ویرایش ژن — یا تغییر ژن های یک گیاه برای تغییر یا بهبود عملکرد آن — از نظر برخی از دانشمندان کمتر از اصلاح ژنتیکی آنها که شامل انتقال یک ژن خارجی است، کم خطرتر است.
دستورالعمل‌های جدید که اواخر روز دوشنبه توسط وزارت کشاورزی و امور روستایی منتشر شد، در بحبوحه مجموعه‌ای از اقدامات با هدف بازنگری در صنعت بذر چین به‌عنوان یک حلقه ضعیف در تلاش‌ها برای اطمینان از اینکه این صنعت می‌تواند بزرگترین جمعیت جهان را تغذیه کند، ارائه می‌شود.
پکن همچنین اخیراً مقررات جدیدی را تصویب کرده است که مسیر روشنی را برای تأیید محصولات اصلاح شده ژنتیکی (GM) تعیین می کند.
اما در حالی که سال‌ها در مورد اینکه آیا اجازه کاشت محصولات تراریخته برای تغذیه مردم و دام‌هایش را می‌دهد یا خیر، در تشریح روش‌های واضح و نسبتا سریع برای محصولات اصلاح‌شده ژنی از برخی کشورها جلوتر است.
رابوبانک در گزارشی در دسامبر نوشت: «با توجه به سرمایه گذاری قوی دولت چین در ویرایش ژنوم، ما انتظار داریم سیاست نسبتاً باز را در سال های آینده منتشر کنیم.
موسسات تحقیقاتی چین در حال حاضر بیش از هر کشور دیگری تحقیقات بیشتری در مورد محصولات اصلاح شده ژنتیکی مبتنی بر بازار منتشر کرده اند.
دقت این فناوری سرعت آن را نسبت به اصلاحات سنتی یا اصلاح ژنتیکی سریع‌تر می‌کند و همچنین هزینه را کاهش می‌دهد.
مقررات همچنین در برخی کشورها مانند ایالات متحده کمتر دست و پا گیر است، اگرچه اتحادیه اروپا هنوز در حال بررسی نحوه تنظیم این فناوری است.
هان گنگچن، رئیس شرکت بذر Origin Agritech گفت: “این واقعاً درها را برای اصلاح گیاهان باز می کند. این فرصتی بی نهایت برای بهبود دقیق تر و بسیار کارآمدتر محصولات است.”
پیش‌نویس قوانین تصریح می‌کند که پس از تکمیل آزمایش‌های آزمایشی گیاهان ویرایش‌شده ژنی، می‌توان برای گواهی تولید درخواست داد، بدون در نظر گرفتن آزمایش‌های مزرعه‌ای طولانی که برای تأیید یک کارخانه GM لازم است.
به گفته هان، این بدان معناست که تنها یک یا دو سال طول می‌کشد تا برای گیاهان اصلاح‌شده ژنتیکی تأیید شود، در حالی که برای گیاهان GM حدود شش سال طول می‌کشد.
مشخص نیست که چه تعداد شرکت یا مؤسسه آماده درخواست برای تأیید محصولات ویرایش شده هستند.
بر اساس گزارش گلوبال تایمز، محققان چینی از ویرایش ژنی برای تولید دانه های کاهو غنی از ویتامین C و برنج مقاوم به علف کش استفاده کرده اند.
رهبری چین در اواخر سال 2020 اعلام کرد که این کشور نیاز به استفاده از علم و فناوری برای “چرخش” فوری صنعت بذر خود دارد که مدت هاست با ظرفیت مازاد و نوآوری کمی دست و پنجه نرم می کند.
چین سهم قابل توجهی از دانه های سبزیجات خود را وارد می کند و می خواهد وابستگی خود را به پرورش خارج از کشور کاهش دهد.