروخته می‌شد. حتی اگر بخواهید می توانید اجاره خود را در صدف در ادینبورگ بپردازید.

محبوبیت صدف اروپایی سقوط آن بود. از قرن نوزدهم، جمعیت صدف بومی در بریتانیا 95 درصد کاهش یافته است.

اما روزنه‌ای از امید برای صدف‌های بومی بریتانیا وجود دارد. در زیر این آب‌ها یک پروژه بازگرداندن دریایی وجود دارد که Dornoch Firth، نوار باریکی از آب در سواحل شمال شرقی اسکاتلند را تغییر داده است. پروژه ارتقای محیط زیست Dornoch یا DEEP در سال 2014 آغاز شد و تا به امروز شاهد معرفی مجدد موفقیت آمیز 20000 صدف اروپایی در بستر فرث بوده است. هدف این است که این تعداد تا سال 2025 به 4 میلیون نفر افزایش یابد.

یک احیای روحی

این پروژه نتیجه یک مشارکت غیرمحتمل است. در سواحل دورنوخ، ساختمان‌های قدیمی کارخانه تقطیر گلنمورانجی، یک تولیدکننده ویسکی اسکاچ که بیش از 170 سال است که این فرت را خانه خود می‌نامد، قرار دارد. ساندرسون می گوید: «آنها انبارهای خود را گسترش می دادند و تجارت رونق می گرفت و می خواستند بدانند چگونه ردپای محیطی را کاهش دهند و محیط اطراف خود را بهبود بخشند.

بخوانید: اسکاتلند می‌خواهد طبیعت وحشی معروف خود را دوباره بسازد

بخشی از حرکت پایداری Glenmorangie یک هاضم بی هوازی است که در سال 2017 ساخته شد تا زباله های تولید شده توسط کارخانه تقطیر مانند جو را از فرآیند تخمیر پاک کند.

ادوارد تام، مدیر کارخانه تقطیر، می‌گوید: «به‌طور سنتی، زباله‌ها را در فرت تخلیه می‌کنیم. کاری که اکنون انجام می‌دهیم این است که 97 درصد از مواد زائد را قبل از تخلیه حذف می‌کنیم. 3 درصد باقی‌مانده توسط بسترهای صدف که در حال حاضر به عنوان بخشی از پروژه DEEP در حال کاشت آن هستیم، تمیز می‌شود.»

ادوارد تام، مدیر کارخانه تقطیر گلنمورانجی، جرعه ای از ویسکی را مستقیماً از چلیک می خورد.
صدف ها قادرند حدود 240 لیتر آب دریا را در روز فیلتر کنند که هر محصول جانبی ارگانیک را از کارخانه تقطیر پاک می کند و حضور آنها به عنوان زیستگاه برای گونه های دیگر عمل می کند.

ساندرسون توضیح می‌دهد: «صدف‌ها ساختاری را در بستر دریا ایجاد می‌کنند، گوشه‌ها و شکاف‌هایی را برای چیزهایی که در میان آنها زندگی می‌کنند ایجاد می‌کنند. ما شروع به مشاهده افزایش تعداد گونه های خاص ماهی و گونه های خاص خرچنگ مرتبط با این زیستگاه ها کرده ایم.

علاوه بر این، تحقیقات نشان داده است که بسترهای صدف می توانند به عنوان غرق کربن عمل کنند، کربن را از ستون آب جدا کرده و آن را در بستر زیر دریا دفن کنند.
پروفسور ویلیام ساندرسون، در Dornoch Firth.

پروژه DEEP تنها یکی از 19 پروژه ای است که اکنون در سراسر اروپا در حال اجراست و اولین پروژه ای است که زیستگاه صدف را که به طور کامل تخریب شده بود بازسازی کرد. از طریق مزایای ترکیبی افزایش تنوع زیستی، فیلتر کردن آب و جداسازی کربن، ساندرسون معتقد است که این نوع کار می تواند تأثیر واقعی داشته باشد.

او می گوید: «بازسازی بسترهای صدف به اندازه بازسازی جنگل های باستانی عمیق است.

بخوانید: با “شکارچی شبکه ارواح” هنگ کنگ که زندگی دریایی شهر را نجات می دهد آشنا شوید.

اما با وجود اینکه پروژه پیشرفت قابل توجهی داشته است، ساندرسون اذعان می‌کند که هنوز هم قبل از شیرجه زدن در آب‌های یخ زده برای بررسی صدف‌ها، احساس نگرانی می‌کند.

او می‌گوید: «هر بار که پایین می‌رویم، همیشه برای من یک لحظه مضطرب است. من احساس می‌کنم یک پدر در انتظار هستم… و هر سال با پوزخندی برمی‌گردم زیرا صدف‌ها بزرگ‌تر و بزرگ‌تر می‌شوند.»