کابل: دختران دبیرستانی تقریباً در همه جای افغانستان در خانه نشسته اند و توسط حاکمان طالبان از شرکت در کلاس منع شده اند. اما یک استثنای اساسی وجود دارد.
برای هفته‌ها، دختران در ولایت غربی هرات به کلاس‌های دبیرستان بازگشته‌اند – ثمره تلاش منحصر به فرد و هماهنگ معلمان و والدین برای متقاعد کردن مدیران محلی طالبان به آنها برای بازگشایی.
مقامات طالبان پس از کمپین لابی‌گری هرگز به طور رسمی بازگشایی را تایید نکردند، اما هنگامی که معلمان و والدین کلاس‌های خود را در اوایل اکتبر شروع کردند، از آن نیز جلوگیری نکردند.
محمد صابر مشعل، رئیس اتحادیه معلمان هرات که به سازماندهی این کمپاین کمک کرد، گفت: “والدین، دانش آموزان و معلمان دست در دست هم دادند تا این کار را انجام دهند.” این تنها جایی است که فعالان اجتماعی و معلمان خطر ماندن و گفتگو با طالبان را به جان خریدند.»
معلمان مدام فشار می آوردند. حدود 40 مدیر زن، از جمله بصیرت خواه، در ماه سپتامبر با مقامات ارشد آموزش و پرورش طالبان برای رسیدگی به نگرانی های اصلی شان دیدار کردند.
بصیرت خواه گفت: “ما به آنها اطمینان دادیم که کلاس ها جدا هستند و فقط معلمان زن هستند و دختران حجاب مناسب دارند.” ما نیازی به تغییر چیزی نداریم. ما مسلمان هستیم و هر آنچه اسلام اقتضا می کند رعایت می کنیم.»
در ماه اکتبر، معلمان احساس کردند که توافق ضمنی طالبان را دارند که مانعی بر سر راه خود نکنند. معلمان شروع به انتشار این خبر در صفحات فیس بوک و کانال های برنامه های پیام رسانی کردند که دبیرستان های دخترانه در 3 اکتبر بازگشایی خواهند شد. والدین یک زنجیره تلفن برای انتقال اخبار ایجاد کردند و دانش آموزان به همکلاسی های خود گفتند.
مستوره که دو دختر دارد که در کلاس اول و هشتم در تجروباوای تحصیل می کنند، با والدین دیگر تماس گرفت و از آنها خواست که دختران خود را به مدرسه بیاورند. برخی نگران بودند که طالبان دختران را مورد آزار و اذیت قرار دهند یا ممکن است ستیزه جویان حمله کنند. مستوره و سایر زنان هنوز دختران خود را روزانه تا مدرسه همراهی می کنند.
مستوره که مانند بسیاری از افغان ها از یک نام استفاده می کند، گفت: «ما نگرانی هایی داشتیم و هنوز هم داریم. اما دختران باید آموزش ببینند. بدون آموزش، زندگی شما متوقف می شود.»
فدیه اسماعیل زاده 14 ساله کلاس نهم گفت که از خوشحالی این خبر گریه کرده است. او گفت: «ما تمام امیدمان به بازگشایی مدارس را از دست داده بودیم.
وقتی درهای تاجروباوی باز شد، همه دانش آموزان حاضر نشدند. بصیرت خواه گفت، اما با افزایش اعتماد به نفس والدین، کلاس ها پس از چند روز پر شد. حدود 3900 دانش آموز در کلاس های 1-12 هستند.
در یک روز اخیر، دخترانی که در کلاس شیمی کلاس دهم بودند، یادداشت برداری کردند و معلم عناصر تشکیل دهنده آب را توضیح داد. صف‌هایی از دانش‌آموزان کوچک‌تر از میان سالن‌ها به سمت حیاط مدرسه راهپیمایی کردند.
شهاب الدین ثاقب، مدیر معارف طالبان در ولایت هرات، اصرار دارد که این گروه با رفتن دختران به مکتب مشکلی ندارد.
او به آسوشیتدپرس گفت: «ما آشکارا به همه می‌گوییم که باید به مدرسه بیایند. «مدارس بدون هیچ مشکلی باز هستند. ما هرگز دستور رسمی مبنی بر اینکه دختران دبیرستانی نباید به مدرسه بروند صادر نکردیم.»
هرات تنها جایی است که در آن لیسه های دخترانه در سراسر این ولایت باز است، هرچند مکاتب در چند ولسوالی در شمال افغانستان از جمله شهر مزار شریف نیز بازگشایی شده است.
مشعل به تغییرات در درون طالبان اشاره کرد و گفت که برخی از گروه ها بازتر هستند. آنها می دانند که مردم در مورد موضوع آموزش مقاومت خواهند کرد.
او گفت که طالبان برخلاف دولت سرنگون شده و مورد حمایت بین المللی فاسد نیستند.
