لندن: شاه چارلز سوم روز شنبه در کلیسای وست مینستر، در مراسمی که بر اساس سنت های باستانی ساخته شده بود، در زمانی تاج گذاری شد سلطنت بریتانیا با آینده ای مبهم روبروست
شیپورها در صومعه قرون وسطایی به صدا درآمدند و هنگام شروع مراسم در حضور بیش از 2000 مهمان از جمله رهبران جهان، اشراف و افراد مشهور، جماعت فریاد زدند “خدایا شاه چارلز را نجات بده”. در بیرون، هزاران نیرو، ده‌ها هزار تماشاگر و معترضان معترض در مسیری که پادشاه از کاخ باکینگهام با کالسکه‌ای با تزئینات طلاکاری شده و اسب‌کشی حرکت می‌کرد، گرد هم آمدند.
این آخرین مایل سفر هفت دهه ای چارلز از وارث تا پادشاه بود.
برای خانواده سلطنتی و دولت، این مناسبت – با نام رمز عملیات گوی طلایی – نمایشی از میراث، سنت و منظره بی نظیر در سراسر جهان است.
انتظار می رفت این مراسم توسط میلیون ها نفر تماشا شود، اگرچه هیبت و احترامی که این مراسم برای برانگیختن آن طراحی شده بود تا حد زیادی از بین رفته است – و بسیاری از آن روز با بی علاقگی استقبال کردند.
حتی برخی با تحقیر با آن برخورد کردند. معترضان جمهوری خواه بیرون جمع شدند تا «پادشاه من نیست» را برای جشن گرفتن نهادی که می گویند حامی امتیازات و نابرابری است، در کشوری که فقر عمیق تر و روابط اجتماعی متلاشی شده است، سر دادند. تعداد انگشت شماری دستگیر شدند.
با ورود مهمانان، کلیسا از هیجان غوغا می کرد و گل های معطر و کلاه های رنگارنگ پر شده بود. جیل بایدن، بانوی اول ایالات متحده، امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا، هشت نخست وزیر فعلی و سابق بریتانیا و همچنین جودی دنچ، اما تامپسون و لیونل ریچی از جمله آنها بودند.
هزاران نفر از سراسر بریتانیا و سراسر جهان یک شبه در مسیری 1.3 مایلی (2 کیلومتری) اردو زدند که پادشاه و همسرش، کامیلا، برای رسیدن به صومعه سفر کردند.
در یک مراسم سنتی انگلیکن که کمی برای دوران مدرن تغییر یافته بود، چارلز، با لباس‌های سرمه‌ای و کرمی، روی کتاب مقدس سوگند یاد کرد که یک «پروتستان واقعی» است.
اما برای اولین بار، پیشگفتاری به سوگند تاجگذاری اضافه شد تا بگوید کلیسای انگلستان «به دنبال ایجاد محیطی خواهد بود که در آن افراد با هر ادیان و عقاید بتوانند آزادانه زندگی کنند» و رساله کتاب مقدس شاه جیمز توسط آن خوانده شد. نخست وزیر ریشی سوناک، اولین رهبر هندوهای بریتانیا.
یک گروه کر انجیل آهنگ جدید «آللویا» را اجرا کردند و برای اولین بار، روحانیون زن در این مراسم شرکت کردند.
برای 1000 سال و بیشتر، پادشاهان بریتانیا در مراسم باشکوهی تاج گذاری می کردند که حق حکومت آنها را تایید می کند.
این روزها، پادشاه دیگر قدرت اجرایی یا سیاسی ندارد و این خدمات صرفاً تشریفاتی است زیرا چارلز پس از مرگ مادرش، ملکه الیزابت دوم، در ماه سپتامبر به طور خودکار پادشاه شد.
پادشاه همچنان رئیس دولت بریتانیا و نماد هویت ملی است – و چارلز باید برای متحد کردن یک ملت چندفرهنگی و مرتبط نگه داشتن سلطنت در زمانی که حمایت از آن، به ویژه در میان جوانان، رو به کاهش است، تلاش کند.
گروه ضد سلطنتی جمهوری گفت که شش تن از اعضای آن، از جمله رئیس اجرایی آن، هنگام ورود به تظاهرات دستگیر شدند. پلیس گفته است که “تحمل کم” را برای افرادی که به دنبال ایجاد اختلال در این روز هستند، خواهد داشت و این باعث انتقاداتی شده است که آنها آزادی بیان را سرکوب می کنند.
بحران هزینه های زندگی نیز همه را در بریتانیا فقیرتر می کند و سؤالاتی را در مورد هزینه تمام شکوه ها ایجاد می کند.
