با کوچک شدن دریای مرده، اردن برای بازگرداندن گردشگران مبارزه می کند

(سی ان ان) – در خط ساحلی دریای مرده، نبیل ساوالها، کمدین و ثروت ملی اردنی، با تمام اعتماد به نفس قو به سمت دریاچه قدم برمی دارد.

او در حالی که به دریا اجازه می‌دهد پاهایش را جمع کند و تمام بدنش را به سطح آب کند، می‌گوید: «تو را دوست دارد، آب اینجا، تو را در آغوش می‌گیرد».

این نمایشنامه‌نویس، کارگردان و بازیگر روز را صرف کرده و از خانه‌اش در امان به پایین‌ترین نقطه روی کره زمین سفر کرده تا آب‌های غنی از مواد معدنی بین اردن و اسرائیل را تجربه کند.

ساوالها در حالی که از غوطه ور شدن خود لذت می برد، می گوید: “هیچ جای دنیا نمی توانید روی آب بنشینید و احساس آرامش کنید و احساس شادی کنید.”

دریای مرده یکی از نمک‌ترین آب‌های روی کره زمین است که حدود 34 درصد شوری دارد. نام آن در زبان عبری به عنوان دریای نمک ترجمه می شود.

اما دریای مرده در حال مرگ است، آب های آن با سرعتی نگران کننده ناپدید می شوند. هر سال که می گذرد، امکان لذت بردن از سواحل آن کم می شود.

ساوالها با ابراز تاسف از کاهش چشمگیر سطح آب در 15 سال گذشته می گوید: “غم انگیز است، بسیار غم انگیز است.”

دریای مرده از منابع طبیعی، عمدتاً از رود اردن و حوضه آن تغذیه می‌شود، اما برخی از منابعی که به آنها تکیه می‌کند یا سد شده و یا منحرف شده‌اند.

در همین حال، مواد معدنی دریای مرده، که به دلیل خواص درمانی‌شان بسیار ارزشمند است، استخراج می‌شوند و به کوچک شدن دریا کمک می‌کنند.

اردن پس از فروکش کردن ورود گردشگران را جذب می کند

نه بر خلاف دریای مرده، تعداد گردشگران اردن در دهه گذشته قبل از اینکه در طول همه گیری کووید تقریباً تبخیر شود، در حال خشک شدن بود.

بر اساس گزارش سازمان جهانی گردشگری سازمان ملل، در سال 2020، درآمدهای گردشگری به 1.4 میلیارد دلار کاهش یافته است که کاهش 76 درصدی نسبت به سال قبل را نشان می دهد.

نایف الفایز، وزیر گردشگری این کشور، از رویداد تجاری اخیر بازار جهانی سفر در لندن برای تشویق اردن برای جذب بازدیدکنندگان بیشتر استفاده کرد.

مناظر شایسته نمایش بزرگ

شکی نیست که مناظر حماسی و مکان های باستان شناسی اردن یکی از جاذبه های توریستی بزرگ است. در واقع، فیلمسازان از امان تا هالیوود از آنها به عنوان پس‌زمینه‌های ماورایی استفاده می‌کنند.

اخیراً، بلاک باستر علمی تخیلی شنی “Dune” در صحرای وادی روم اردن فیلمبرداری شده است. فیلم‌هایی مانند اقتباس لایو اکشن «علاءالدین» و «جنگ ستارگان: سرکش» دیزنی نیز در دشت‌های بیابانی در جنوب کشور فیلم‌برداری شدند.

شاهزاده علی بن الحسین، برادر ناتنی ملک عبدالله دوم، رئیس کمیسیون فیلم سلطنتی اردن است. در میان بسیاری از کارکردها، این مسئول جذب استودیوهای معروف به اردن است — و همچنین پرورش استعداد و تجربه محلی.

مهم این است که ما در حال توسعه صنعت فیلم خود هستیم و منافع واقعی برای مردم به ارمغان می‌آورد. این در مورد دریافت حمایت یا پول به دولت نیست. بلکه مربوط به افرادی است که روی زمین کار می‌کنند، جوامع محلی همگی از این صنعت شگفت‌انگیز منتفع می‌شوند.” علی می گوید.

“این یک مکان زیبا است. مردم می خواهند ببینند، آنها می خواهند تجسم کنند، آنها می خواهند بفهمند که چه خبر است.”

