پوتین تهدیدی عمیق برای صلح در اروپا به صدا درآورد که “طبل جنگ” در مرز روسیه و اوکراین به گوش می رسد.

با حمله به کریمه در سال 2014، ترس از عبور مجدد نیروهای روسیه از مرز هرگز بالاتر از این نبوده است.

به نظر می رسد هفته گذشته مذاکرات دوجانبه با ایالات متحده در ژنو، با ناتو در بروکسل در روز چهارشنبه و اوج آن در سازمان امنیت و همکاری اروپا در وین در روز پنجشنبه – که به منظور کاهش تنش ها انجام شد، به نظر می رسد که برعکس بوده و نمایندگان پوتین را در حالت خصمانه قرار داده است. لفاظی

سرگئی ریابکوف، معاون وزیر امور خارجه روسیه روز دوشنبه خواستار “ضمانت های آهنین، ضد آب، ضد گلوله، الزام آور قانونی، نه تضمین، نه پادمان، تضمین” شد که ناتو عضویت اوکراین و سایرین را رد کند و به خطوط 1997 بازگردد.

دو روز بعد، پس از مذاکرات ناتو در بروکسل، یکی دیگر از معاونان وزیر خارجه، الکساندر گروشکو، تهدید کرد که اگر به آنچه می‌خواهند نرسند، زور می‌زند. «ما مجموعه‌ای از اقدامات قانونی نظامی-فنی داریم که در صورت احساس خطر واقعی از آنها استفاده خواهیم کرد [our] امنیت، و ما از قبل احساس می کنیم [it]،” او گفت.

تا روز پنجشنبه، زمانی که مذاکرات به سازمان امنیت و همکاری اروپا رسید، که قلمرو آن نیمکره شمالی را از شرقی‌ترین توندرای یخ‌زده روسیه تا نوک غربی یخی آلاسکا و جایی که روسیه و اوکراین هر دو عضو آن هستند، نیمکره شمالی را دور می‌زند. الکساندر لوکاشویچ، سفیر روسیه در سازمان امنیت و همکاری اروپا، نسبت به “لحظه حقیقت” با “عواقب فاجعه بار” در صورت نقض “اصول روسیه” هشدار داد.

روز جمعه در مسکو، سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه پوتین که مدت ها خدمت کرده بود، هشدار داد که “غرب از خود دور شده است” و با استفاده از قوانین عامیانه روسیه، اشاره کرد که دیپلماسی پوتین ممکن است مسیر خود را طی کرده باشد و گفت: “ما به آرامی مهار می کنیم، اما اکنون زمان آن فرا رسیده است که سوار شویم.”

در همان روز، اوکراینی‌ها با حمله سایبری گسترده که وب‌سایت‌های دولتی را از بین بردند، بیدار شدند. روسیه مسئولیت این حمله را برعهده نگرفته است، اما جوزپ بورل، دیپلمات ارشد اروپا، تردیدی در مورد اینکه چه کسی پشت این حمله بوده است، باقی نگذاشت و گفت: «گفتنش سخت است. [who is behind it]. من نمی توانم کسی را سرزنش کنم زیرا هیچ مدرکی ندارم، اما می توانیم تصور کنیم.

با طراحی روسیه یا تأثیرات لکنت‌آمیز دیپلماسی بن‌بست، مذاکرات نتایج مارپیچ‌ای را در پی دارد. بورل قول اقدامات متقابل در برابر این حمله سایبری را داد، “ما تمام منابع خود را برای کمک به اوکراین برای مقابله با این حمله سایبری بسیج می کنیم. متأسفانه، ما می دانستیم که ممکن است رخ دهد.”

کرملین به شدت این اتهام را رد کرد.

بعد چه اتفاقی می افتد؟

به گزارش رسانه دولتی اوکراین، اوکرینفورم، روز جمعه، ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، از بایدن و پوتین برای گفتگو در مورد وضعیت امنیتی دعوت کرد.

لاوروف اظهار داشته است که معتقد است ناتو باید حرکت بعدی را انجام دهد، “ما منتظر پاسخ همکارانمان هستیم، پاسخ های مکتوب، روی کاغذ.”

اما ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو روز چهارشنبه به سی ان ان گفت که این وظیفه روسیه است که به اقدامات دیپلماتیک ناتو در مورد مذاکرات کنترل تسلیحات و سایر توافقات نظامی متقابل پاسخ دهد. وی گفت: «ما منتظر پاسخ به پیشنهاد خود برای تشکیل جلسه ای هستیم که به طیف وسیعی از موضوعات مهم برای امنیت اروپا بپردازد.

آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا نیز گفت که ایالات متحده منتظر رئیس جمهور روسیه است. وی ادامه داد: آیا او راه دیپلماسی و گفت‌وگو را برای حل برخی از این مشکلات انتخاب می‌کند یا به دنبال تقابل و تهاجم است؟ منشی پنجشنبه پرسید.

انتظار دوباره خاطرات ناخوشایند را برای اروپایی ها بیدار می کند. ژپه کوفود، وزیر امور خارجه دانمارک، اقدامات پوتین را “کاملا غیرقابل قبول” خواند و گفت که او “در تلاش است ما را به سردترین و تاریک ترین روزهای جنگ سرد بازگرداند.”

اما با توجه به اینکه پوتین به ظاهر قاطعانه از عقب‌نشینی خود سرسخت است، سایه تاریخ بر شانه‌های رهبرانی در سرتاسر قاره فشار می‌آورد که به طور فزاینده‌ای آگاه می‌شوند که ممکن است تصمیمات سرنوشت‌سازی در پیش باشد.