سیدنی پواتیه، که نقش قهرمانان مصمم و باوقار را در فیلم‌هایی مانند «به آقا با عشق»، «در گرمای شب» و «حدس بزنید چه کسی به شام می‌آید» بازی می‌کند، او را به‌عنوان اولین بت ماتینه سیاهپوست هالیوود معرفی کرد و به باز شدن درها کمک کرد. بازیگران سیاهپوست صنعت سینما در 94 سالگی درگذشت.
پواتیه که جایزه اسکارش برای فیلم «نیلوفرهای میدان» در سال 1963 او را به اولین بازیگر سیاهپوست برنده در بخش بهترین بازیگر مرد تبدیل کرد، زمانی که جنبش حقوق مدنی در ایالات متحده شروع به پیشرفت کرد به شهرت رسید. نقش های او منعکس کننده اهداف یکپارچه گرایانه صلح آمیز مبارزه بود. اگرچه اغلب با خشم سرکوب شده می جوشید، اما شخصیت های او به بی عدالتی با وضوحی آرام پاسخ دادند. آنها با دلیل و بخشش با نفرت مواجه شدند، پیامی اطمینان بخش برای مخاطبان سفیدپوست فرستادند و پواتیه را در معرض حمله به عنوان عمو تام قرار دادند، زمانی که جنبش حقوق مدنی در اواخر دهه 1960 چرخش ستیزه جویانه تری پیدا کرد. او در مصاحبه‌ای در سال ۱۹۶۷ درباره بخش‌های فیلمش گفت: «این یک انتخاب است، یک انتخاب واضح». “اگر بافت جامعه متفاوت بود، من تا بهشت فریاد می زدم تا نقش شرورها را بازی کنم و با تصاویر متفاوتی از زندگی سیاهپوستان روبرو شوم که ابعاد بیشتری داشته باشد. اما اگر در این مرحله از بازی این کار را انجام دهم، لعنت خواهم کرد. ”
در آن زمان، پواتیه یکی از پردرآمدترین بازیگران هالیوود و برنده گیشه بود و در نظرسنجی مجله باکس آفیس از صاحبان تئاتر و منتقدان، پس از ریچارد برتون، پل نیومن، لی ماروین و جان در رتبه پنجم بازیگران مرد قرار گرفت. وین با این حال بداخلاقی نژادی به هالیوود اجازه نمی دهد که او را به عنوان بازیگر رمانتیک انتخاب کند. او به یک مصاحبه‌کننده گفت: «فکر کردن به مرد سیاهپوست آمریکایی در شرایط اجتماعی-جنسی عاشقانه دشوار است. و دلایل زیادی وجود دارد که نمی‌توان به آن اشاره کرد.»
پواتیه اغلب خود را در نقش های محدود و مقدس می دید که با این وجود نشان دهنده پیشرفت مهمی در بخش های تحقیرآمیز ارائه شده توسط هالیوود در گذشته بود. جایزه بهترین بازیگر مرد در سال 1964 برای بازی در فیلم کم‌هزینه «نیلوفرهای مزرعه» به‌عنوان یک صنعتگر دوره‌گرد که به گروهی از راهبه‌های آلمانی کمک می‌کند تا یک کلیسا را بسازند، دریافت شد. در سال 1967، پواتیه در سه فیلم پرفروش ظاهر شد و او را به اوج محبوبیت رساند. «در گرمای شب» او را در مقابل راد استایگر قرار داد، به عنوان یک کلانتری بی‌حال و متعصب، که ویرجیل تیبس، کارآگاهی که پواتیه بازی می‌کند، باید با او بر روی تحقیقات قتل کار کند. (در یک خط پاک نشدنی، کارآگاه بر احترام کلانتر پافشاری می کند که او اعلام می کند: “آنها من را آقای تیبز صدا می کنند!”) در “به آقا، با عشق” او معلمی نگران در یک دبیرستان سخت در لندن بود و در ” حدس بزنید چه کسی به شام می‌آید» او نقش دکتری را بازی می‌کرد که نژادش اصول آزادیخواهانه همسر آینده‌اش را با بازی اسپنسر تریسی و کاترین هپبورن آزمایش می‌کرد. در طول دوران حرفه‌ای او، وزن سنگینی از اهمیت نژادی بر پواتیه و شخصیت‌هایی که او بازی می‌کرد، تحمیل شد. او یک بار نوشت: “من احساس می کردم که با هر حرکتی که انجام می دهم، نماینده 15،18 میلیون نفر هستم.”