کشف مجدد شهر گمشده اردن

تقریباً دو ساعت رانندگی از وادی روم، نمادین ترین جاذبه گردشگری اردن است: شهر باستانی پترا.

تمدن نبطی این شهر را از صخره تراشید تا پایتخت خود را در حدود 500 سال از قرن چهارم قبل از میلاد به بعد ایجاد کند. قبایل کوچ نشین به بازرگان تبدیل شدند، آنها برای کنترل راه های تجاری، ارائه امنیت و گرفتن مالیات و عوارض در این منطقه ساکن شدند.

امروزه تنها یک راه برای ورود به شگفتی باستان شناسی وجود دارد — از طریق دره صخره ای پر پیچ و خم معروف به سیک. نبطی ها از ارتفاع دره برای ایجاد قنات هایی برای هدایت آب به پایین شهر استفاده می کردند.

سفر از طریق Siq حدود 40 دقیقه با پای پیاده طول می کشد. در انتهای آن، دره باریک به یک فضای خالی بزرگ باز می‌شود – معروف‌ترین نمای پترا، خزانه‌داری، سازه‌ای مرتفع که در سمت صخره حک شده است. شگفتی آن مثل سیلی به صورتت می زند.

پتریان مغرور و استاد دانشگاه الحسین بن طلال، سامی الحسنات اصرار دارد که این اشتباه نبوده است.

او می‌گوید: «موقعیت، مکان، مکان — این همان چیزی است که قرار بود باشد. “بسیار تاثیرگذار بودن. این است که اولین تصور را از “این هستیم که هستیم.” درست در کنار ورودی اصلی، وقتی برای اولین بار با خزانه داری روبرو می شوید، این تصور را برایتان به وجود می آید که این یک تمدن بزرگ است.

الحسنات می گوید علیرغم بزرگ شدن در پترا و وقف حرفه خود برای به اشتراک گذاشتن اهمیت آن با دیگران، سایت میراث جهانی یونسکو همچنان او را شگفت زده می کند.

“هنوز برای من تاثیرگذار است. هر روز به شکل متفاوتی می بینم. به نظر من تمرکز روی یک عکس است. هر چه بیشتر تمرکز کنید، بیشتر می بینید، بیشتر متوجه خواهید شد که این یک گنج است. این مکان روزهای مدرن را با گذشته و آینده،” او می گوید.

پترا به مدت 1000 سال توسط دنیای بیرون فراموش شد تا اینکه اروپایی ها در سال 1812 حفاری کردند و سازه های باشکوه آن را کشف کردند.

در حالی که نبطی‌های باهوش تجارت دیگر وجود ندارند، نوادگان آنها هنوز منتظر استقبال بازدیدکنندگان از پترا هستند.

راهنماهای بادیه نشین برای تجارت گردشگران در حالی که از سیک بیرون می ریزند رقابت می کنند. آنها خر و شتر سواری، تورهای شخصی و خدمات عکاسی را برای کسانی که می خواهند لحظه ای را برای رسانه های اجتماعی ثبت کنند، ارائه می دهند.

بادیه‌نشین‌های پترا که عمدتاً لباس‌های غربی تیره به تن می‌کنند، اما همچنان با روسری‌های سنتی اردنی شماغ یا کفیه پوشیده شده‌اند. اما این چیزی است که آنها بر روی صورت خود می پوشند که به نوعی بیشتر قابل توجه است.

این خط چشم تیره یا سرمه عربی است — راهی که بادیه نشینان از چشمان خود در برابر آفتاب، گرد و غبار و شن محافظت می کنند. یکی از راهنماها می گوید: “این عینک آفتابی ماست.” “من آن را روی تو گذاشتم؟” او ارائه می دهد.

در مجموع به آنها نگاهی مستقیم به “دزدان دریایی کارائیب” می دهد — اگرچه آنها اصرار دارند که اولین بوده اند. “نه، جک اسپارو نیست. او سبک ما را می گیرد، دوست من!” دیگری می خندد

این جذابیت بادیه نشین، پترا را از ویرانه ای سرد باستانی به شهری زنده و نفس گیر تبدیل می کند. و آن گرما، روحیه خوب و مهمان نوازی که در این سرزمین به قدمت زمان رشد می کند، دقیقاً همان چیزی است که اردن معتقد است مردم را یک بار دیگر به کاوش دعوت می کند.