چارلز به دنبال هدایت یک ماشین سلطنتی کوچکتر و ارزانتر برای قرن بیست و یکم بوده است. بنابراین این ماجرا کوتاه‌تر از تاجگذاری سه ساعته الیزابت خواهد بود.
در سال 1953، کلیسای وست مینستر دارای جایگاه های موقتی بود تا ظرفیت صندلی ها را به بیش از 8000 افزایش دهد، اشراف ردای سرمه ای و تاج می پوشیدند، و مراسم تاج گذاری تاج گذاری تا 5 مایل (8 کیلومتر) در مرکز لندن پیچید تا حدود 3 میلیون نفر بتوانند برای آن تشویق کنند. ملکه پر زرق و برق 27 ساله
سازمان دهندگان این بار مسیر راهپیمایی را کوتاه کردند، مراسم تاج گذاری را به کمتر از دو ساعت کاهش دادند و 2300 دعوت نامه برای خانواده سلطنتی جهان، سران کشورها، کارمندان دولت، کارگران کلیدی و قهرمانان محلی ارسال کردند. قاضیانی با کلاه گیس، سربازانی با مدال های درخشان که به تونیک های قرمز چسبیده بودند و اعضای مجلس اعیان با لباس قرمزشان حضور داشتند.
وارث تاج و تخت شاهزاده ویلیام، همسرش کیت و سه فرزندشان همگی در این مراسم حضور داشتند. برادر کوچکتر ویلیام، شاهزاده هری، که علناً با خانواده دعوا کرده بود، به تنهایی وارد شد. همسرش مگان و فرزندانشان در خانه در کالیفرنیا ماندند.
مراسم تاجگذاری که بر اساس مضمون «به خدمت فراخوانده شده است» با یکی از جوانترین اعضای جماعت – یک پسرخوانده – در حال خوشامدگویی به پادشاه آغاز شد. چارلز در پاسخ گفت: “من آمده ام نه برای خدمت، بلکه برای خدمت.”
این لحظه به معنای تأکید بر اهمیت جوانان است – و افزوده‌ای جدید در خدمتی مملو از آیین‌هایی است که از طریق آن قدرت در طول قرن‌ها به پادشاهان جدید منتقل شده است.
اوج نمادین این مراسم دو ساعته زمانی به نیمه رسید که اسقف اعظم کانتربری جاستین ولبی تاج سنت ادوارد طلای جامد را بر سر پادشاه گذاشت. شیپورها به صدا در آمد و سلام های تفنگ در سراسر بریتانیا شلیک شد
در تغییر دیگری، چارلز لحظه سنتی پایان مراسم را که از اشراف خواسته شد تا زانو بزنند و وفاداری خود را به پادشاه اعلام کنند، کنار گذاشته است.
در عوض، ولبی از همه کسانی که در صومعه هستند دعوت می کند تا به پادشاه «وفاداری واقعی» بدهند. او از افرادی که تلویزیون را تماشا می‌کنند نیز دعوت می‌کند تا ادای احترام کنند – اگرچه این بخش از مراسم پس از انتقاد برخی از آن به عنوان تلاشی ناشنوا برای درخواست حمایت عمومی از چارلز، کاهش یافته است. ولبی اکنون به افراد حاضر در خانه پیشنهاد می‌کند «لحظه‌ای تأمل آرام» داشته باشند یا بگویند «خدایا پادشاه را نجات بده».
جورج گراس، محقق مدعو در کینگز کالج لندن و کارشناس تاج گذاری، گفت که واکنش مردم به چارلز، در طول خدمت و در طول مسیر رژه، کلیدی است.
گروس گفت: «اگر مردم حاضر نشوند هیچ کدام از اینها مهم نیست. “اگر آنها اهمیتی ندهند، پس همه چیز واقعاً کار نمی کند. همه چیز در مورد این تعامل است.»
و عموم مردم امروز با مخاطبانی که تاجگذاری الیزابت را دیدند بسیار متفاوت است.
تقریباً 20٪ از جمعیت اکنون از گروه های اقلیت قومی هستند، در حالی که در دهه 1950 کمتر از یک٪ بود. بیش از 300 زبان در مدارس بریتانیا صحبت می شود و کمتر از نیمی از جمعیت خود را مسیحی توصیف می کنند.
اگرچه برگزارکنندگان می‌گویند که تاجگذاری همچنان یک «خدمت مقدس انگلیسی» است، این مراسم برای اولین بار شامل مشارکت فعال سایر ادیان از جمله نمایندگان سنت‌های بودایی، هندو، یهودی، مسلمان و سیک می‌شود.
