ونیز: در حالی که گردشگران به طور ناخودآگاه در کف شیشه ای پل عابر پیاده سرگردان بودند، مردم محلی با احتیاط پیش رفتند. ونیزی ها مطمئن شدند که روی نوار سنگی باریک در مرکز قدم می زنند. آنجلو ژاله، 71 ساله، یک کارگر بازنشسته بندر که به یاد می آورد به افرادی که چانه یا پیشانی شکسته داشتند کمک می کرد تا از کف براق بلند شوند، گفت: «این یک پل نیست. “این یک تله است.”
پل، Ponte della Costituzione، توسط معمار ستاره سانتیاگو کالاتراوا، یک اثر چند میلیون دلاری از شیشه و فولاد است که در سال 2008 افتتاح شد. منحنی صاف آن بر فراز کانال بزرگ، نزدیک ایستگاه قطار ونیز، قرار بود نمادی از آغوش مدرنیته در شهر باشد. ، اما بیشتر به عنوان صحنه ای برای سقوط های ویرانگر و لغزش های خطرناک شناخته شده است.
او که در سطح جهانی برای کارهایی از جمله مرکز حمل و نقل مرکز تجارت جهانی در نیویورک مورد تحسین قرار گرفت، در سال 1999 مأمور طراحی این پل شد. هنگامی که 9 سال بعد پس از تاخیرهای فراوان افتتاح شد، شکایت در مورد سقوط به سرعت شروع شد. اکنون، پس از سال‌ها اعتراض و مشکلات، شهر تصمیم گرفته است تا شیشه‌های شفاف را با سنگ تراکیتی که لغزنده‌تر و جذاب‌تر نیستند، جایگزین کند. یکی از مقامات خدمات عمومی ونیز گفت: «مردم به خودشان صدمه می زنند و از دولت شکایت می کنند. ما باید مداخله کنیم.» تصمیم شهر برای اختصاص 500000 روپیه یا حدود 565000 دلار برای جایگزینی بخش شیشه ای پل پس از چندین تلاش ناموفق برای محدود کردن لغزش ها با رزین و برچسب های ضد لغزش صورت گرفت.
ونیز اولین شهری نیست که در پروژه های کالاتراوا با مشکل مواجه شده است. در سال 2011، بیلبائو، اسپانیا، فرش بزرگ لاستیکی سیاه رنگ را روی پل عابر پیاده کالاتراوا که با کاشی‌های شیشه‌ای سنگ فرش شده بود، گذاشت، زیرا عابران پیاده زیادی لیز خوردند و سقوط کردند. کالاتراوا به دلیل مشکلات مربوط به پل با شکایت و جریمه مواجه شده است اما از خود دفاع کرده است. او در سال 2008 گفت: «پل با روش‌های پیچیده بررسی شد و مشخص شد که ساختار محکمی دارد». دفتر کالاتراوا به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد.
پل، Ponte della Costituzione، توسط معمار ستاره سانتیاگو کالاتراوا، یک اثر چند میلیون دلاری از شیشه و فولاد است که در سال 2008 افتتاح شد. منحنی صاف آن بر فراز کانال بزرگ، نزدیک ایستگاه قطار ونیز، قرار بود نمادی از آغوش مدرنیته در شهر باشد. ، اما بیشتر به عنوان صحنه ای برای سقوط های ویرانگر و لغزش های خطرناک شناخته شده است.
او که در سطح جهانی برای کارهایی از جمله مرکز حمل و نقل مرکز تجارت جهانی در نیویورک مورد تحسین قرار گرفت، در سال 1999 مأمور طراحی این پل شد. هنگامی که 9 سال بعد پس از تاخیرهای فراوان افتتاح شد، شکایت در مورد سقوط به سرعت شروع شد. اکنون، پس از سال‌ها اعتراض و مشکلات، شهر تصمیم گرفته است تا شیشه‌های شفاف را با سنگ تراکیتی که لغزنده‌تر و جذاب‌تر نیستند، جایگزین کند. یکی از مقامات خدمات عمومی ونیز گفت: «مردم به خودشان صدمه می زنند و از دولت شکایت می کنند. ما باید مداخله کنیم.» تصمیم شهر برای اختصاص 500000 روپیه یا حدود 565000 دلار برای جایگزینی بخش شیشه ای پل پس از چندین تلاش ناموفق برای محدود کردن لغزش ها با رزین و برچسب های ضد لغزش صورت گرفت.
ونیز اولین شهری نیست که در پروژه های کالاتراوا با مشکل مواجه شده است. در سال 2011، بیلبائو، اسپانیا، فرش بزرگ لاستیکی سیاه رنگ را روی پل عابر پیاده کالاتراوا که با کاشی‌های شیشه‌ای سنگ فرش شده بود، گذاشت، زیرا عابران پیاده زیادی لیز خوردند و سقوط کردند. کالاتراوا به دلیل مشکلات مربوط به پل با شکایت و جریمه مواجه شده است اما از خود دفاع کرده است. او در سال 2008 گفت: «پل با روش‌های پیچیده بررسی شد و مشخص شد که ساختار محکمی دارد». دفتر کالاتراوا به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد.