شولز، رهبر حزب سوسیال دموکرات (SPD)، همانطور که انتظار می رفت، در رای گیری مخفی پارلمان پیروز شد، اوج مذاکرات ماه ها پس از پیروزی اندک SPD در انتخابات فدرال سپتامبر.
پس از پروتکل های تشریفاتی، شولتز به دیدار رئیس جمهور آلمان، فرانک والتر اشتاین مایر رفت و او رسماً او را به عنوان صدراعظم جدید این کشور منصوب کرد. سپس در مجلس سوگند یاد کرد.
این عضو مادام العمر 63 ساله SPD به عنوان وزیر کار و امور اجتماعی در اولین دولت ائتلافی مرکل در اواخر دهه 2000 خدمت کرد. در سال 2011 او به عنوان شهردار هامبورگ انتخاب شد، سمتی که تا سال 2018 – با سطح بالایی از حمایت – حفظ شد.
از آن زمان، او به عنوان معاون صدراعظم و وزیر دارایی در دولت ائتلاف بزرگ مرکل خدمت کرده است که یک موقعیت قدرتمند در سیاست ملی آلمان است.
سبک سیاسی او بی شباهت به رئیس سابقش نیست — این دو علیرغم اینکه از احزاب رقیب هستند، از بسیاری جهات شبیه هم هستند.
“به نظر می رسد شولز تا حدودی مدیون موفقیت خود است [in the election] به عنوان [Merkel’s] هولگر اشمیدینگ، اقتصاددان ارشد بانک برنبرگ، روز چهارشنبه در یادداشتی تحلیلی نوشت: «هولگر اشمیدینگ، اقتصاددان ارشد بانک برنبرگ، در یادداشتی تحلیلی در روز چهارشنبه نوشت: وارث شایسته در طول مبارزات انتخاباتی، آرام و بی ادعا – و با دستانش به شکل لوزی به سبک مرکل در تصویری که در فضای مجازی منتشر شد. تقلید احتمالاً بهترین تعریفی است که او می توانست به او بکند. مرکل علیرغم فراز و نشیب هایی که در طول سلطنت طولانی مدت خود داشت، با 69 درصد رضایت از سمت خود به عنوان محبوب ترین سیاستمدار کشور ترک کرد.
انتظار می رود که بقیه کابینه شولتز روز چهارشنبه منصوب شوند. سه حزب ائتلافی در مورد چگونگی تقسیم پست‌های وزارتی میان خود به توافق رسیده‌اند و SPD وزارت‌های کشور، دفاع و بهداشت را در اختیار خواهد گرفت.
سبزها وزارت خارجه، وزارت محیط زیست و وزارت اقتصاد و اقلیم تازه تأسیس را در اختیار خواهند گرفت، در حالی که FDP مسئولیت وزارت دارایی، دادگستری و وزارت آموزش و پرورش را بر عهده خواهد داشت.
انتظار می‌رود که آنالنا بائربوک، که نامزد حزب سبز برای صدراعظم بود، وزیر امور خارجه شود. کریستین لیندنر، رهبر FDP، قرار است وزیر دارایی شود.
مرکل، که در کنار گرهارد شرودر، صدراعظم سابق، روند پارلمان را از گالری بازدیدکنندگان تماشا می‌کرد، هنگامی که بائربل بس، رئیس‌جمهور پارلمان، نام خود را بررسی کرد، مورد تشویق قانونگذاران قرار گرفت.
مرکل که به مدت 16 سال و 16 روز رهبری آلمان را برعهده داشت، به سختی نتوانست به عنوان طولانی‌ترین صدراعظم پس از جنگ شناخته شود و تنها 10 روز از هلموت کهل عقب بود.
شولز کفش های بزرگی برای پر کردن دارد. او همچنین در زمان افزایش عدم اطمینان دیپلماتیک در اتحادیه اروپا – از جمله تحریک روسیه و بلاروس، و تهدید علیه حاکمیت قانون از سوی لهستان و مجارستان، مسئولیت را بر عهده می گیرد. او برخلاف مرکل در خارج از کشور چندان شناخته شده نیست.
استفانی هالاس و شینا مک‌کنزی از سی‌ان‌ان در گزارش‌سازی مشارکت داشتند.