کابل: مردی که دعوتنامه را صادر کرده است، می گوید که طالبان پایتخت افغانستان را نگرفتند – آنها دعوت شده بودند.
در مصاحبه با آسوشیتدپرس، حامد کرزی، رئیس‌جمهور سابق افغانستان، برخی از اولین دیدگاه‌ها را در مورد خروج مخفیانه و ناگهانی رئیس‌جمهور افغانستان، اشرف غنی – و اینکه چگونه او طالبان را به شهر دعوت کرد «برای محافظت از مردم، ارائه کرد تا کشور، شهر دچار هرج و مرج نمی شود و عناصر ناخواسته که احتمالا کشور را غارت می کنند، مغازه ها را غارت می کنند.»
زمانی که غنی رفت، مقامات امنیتی او نیز رفتند. وزیر دفاع بسم الله خان حتی از کرزی پرسید که آیا می خواهد کابل را ترک کند که کرزی با او تماس گرفت تا بداند چه بقایای دولت هنوز باقی مانده است.
معلوم شد هیچکدام نبودند. حتی قوماندان امنیه کابل هم نمانده بود.
کرزی که به مدت 13 سال پس از سرنگونی طالبان در پی حملات 11 سپتامبر، رئیس جمهور کشور بود، از خروج خودداری کرد.
کرزی در یک مصاحبه گسترده در محوطه درختکاری شده اش در مرکز شهر، جایی که با همسر و فرزندان خردسالش زندگی می کند، قاطعانه گفت که پرواز غنی در آخرین لحظه فشار او، مذاکره کننده ارشد دولت، عبدالله عبدالله و رئیس جمهور را خنثی کرد. رهبری طالبان در دوحه که شاهد ورود طالبان به پایتخت به عنوان بخشی از یک توافق مذاکره شده بود.
شمارش معکوس برای توافق احتمالی از 14 اوت، یک روز قبل از به قدرت رسیدن طالبان آغاز شد.
کرزی و عبدالله با غنی ملاقات کردند و توافق کردند که روز بعد با فهرستی متشکل از 15 نفر دیگر برای مذاکره درباره توافقنامه تقسیم قدرت به دوحه بروند.
طالبان قبلاً در حومه کابل بودند، اما کرزی گفت که رهبری قطر قول داده است که نیروهای شورشی تا زمان انجام توافق در خارج از شهر خواهند ماند.
کرزی گفت که در اوایل صبح روز 15 اوت، منتظر بود تا لیست را تهیه کند. پایتخت بی قرار بود، در لبه.
شایعات در مورد تسلط طالبان در حال چرخیدن بود. کرزی با دوحه تماس گرفت. به او گفته شد که طالبان وارد شهر نخواهند شد.
کرزی گفت که ظهر، طالبان زنگ زد و گفت که “دولت باید در مواضع خود بماند و نباید حرکت کند که آنها قصد (رفتن) به شهر ندارند.”
من و دیگران با مقامات مختلف صحبت کردیم و به ما اطمینان دادند که بله، همینطور است، که آمریکایی‌ها و نیروهای دولتی در این مکان‌ها محکم نگه داشته‌اند (و) کابل سقوط نخواهد کرد.»
با این حال، در حدود ساعت 2:45 بعد از ظهر، مشخص شد که غنی از شهر فرار کرده است. کرزی با وزیر دفاع تماس گرفت، با وزیر داخله تماس گرفت، فرمانده پولیس کابل را جستجو کرد.
همه رفته بودند.
«هیچ مقامی اصلاً در پایتخت حضور نداشت، نه رئیس پلیس، نه فرمانده سپاه، نه واحد دیگری. همه آنها رفته بودند.»
معاون واحد حفاظت خود غنی از کرزی خواست تا به قصر بیاید و ریاست جمهوری را به دست گیرد.
