این کشور مخفی برنامه های موشکی فضایی و نظامی خود را یک حق حاکمیتی می داند و تحلیلگران می گویند ماهواره های جاسوسی برای بهبود کارایی تسلیحات آن بسیار مهم هستند. آنها می گویند تمرکز بر ماهواره ها نیز نشان دهنده تغییر به سمت اهداف عملی و نه سیاسی است.
آتسوهیتو ایزوزاکی، استاد مطالعات کره شمالی در دانشگاه کیو در ژاپن گفت که شکست روز چهارشنبه، که رسانه های دولتی سیستم موتور و سوخت جدید ناپایدار و غیرقابل اعتماد را مقصر دانستند، احتمالاً با تلاش های بیشتری همراه خواهد شد.
دبیر کل، حتی اگر این پرتاب ماهواره با شکست مواجه شود کیم جونگ اون خودش تصریح کرده است که این ماهواره اولین ماهواره است.
چشم در آسمان
از سال 1998، کره شمالی پنج ماهواره را به فضا پرتاب کرده است که به نظر میرسد دو ماهواره از جمله در آخرین تلاش خود در سال 2016 وارد مدار شدهاند.
ناظران بین المللی گفتند که به نظر می رسد ماهواره 2016 تحت کنترل است، اما بحث هایی در مورد اینکه آیا این ماهواره ارسالی ارسال کرده است وجود دارد.
پرتابهای فضایی قبلی به طور گسترده به عنوان آزمایشهای تسلیحاتی پنهان تلقی میشدند و ارتش ایالات متحده گفت پرتاب روز چهارشنبه دارای فناوریهای مرتبط با موشکهای بالستیک قارهپیمای ممنوعه کره شمالی بود.ICBM ها).
اما از سال 2016، کره شمالی سه نوع ICBM را توسعه داده و پرتاب کرده است و اکنون به نظر می رسد که واقعا متعهد به قرار دادن ماهواره های فعال در فضا است. به گفته تحلیلگران، این نه تنها اطلاعات بهتری را در مورد دشمنانش به آن ارائه میکند، بلکه ثابت میکند که میتواند با دیگر قدرتهای فضایی در حال رشد در منطقه همگام شود.
آنکیت پاندا از بنیاد کارنگی برای صلح بینالمللی مستقر در ایالات متحده گفت: «کره شمالی به طور سنتی فاقد قابلیتهای آگاهی موقعیتی استراتژیک است که به احساس ناامنی مزمن آن کمک میکند.
او گفت که کره شمالی می تواند از چنین ماهواره هایی برای هدف قرار دادن موثرتر کره جنوبی و ژاپن یا انجام ارزیابی خسارت استفاده کند.
پاندا افزود، از سوی دیگر، اگر کره شمالی بتواند با ماهواره های خود تأیید کند که ایالات متحده و متحدانش قصد حمله ندارند، ممکن است ثابت شود که ثبات می یابد.
پیشرفت های فنی، پیام های سیاسی
تاکشی واتانابه، کارشناس ارشد موسسه ملی مطالعات دفاعی، خاطرنشان کرد که در سال های اخیر به نظر می رسد کره شمالی به جای اولویت دادن به پیام های سیاسی، بر نیازهای فناوری تمرکز کرده است. در گذشته برعکس عمل کرده است، به عنوان مثال با انجام پرتاب در روزهای خاص بدون توجه به شرایط.
او گفت: «کره شمالی نمیتواند اعتبار تواناییهای خود را در برابر ژاپن، آمریکا و کره جنوبی حفظ کند مگر اینکه ماهوارهای را با موفقیت به فضا پرتاب کند، بنابراین نمیتواند دانشمندان خود را نادیده بگیرد». به سوی پرتاب دیگری بشتابید.
وضعیت ایزوله کره شمالی به این معنی است که این کشور ایستگاه های زمینی در سراسر جهان برای ارتباط با موشک ها و ماهواره ها ندارد.
به عنوان مثال، کره جنوبی از ایستگاهی در قطب جنوب برای برقراری تماس با ماهواره هایی که هفته گذشته روی موشک بومی خود پرتاب کرد، استفاده کرد.
برایان ویدن از بنیاد جهان امن، یک سازمان سیاست فضایی و امنیتی مستقر در ایالات متحده، گفت: «(این) کنترل و برقراری ارتباط با ماهواره ها را چالش برانگیز می کند. اساساً میتوان این کار را زمانی انجام داد که آنها از کره شمالی عبور کنند، که برای ماهوارههای مدار پایین زمین حداکثر چند بار در روز خواهد بود.»