شیپورها در صومعه قرون وسطایی به صدا درآمدند و هنگام شروع مراسم در حضور بیش از 2000 مهمان از جمله رهبران جهان، اشراف و افراد مشهور، جماعت فریاد زدند “خدایا شاه چارلز را نجات بده”. در بیرون، هزاران نیرو، ده‌ها هزار تماشاگر و معترضان معترض در مسیری که پادشاه از کاخ باکینگهام با کالسکه‌ای با تزئینات طلاکاری شده و اسب‌کشی حرکت می‌کرد، گرد هم آمدند.
این آخرین مایل سفر هفت دهه ای چارلز از وارث تا پادشاه بود.
برای خانواده سلطنتی و دولت، این مناسبت – با نام رمز عملیات گوی طلایی – نمایشی از میراث، سنت و منظره بی نظیر در سراسر جهان است.
انتظار می رفت این مراسم توسط میلیون ها نفر تماشا شود، اگرچه هیبت و احترامی که این مراسم برای برانگیختن آن طراحی شده بود تا حد زیادی از بین رفته است – و بسیاری از آن روز با بی علاقگی استقبال کردند.
حتی برخی با تحقیر با آن برخورد کردند. معترضان جمهوری خواه بیرون جمع شدند تا «پادشاه من نیست» را برای جشن گرفتن نهادی که می گویند حامی امتیازات و نابرابری است، در کشوری که فقر عمیق تر و روابط اجتماعی متلاشی شده است، سر دادند. تعداد انگشت شماری دستگیر شدند.
با ورود مهمانان، کلیسا از هیجان غوغا می کرد و گل های معطر و کلاه های رنگارنگ پر شده بود. جیل بایدن، بانوی اول ایالات متحده، امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا، هشت نخست وزیر فعلی و سابق بریتانیا و همچنین جودی دنچ، اما تامپسون و لیونل ریچی از جمله آنها بودند.
هزاران نفر از سراسر بریتانیا و سراسر جهان یک شبه در مسیری 1.3 مایلی (2 کیلومتری) اردو زدند که پادشاه و همسرش، کامیلا، برای رسیدن به صومعه سفر کردند.
در یک مراسم سنتی انگلیکن که کمی برای دوران مدرن تغییر یافته بود، چارلز، با لباس‌های سرمه‌ای و کرمی، روی کتاب مقدس سوگند یاد کرد که یک «پروتستان واقعی» است.
اما برای اولین بار، پیشگفتاری به سوگند تاجگذاری اضافه شد تا بگوید کلیسای انگلستان «به دنبال ایجاد محیطی خواهد بود که در آن افراد با هر ادیان و عقاید بتوانند آزادانه زندگی کنند» و رساله کتاب مقدس شاه جیمز توسط آن خوانده شد. نخست وزیر ریشی سوناک، اولین رهبر هندوهای بریتانیا.
یک گروه کر انجیل آهنگ جدید «آللویا» را اجرا کردند و برای اولین بار، روحانیون زن در این مراسم شرکت کردند.
برای 1000 سال و بیشتر، پادشاهان بریتانیا در مراسم باشکوهی تاج گذاری می کردند که حق حکومت آنها را تایید می کند.
این روزها، پادشاه دیگر قدرت اجرایی یا سیاسی ندارد و این خدمات صرفاً تشریفاتی است زیرا چارلز پس از مرگ مادرش، ملکه الیزابت دوم، در ماه سپتامبر به طور خودکار پادشاه شد.
پادشاه همچنان رئیس دولت بریتانیا و نماد هویت ملی است – و چارلز باید برای متحد کردن یک ملت چندفرهنگی و مرتبط نگه داشتن سلطنت در زمانی که حمایت از آن، به ویژه در میان جوانان، رو به کاهش است، تلاش کند.
گروه ضد سلطنتی جمهوری گفت که شش تن از اعضای آن، از جمله رئیس اجرایی آن، هنگام ورود به تظاهرات دستگیر شدند. پلیس گفته است که “تحمل کم” را برای افرادی که به دنبال ایجاد اختلال در این روز هستند، خواهد داشت و این باعث انتقاداتی شده است که آنها آزادی بیان را سرکوب می کنند.
بحران هزینه های زندگی نیز همه را در بریتانیا فقیرتر می کند و سؤالاتی را در مورد هزینه تمام شکوه ها ایجاد می کند.