او نپذیرفت و گفت از نظر قانونی حق این کار را ندارد. در عوض، رئیس جمهور پیشین تصمیم گرفت پیامی عمومی و تلویزیونی را با فرزندانش در کنارش ارائه دهد «تا مردم افغانستان بدانند که ما همه اینجا هستیم.» کرزی مصر بود که اگر غنی باقی می ماند، توافقی برای انتقال صلح آمیز وجود داشت. در کابل
“کاملا. کاملا. این همان چیزی است که ما برای آن آماده می‌کردیم، به همراه رئیس شورای صلح امیدوار بودیم که عصر آن روز یا صبح روز بعد به دوحه برویم و توافق را نهایی کنیم.» او گفت: «و من به طالبان اعتقاد دارم. رهبران نیز در دوحه برای همین هدف و به همان هدف منتظر ما بودند.»
امروز کرزی مرتباً با رهبران طالبان ملاقات می کند و می گوید که جهان باید با آنها تعامل داشته باشد. او گفت که به همان اندازه مهم این است که افغان ها باید دور هم جمع شوند.
او گفت که بیش از 40 سال است که جنگ بر افغانستان مسلط بوده و در 20 سال گذشته “افغان ها از همه طرف آسیب دیده اند.”
«افغان ها از هر طرف جان خود را از دست داده اند. . . . ارتش افغانستان آسیب دیده است. پلیس افغانستان آسیب دیده است، سربازان طالبان آسیب دیده اند.»
وی افزود: پایان آن تنها زمانی حاصل می شود که افغان ها گرد هم آیند و راه خود را برای خروج بیابند.
رئیس جمهور سابق برنامه ای دارد. در گفتگوهای خود با طالبان، او از احیای موقت قانون اساسی که در زمان سلطنت افغانستان حکومت می کرد، حمایت می کند. این ایده همچنین در مذاکرات قبلی دوحه مطرح شد.
در همان زمان، لویه جرگه سنتی – شورای بزرگی از همه افغان ها، از جمله زنان – تشکیل خواهد شد. آینده کشور، از جمله یک دولت نماینده، یک قانون اساسی، یک پرچم ملی را تعیین می کند.
هیچ نشانه ای وجود ندارد که طالبان فرمول او را بپذیرند، اگرچه او می گوید که آنها آن را در بحث ها رد نکرده اند.
جرگه یک سنت چند صد ساله افغان برای تصمیم گیری است و به ویژه در میان پشتون های قومی که ستون فقرات طالبان را تشکیل می دهند، محبوبیت دارد.
کرزی گفت که افغانستان آینده باید از حقوق تعلیم و تربیت همگانی برای پسران و دختران برخوردار باشد و زنان باید جایگاه خود را در سیاست افغانستان، در اداره، در فعالیت های اقتصادی و فعالیت های اجتماعی، و فعالیت های سیاسی در تمام شیوه های زندگی بیابند. … این موضوعی است که نمی توان در مورد آن سازش کرد.»
کرزی می گوید، اما تا زمانی که این اتفاق نیفتد، جهان باید با طالبان درگیر شود. افغانستان نیاز به فعالیت دارد.
کارمندان دولت باید حقوق بگیرند. مراکز بهداشتی و درمانی باید کار کنند.
کرزی، که همچنین از برداشت‌های غیرقابل چالش و گاه اشتباه بین‌المللی از طالبان ابراز تاسف کرد، گفت: «در حال حاضر، آنها باید به هر شکلی که می‌توانند با دولت همکاری کنند».
او به این ادعاها اشاره کرد که زنان و دختران اجازه ندارند از خانه خارج شوند یا به همراه مرد نیاز دارند.
این درست نیست. دخترانی در خیابان ها هستند – زنان به تنهایی.» وضعیت میدانی در کابل موید این امر است.
کرزی در پاسخ به این سوال که طالبان را توصیف کند، گفت: “من آنها را افغان توصیف می کنم، اما افغان هایی که دوران بسیار سختی را در زندگی خود پشت سر گذاشته اند، مانند همه افغان های دیگر در 40 سال گذشته.”
کرزی گفت: ما “دوره بسیار دشواری از تاریخ خود را گذرانده ایم که در آن ما، افغان ها، از همه طرف اشتباهاتی مرتکب شده ایم، که در آن جامعه جهانی و کسانی که با ما تعامل داشته اند، اشتباهات فاحشی مرتکب شده اند.”
وقت آن است که همه ما متوجه این موضوع شویم و به اشتباهاتی که همه مرتکب شده‌ایم نگاه کنیم و آن را بهتر کنیم.»