او گفت: «در دولت قبل، اگر چیزی به نفع مدارس پیشنهاد می‌دادیم، این ایده را به سطل زباله می‌اندازند، زیرا نمی‌توانستند از آن سود ببرند.
«طالبان تمام وقت خود را در کوه ها صرف جنگ کردند. مدیریت بلد نیستند بنابراین وقتی با آنها ملاقات می کنیم، سعی می کنیم به آنها مشاوره بدهیم و پس از مذاکره، آنها شروع به آمدن می کنند.
با این حال، معلمان در حال مبارزه هستند. مانند دیگر کارمندان دولت ماه هاست حقوق نگرفته اند. مشعل گفت که اداره آموزش بودجه ای برای نیازهای دیگر مانند نگهداری و تدارکات تامین نکرده است.
و افتتاح لیسه دخترانه در هرات یک استثنا باقی مانده است. سایر نقاط کشور موفقیت کمتری داشته اند.
فهیمه پوپل، مدیر لیسه دخترانه شماره 1 هینو، گفت که آموزگاران در شهر قندهار در جنوب قندهار به مقامات محلی طالبان در مورد بازگشایی لیسه های دخترانه مراجعه کردند، اما از آنها خودداری کردند. مقامات گفتند که بدون دستور وزارت آموزش مرکزی نمی توانند کاری انجام دهند. در همین حال، پوپل گفت که والدین از او می‌پرسند دخترانشان چه زمانی می‌توانند به کلاس برگردند.
پوپال گفت: “امیدواریم روزی خبرهای خوبی برای آنها داشته باشیم.” اما او گفت که به این باور است که بهتر است به جای تکرار آزمایش هرات، منتظر عمل حکومت مرکزی باشیم. او گفت که اگر مقامات استانی اجازه بازگشایی را بدهند، وزارتخانه می‌تواند تصمیم آنها را لغو کند، که “به دانش‌آموزان و معلمان آسیب می‌رساند.”
بازگشت کامل دختران یکی از خواسته های اصلی جامعه بین المللی است و احتمالا باید قبل از موافقت آژانس های سازمان ملل با پرداخت مستقیم حقوق معلمان صورت گیرد.
تا کنون، طالبان از تعیین جدول زمانی خودداری کرده اند و اکثر مدارس تعطیلات زمستانی را تا ماه مارس آغاز کرده اند. محمد حسن آخوند، نخست وزیر طالبان در یک سخنرانی روز شنبه تاکید کرد که “زنان در حال حاضر آموزش می بینند” و تنها افزود: “امیدی وجود دارد که آن را گسترش دهیم، همانطور که خداوند اجازه می دهد.”
برای هفته‌ها، دختران در ولایت غربی هرات به کلاس‌های دبیرستان بازگشته‌اند – ثمره تلاش منحصر به فرد و هماهنگ معلمان و والدین برای متقاعد کردن مدیران محلی طالبان به آنها برای بازگشایی.
مقامات طالبان پس از کمپین لابی‌گری هرگز به طور رسمی بازگشایی را تایید نکردند، اما هنگامی که معلمان و والدین کلاس‌های خود را در اوایل اکتبر شروع کردند، از آن نیز جلوگیری نکردند.
محمد صابر مشعل، رئیس اتحادیه معلمان هرات که به سازماندهی این کمپاین کمک کرد، گفت: “والدین، دانش آموزان و معلمان دست در دست هم دادند تا این کار را انجام دهند.” این تنها جایی است که فعالان اجتماعی و معلمان خطر ماندن و گفتگو با طالبان را به جان خریدند.»
معلمان مدام فشار می آوردند. حدود 40 مدیر زن، از جمله بصیرت خواه، در ماه سپتامبر با مقامات ارشد آموزش و پرورش طالبان برای رسیدگی به نگرانی های اصلی شان دیدار کردند.
بصیرت خواه گفت: “ما به آنها اطمینان دادیم که کلاس ها جدا هستند و فقط معلمان زن هستند و دختران حجاب مناسب دارند.” ما نیازی به تغییر چیزی نداریم. ما مسلمان هستیم و هر آنچه اسلام اقتضا می کند رعایت می کنیم.»
در ماه اکتبر، معلمان احساس کردند که توافق ضمنی طالبان را دارند که مانعی بر سر راه خود نکنند. معلمان شروع به انتشار این خبر در صفحات فیس بوک و کانال های برنامه های پیام رسانی کردند که دبیرستان های دخترانه در 3 اکتبر بازگشایی خواهند شد. والدین یک زنجیره تلفن برای انتقال اخبار ایجاد کردند و دانش آموزان به همکلاسی های خود گفتند.
مستوره که دو دختر دارد که در کلاس اول و هشتم در تجروباوای تحصیل می کنند، با والدین دیگر تماس گرفت و از آنها خواست که دختران خود را به مدرسه بیاورند. برخی نگران بودند که طالبان دختران را مورد آزار و اذیت قرار دهند یا ممکن است ستیزه جویان حمله کنند. مستوره و سایر زنان هنوز دختران خود را روزانه تا مدرسه همراهی می کنند.