چارلز به دنبال هدایت یک ماشین سلطنتی کوچکتر و ارزانتر برای قرن بیست و یکم بوده است. بنابراین این ماجرا کوتاه‌تر از تاجگذاری سه ساعته الیزابت خواهد بود.
در سال 1953، کلیسای وست مینستر دارای جایگاه های موقتی بود تا ظرفیت صندلی ها را به بیش از 8000 افزایش دهد، اشراف ردای سرمه ای و تاج می پوشیدند، و مراسم تاج گذاری تاج گذاری تا 5 مایل (8 کیلومتر) در مرکز لندن پیچید تا حدود 3 میلیون نفر بتوانند برای آن تشویق کنند. ملکه پر زرق و برق 27 ساله
سازمان دهندگان این بار مسیر راهپیمایی را کوتاه کردند، مراسم تاج گذاری را به کمتر از دو ساعت کاهش دادند و 2300 دعوت نامه برای خانواده سلطنتی جهان، سران کشورها، کارمندان دولت، کارگران کلیدی و قهرمانان محلی ارسال کردند. قاضیانی با کلاه گیس، سربازانی با مدال های درخشان که به تونیک های قرمز چسبیده بودند و اعضای مجلس اعیان با لباس قرمزشان حضور داشتند.
وارث تاج و تخت شاهزاده ویلیام، همسرش کیت و سه فرزندشان همگی در این مراسم حضور داشتند. برادر کوچکتر ویلیام، شاهزاده هری، که علناً با خانواده دعوا کرده بود، به تنهایی وارد شد. همسرش مگان و فرزندانشان در خانه در کالیفرنیا ماندند.
مراسم تاجگذاری که بر اساس مضمون «به خدمت فراخوانده شده است» با یکی از جوانترین اعضای جماعت – یک پسرخوانده – در حال خوشامدگویی به پادشاه آغاز شد. چارلز در پاسخ گفت: “من آمده ام نه برای خدمت، بلکه برای خدمت.”
این لحظه به معنای تأکید بر اهمیت جوانان است – و افزوده‌ای جدید در خدمتی مملو از آیین‌هایی است که از طریق آن قدرت در طول قرن‌ها به پادشاهان جدید منتقل شده است.
اوج نمادین این مراسم دو ساعته زمانی به نیمه رسید که اسقف اعظم کانتربری جاستین ولبی تاج سنت ادوارد طلای جامد را بر سر پادشاه گذاشت. شیپورها به صدا در آمد و سلام های تفنگ در سراسر بریتانیا شلیک شد
در تغییر دیگری، چارلز لحظه سنتی پایان مراسم را که از اشراف خواسته شد تا زانو بزنند و وفاداری خود را به پادشاه اعلام کنند، کنار گذاشته است.
در عوض، ولبی از همه کسانی که در صومعه هستند دعوت می کند تا به پادشاه «وفاداری واقعی» بدهند. او از افرادی که تلویزیون را تماشا می‌کنند نیز دعوت می‌کند تا ادای احترام کنند – اگرچه این بخش از مراسم پس از انتقاد برخی از آن به عنوان تلاشی ناشنوا برای درخواست حمایت عمومی از چارلز، کاهش یافته است. ولبی اکنون به افراد حاضر در خانه پیشنهاد می‌کند «لحظه‌ای تأمل آرام» داشته باشند یا بگویند «خدایا پادشاه را نجات بده».
جورج گراس، محقق مدعو در کینگز کالج لندن و کارشناس تاج گذاری، گفت که واکنش مردم به چارلز، در طول خدمت و در طول مسیر رژه، کلیدی است.
گروس گفت: «اگر مردم حاضر نشوند هیچ کدام از اینها مهم نیست. “اگر آنها اهمیتی ندهند، پس همه چیز واقعاً کار نمی کند. همه چیز در مورد این تعامل است.»
و عموم مردم امروز با مخاطبانی که تاجگذاری الیزابت را دیدند بسیار متفاوت است.
تقریباً 20٪ از جمعیت اکنون از گروه های اقلیت قومی هستند، در حالی که در دهه 1950 کمتر از یک٪ بود. بیش از 300 زبان در مدارس بریتانیا صحبت می شود و کمتر از نیمی از جمعیت خود را مسیحی توصیف می کنند.
اگرچه برگزارکنندگان می‌گویند که تاجگذاری همچنان یک «خدمت مقدس انگلیسی» است، این مراسم برای اولین بار شامل مشارکت فعال سایر ادیان از جمله نمایندگان سنت‌های بودایی، هندو، یهودی، مسلمان و سیک می‌شود.