در مصاحبه با آسوشیتدپرس، حامد کرزی، رئیس‌جمهور سابق افغانستان، برخی از اولین دیدگاه‌ها را در مورد خروج مخفیانه و ناگهانی رئیس‌جمهور افغانستان، اشرف غنی – و اینکه چگونه او طالبان را به شهر دعوت کرد «برای محافظت از مردم، ارائه کرد تا کشور، شهر دچار هرج و مرج نمی شود و عناصر ناخواسته که احتمالا کشور را غارت می کنند، مغازه ها را غارت می کنند.»
زمانی که غنی رفت، مقامات امنیتی او نیز رفتند. وزیر دفاع بسم الله خان حتی از کرزی پرسید که آیا می خواهد کابل را ترک کند که کرزی با او تماس گرفت تا بداند چه بقایای دولت هنوز باقی مانده است.
معلوم شد هیچکدام نبودند. حتی قوماندان امنیه کابل هم نمانده بود.
کرزی که به مدت 13 سال پس از سرنگونی طالبان در پی حملات 11 سپتامبر، رئیس جمهور کشور بود، از خروج خودداری کرد.
کرزی در یک مصاحبه گسترده در محوطه درختکاری شده اش در مرکز شهر، جایی که با همسر و فرزندان خردسالش زندگی می کند، قاطعانه گفت که پرواز غنی در آخرین لحظه فشار او، مذاکره کننده ارشد دولت، عبدالله عبدالله و رئیس جمهور را خنثی کرد. رهبری طالبان در دوحه که شاهد ورود طالبان به پایتخت به عنوان بخشی از یک توافق مذاکره شده بود.
شمارش معکوس برای توافق احتمالی از 14 اوت، یک روز قبل از به قدرت رسیدن طالبان آغاز شد.
کرزی و عبدالله با غنی ملاقات کردند و توافق کردند که روز بعد با فهرستی متشکل از 15 نفر دیگر برای مذاکره درباره توافقنامه تقسیم قدرت به دوحه بروند.
طالبان قبلاً در حومه کابل بودند، اما کرزی گفت که رهبری قطر قول داده است که نیروهای شورشی تا زمان انجام توافق در خارج از شهر خواهند ماند.
کرزی گفت که در اوایل صبح روز 15 اوت، منتظر بود تا لیست را تهیه کند. پایتخت بی قرار بود، در لبه.
شایعات در مورد تسلط طالبان در حال چرخیدن بود. کرزی با دوحه تماس گرفت. به او گفته شد که طالبان وارد شهر نخواهند شد.
کرزی گفت که ظهر، طالبان زنگ زد و گفت که “دولت باید در مواضع خود بماند و نباید حرکت کند که آنها قصد (رفتن) به شهر ندارند.”
من و دیگران با مقامات مختلف صحبت کردیم و به ما اطمینان دادند که بله، همینطور است، که آمریکایی‌ها و نیروهای دولتی در این مکان‌ها محکم نگه داشته‌اند (و) کابل سقوط نخواهد کرد.»
با این حال، در حدود ساعت 2:45 بعد از ظهر، مشخص شد که غنی از شهر فرار کرده است. کرزی با وزیر دفاع تماس گرفت، با وزیر داخله تماس گرفت، فرمانده پولیس کابل را جستجو کرد.
همه رفته بودند.
«هیچ مقامی اصلاً در پایتخت حضور نداشت، نه رئیس پلیس، نه فرمانده سپاه، نه واحد دیگری. همه آنها رفته بودند.»
معاون واحد حفاظت خود غنی از کرزی خواست تا به قصر بیاید و ریاست جمهوری را به دست گیرد.
او نپذیرفت و گفت از نظر قانونی حق این کار را ندارد. در عوض، رئیس جمهور پیشین تصمیم گرفت پیامی عمومی و تلویزیونی را با فرزندانش در کنارش ارائه دهد «تا مردم افغانستان بدانند که ما همه اینجا هستیم.» کرزی مصر بود که اگر غنی باقی می ماند، توافقی برای انتقال صلح آمیز وجود داشت. در کابل
“کاملا. کاملا. این همان چیزی است که ما برای آن آماده می‌کردیم، به همراه رئیس شورای صلح امیدوار بودیم که عصر آن روز یا صبح روز بعد به دوحه برویم و توافق را نهایی کنیم.» او گفت: «و من به طالبان اعتقاد دارم. رهبران نیز در دوحه برای همین هدف و به همان هدف منتظر ما بودند.»