مستوره که مانند بسیاری از افغان ها از یک نام استفاده می کند، گفت: «ما نگرانی هایی داشتیم و هنوز هم داریم. اما دختران باید آموزش ببینند. بدون آموزش، زندگی شما متوقف می شود.»
فدیه اسماعیل زاده 14 ساله کلاس نهم گفت که از خوشحالی این خبر گریه کرده است. او گفت: «ما تمام امیدمان به بازگشایی مدارس را از دست داده بودیم.
وقتی درهای تاجروباوی باز شد، همه دانش آموزان حاضر نشدند. بصیرت خواه گفت، اما با افزایش اعتماد به نفس والدین، کلاس ها پس از چند روز پر شد. حدود 3900 دانش آموز در کلاس های 1-12 هستند.
در یک روز اخیر، دخترانی که در کلاس شیمی کلاس دهم بودند، یادداشت برداری کردند و معلم عناصر تشکیل دهنده آب را توضیح داد. صف‌هایی از دانش‌آموزان کوچک‌تر از میان سالن‌ها به سمت حیاط مدرسه راهپیمایی کردند.
شهاب الدین ثاقب، مدیر معارف طالبان در ولایت هرات، اصرار دارد که این گروه با رفتن دختران به مکتب مشکلی ندارد.
او به آسوشیتدپرس گفت: «ما آشکارا به همه می‌گوییم که باید به مدرسه بیایند. «مدارس بدون هیچ مشکلی باز هستند. ما هرگز دستور رسمی مبنی بر اینکه دختران دبیرستانی نباید به مدرسه بروند صادر نکردیم.»
هرات تنها جایی است که در آن لیسه های دخترانه در سراسر این ولایت باز است، هرچند مکاتب در چند ولسوالی در شمال افغانستان از جمله شهر مزار شریف نیز بازگشایی شده است.
مشعل به تغییرات در درون طالبان اشاره کرد و گفت که برخی از گروه ها بازتر هستند. آنها می دانند که مردم در مورد موضوع آموزش مقاومت خواهند کرد.
او گفت که طالبان برخلاف دولت سرنگون شده و مورد حمایت بین المللی فاسد نیستند.
او گفت: «در دولت قبل، اگر چیزی به نفع مدارس پیشنهاد می‌دادیم، این ایده را به سطل زباله می‌اندازند، زیرا نمی‌توانستند از آن سود ببرند.
«طالبان تمام وقت خود را در کوه ها صرف جنگ کردند. مدیریت بلد نیستند بنابراین وقتی با آنها ملاقات می کنیم، سعی می کنیم به آنها مشاوره بدهیم و پس از مذاکره، آنها شروع به آمدن می کنند.
با این حال، معلمان در حال مبارزه هستند. مانند دیگر کارمندان دولت ماه هاست حقوق نگرفته اند. مشعل گفت که اداره آموزش بودجه ای برای نیازهای دیگر مانند نگهداری و تدارکات تامین نکرده است.
و افتتاح لیسه دخترانه در هرات یک استثنا باقی مانده است. سایر نقاط کشور موفقیت کمتری داشته اند.
فهیمه پوپل، مدیر لیسه دخترانه شماره 1 هینو، گفت که آموزگاران در شهر قندهار در جنوب قندهار به مقامات محلی طالبان در مورد بازگشایی لیسه های دخترانه مراجعه کردند، اما از آنها خودداری کردند. مقامات گفتند که بدون دستور وزارت آموزش مرکزی نمی توانند کاری انجام دهند. در همین حال، پوپل گفت که والدین از او می‌پرسند دخترانشان چه زمانی می‌توانند به کلاس برگردند.
پوپال گفت: “امیدواریم روزی خبرهای خوبی برای آنها داشته باشیم.” اما او گفت که به این باور است که بهتر است به جای تکرار آزمایش هرات، منتظر عمل حکومت مرکزی باشیم. او گفت که اگر مقامات استانی اجازه بازگشایی را بدهند، وزارتخانه می‌تواند تصمیم آنها را لغو کند، که “به دانش‌آموزان و معلمان آسیب می‌رساند.”
بازگشت کامل دختران یکی از خواسته های اصلی جامعه بین المللی است و احتمالا باید قبل از موافقت آژانس های سازمان ملل با پرداخت مستقیم حقوق معلمان صورت گیرد.
تا کنون، طالبان از تعیین جدول زمانی خودداری کرده اند و اکثر مدارس تعطیلات زمستانی را تا ماه مارس آغاز کرده اند. محمد حسن آخوند، نخست وزیر طالبان در یک سخنرانی روز شنبه تاکید کرد که “زنان در حال حاضر آموزش می بینند” و تنها افزود: “امیدی وجود دارد که آن را گسترش دهیم، همانطور که خداوند اجازه می دهد.”