پواتیه که جایزه اسکارش برای فیلم «نیلوفرهای میدان» در سال 1963 او را به اولین بازیگر سیاهپوست برنده در بخش بهترین بازیگر مرد تبدیل کرد، زمانی که جنبش حقوق مدنی در ایالات متحده شروع به پیشرفت کرد به شهرت رسید. نقش های او منعکس کننده اهداف یکپارچه گرایانه صلح آمیز مبارزه بود. اگرچه اغلب با خشم سرکوب شده می جوشید، اما شخصیت های او به بی عدالتی با وضوحی آرام پاسخ دادند. آنها با دلیل و بخشش با نفرت مواجه شدند، پیامی اطمینان بخش برای مخاطبان سفیدپوست فرستادند و پواتیه را در معرض حمله به عنوان عمو تام قرار دادند، زمانی که جنبش حقوق مدنی در اواخر دهه 1960 چرخش ستیزه جویانه تری پیدا کرد. او در مصاحبه‌ای در سال ۱۹۶۷ درباره بخش‌های فیلمش گفت: «این یک انتخاب است، یک انتخاب واضح». “اگر بافت جامعه متفاوت بود، من تا بهشت فریاد می زدم تا نقش شرورها را بازی کنم و با تصاویر متفاوتی از زندگی سیاهپوستان روبرو شوم که ابعاد بیشتری داشته باشد. اما اگر در این مرحله از بازی این کار را انجام دهم، لعنت خواهم کرد. ”
در آن زمان، پواتیه یکی از پردرآمدترین بازیگران هالیوود و برنده گیشه بود و در نظرسنجی مجله باکس آفیس از صاحبان تئاتر و منتقدان، پس از ریچارد برتون، پل نیومن، لی ماروین و جان در رتبه پنجم بازیگران مرد قرار گرفت. وین با این حال بداخلاقی نژادی به هالیوود اجازه نمی دهد که او را به عنوان بازیگر رمانتیک انتخاب کند. او به یک مصاحبه‌کننده گفت: «فکر کردن به مرد سیاهپوست آمریکایی در شرایط اجتماعی-جنسی عاشقانه دشوار است. و دلایل زیادی وجود دارد که نمی‌توان به آن اشاره کرد.»
پواتیه اغلب خود را در نقش های محدود و مقدس می دید که با این وجود نشان دهنده پیشرفت مهمی در بخش های تحقیرآمیز ارائه شده توسط هالیوود در گذشته بود. جایزه بهترین بازیگر مرد در سال 1964 برای بازی در فیلم کم‌هزینه «نیلوفرهای مزرعه» به‌عنوان یک صنعتگر دوره‌گرد که به گروهی از راهبه‌های آلمانی کمک می‌کند تا یک کلیسا را بسازند، دریافت شد. در سال 1967، پواتیه در سه فیلم پرفروش ظاهر شد و او را به اوج محبوبیت رساند. «در گرمای شب» او را در مقابل راد استایگر قرار داد، به عنوان یک کلانتری بی‌حال و متعصب، که ویرجیل تیبس، کارآگاهی که پواتیه بازی می‌کند، باید با او بر روی تحقیقات قتل کار کند. (در یک خط پاک نشدنی، کارآگاه بر احترام کلانتر پافشاری می کند که او اعلام می کند: “آنها من را آقای تیبز صدا می کنند!”) در “به آقا، با عشق” او معلمی نگران در یک دبیرستان سخت در لندن بود و در ” حدس بزنید چه کسی به شام می‌آید» او نقش دکتری را بازی می‌کرد که نژادش اصول آزادیخواهانه همسر آینده‌اش را با بازی اسپنسر تریسی و کاترین هپبورن آزمایش می‌کرد. در طول دوران حرفه‌ای او، وزن سنگینی از اهمیت نژادی بر پواتیه و شخصیت‌هایی که او بازی می‌کرد، تحمیل شد. او یک بار نوشت: “من احساس می کردم که با هر حرکتی که انجام می دهم، نماینده 15،18 میلیون نفر هستم.”