امروز کرزی مرتباً با رهبران طالبان ملاقات می کند و می گوید که جهان باید با آنها تعامل داشته باشد. او گفت که به همان اندازه مهم این است که افغان ها باید دور هم جمع شوند.
او گفت که بیش از 40 سال است که جنگ بر افغانستان مسلط بوده و در 20 سال گذشته “افغان ها از همه طرف آسیب دیده اند.”
«افغان ها از هر طرف جان خود را از دست داده اند. . . . ارتش افغانستان آسیب دیده است. پلیس افغانستان آسیب دیده است، سربازان طالبان آسیب دیده اند.»
وی افزود: پایان آن تنها زمانی حاصل می شود که افغان ها گرد هم آیند و راه خود را برای خروج بیابند.
رئیس جمهور سابق برنامه ای دارد. در گفتگوهای خود با طالبان، او از احیای موقت قانون اساسی که در زمان سلطنت افغانستان حکومت می کرد، حمایت می کند. این ایده همچنین در مذاکرات قبلی دوحه مطرح شد.
در همان زمان، لویه جرگه سنتی – شورای بزرگی از همه افغان ها، از جمله زنان – تشکیل خواهد شد. آینده کشور، از جمله یک دولت نماینده، یک قانون اساسی، یک پرچم ملی را تعیین می کند.
هیچ نشانه ای وجود ندارد که طالبان فرمول او را بپذیرند، اگرچه او می گوید که آنها آن را در بحث ها رد نکرده اند.
جرگه یک سنت چند صد ساله افغان برای تصمیم گیری است و به ویژه در میان پشتون های قومی که ستون فقرات طالبان را تشکیل می دهند، محبوبیت دارد.
کرزی گفت که افغانستان آینده باید از حقوق تعلیم و تربیت همگانی برای پسران و دختران برخوردار باشد و زنان باید جایگاه خود را در سیاست افغانستان، در اداره، در فعالیت های اقتصادی و فعالیت های اجتماعی، و فعالیت های سیاسی در تمام شیوه های زندگی بیابند. … این موضوعی است که نمی توان در مورد آن سازش کرد.»
کرزی می گوید، اما تا زمانی که این اتفاق نیفتد، جهان باید با طالبان درگیر شود. افغانستان نیاز به فعالیت دارد.
کارمندان دولت باید حقوق بگیرند. مراکز بهداشتی و درمانی باید کار کنند.
کرزی، که همچنین از برداشت‌های غیرقابل چالش و گاه اشتباه بین‌المللی از طالبان ابراز تاسف کرد، گفت: «در حال حاضر، آنها باید به هر شکلی که می‌توانند با دولت همکاری کنند».
او به این ادعاها اشاره کرد که زنان و دختران اجازه ندارند از خانه خارج شوند یا به همراه مرد نیاز دارند.
این درست نیست. دخترانی در خیابان ها هستند – زنان به تنهایی.» وضعیت میدانی در کابل موید این امر است.
کرزی در پاسخ به این سوال که طالبان را توصیف کند، گفت: “من آنها را افغان توصیف می کنم، اما افغان هایی که دوران بسیار سختی را در زندگی خود پشت سر گذاشته اند، مانند همه افغان های دیگر در 40 سال گذشته.”
کرزی گفت: ما “دوره بسیار دشواری از تاریخ خود را گذرانده ایم که در آن ما، افغان ها، از همه طرف اشتباهاتی مرتکب شده ایم، که در آن جامعه جهانی و کسانی که با ما تعامل داشته اند، اشتباهات فاحشی مرتکب شده اند.”
وقت آن است که همه ما متوجه این موضوع شویم و به اشتباهاتی که همه مرتکب شده‌ایم نگاه کنیم و آن را بهتر کنیم.»