خانه‌ها پر از مناظر شبانی، خانواده‌هایی که زیر نور لامپ زندگی می‌کنند و مردانی با کلاه‌های حصیری سوار بر کالسکه‌های اسب‌کشی – صحنه‌های عکس‌های جیک مایکلز می‌توانند به راحتی زمان‌های گذشته را در غرب میانه آمریکا به تصویر بکشند. اما تصاویر او نه تنها مربوط به عصر دیجیتال است، بلکه صدها مایل دورتر در بلیز گرفته شده است.
این کشور کوچک آمریکای مرکزی محل زندگی حدود 12000 محافظه کار منونیت جهان است، گروهی از مسیحیان که در جوامع بسته زندگی می کنند و از فناوری مدرن از جمله، در برخی موارد، برق دوری می کنند. اعضای فرقه پروتستان که قدمت آن به اروپای قرن شانزدهم بازمی‌گردد، از آن زمان به سراسر جهان در جستجوی زمین‌های کشاورزی منزوی و برای فرار از آزار و اذیت یا تلاش برای ادغام آنها در جامعه گسترده‌تر حرکت کرده‌اند.
در مقابل، کشور از ثمرات کشاورزی آنها بهره برده است. امروزه، منونیت ها بر بازارهای داخلی طیور و لبنیات بلیز تسلط دارند، علیرغم اینکه کمتر از 4 درصد جمعیت را تشکیل می دهند.
زن و شوهری بیرون از خانه خود ایستاده‌اند و تنها پوشش گیاهی سرسبز به مکان شگفت‌انگیز عکس اشاره می‌کند: بلیز. جیک مایکلز عکاس گفت: «هفتاد و پنج درصد از تصاویر را می‌توان به گونه‌ای ارائه کرد که هرگز نمی‌دانستید که این مناطق استوایی است. اعتبار: جیک مایکلز/کتاب‌های ستانتا
مایکلز با امید به مستندسازی شیوه زندگی سنتی خود، از سه مستعمره منونیت در شمال بلیز – ایندین کریک، کشتی سازی و لیتل بلیز بازدید کرد. و با وجود بیزاری آشکار جوامع از بیگانگان، او آنها را به طرز شگفت آوری پذیرا بود.
او در یک مصاحبه تلفنی گفت: «مردم بسیار مهمان‌نوازتر از آن چیزی بودند که من انتظار داشتم، و همه بسیار فهمیده بودند، اگرچه زبان اسپانیایی من آنقدرها هم عالی نیست. همچنین به زبان اسپانیایی بلیز صحبت کنید.
“زمان زیادی بدون دوربین در دستان من سپری شد. بیشتر در مورد تعامل، معاشرت و آشنایی با مردم قبل از اینکه (عکاسی) حتی اتفاق بیفتد بود.”
در زمان گیر کرده است
او گفت: “با گذشت روزها تمام تمرین من تغییر کرد. ذهنم کند شد و بیشتر در اطراف حضور پیدا کردم.” برای من، این فقط به من اجازه داد که سرعتم را کم کنم و بیشتر حضور داشته باشم.”
منونیت های بلیز هنوز با اسب و گاری سفر می کنند. اعتبار: جیک مایکلز/کتاب‌های ستانتا
اما عکاس از رمانتیک کردن این شیوه زندگی دوردست نیز محتاط بود.
عکس های مایکلز جزئیات این واقعیت های اقتصادی را نشان می دهد. آنها منونیت ها را به تصویر می کشند که دانه ها را در یک اتاق کم نور یا در پیش بند پلاستیکی در یک کارخانه بسته بندی پاپایا مرتب می کنند. تصاویر دیگر مردانی را نشان می‌دهند که در حراجی نزدیک شرکت می‌کنند و دود به سمت آسمان آبی روشن بالا می‌رود که زمین برای کشاورزی پاک می‌شود.
مایکلز گفت: «جهان آنها در حال حاضر بسیار بیشتر از قبل با دنیای مدرن تلاقی می کند. “چندین منونیت وجود دارند که با مردم بلیز همکاری می کنند، بنابراین آنها از دنیای بیرون و آنچه در حال وقوع است آگاه هستند.
منونیت ها که در اینجا در حال مرتب کردن لوبیا هستند، علیرغم انزوای آنها از جامعه گسترده بلیز، به کشاورزی تجاری متکی هستند. اعتبار: جیک مایکلز/کتاب‌های ستانتا
این عکاس افزود: زندگی جنبه های خوبی دارد و جنبه های سختی نیز در زندگی وجود دارد. “در پایان روز، مردم هنوز در حال امرار معاش هستند… مردم هنوز شغل دارند. بنابراین، من فکر می کنم نشان دادن کل طیف زندگی مهم بود.”
تصویر تضادها
مانند منونیت‌ها در جاهای دیگر، مستعمرات بلیز دارای اعضای محافظه‌کار و مترقی هستند که در نتیجه نگرش‌های متفاوتی نسبت به فناوری ایجاد می‌شود. تا حدودی غیرمنتظره، ابزارهای الکترونیکی مانند تلفن های همراه و دوربین ها در برخی از تصاویر مایکلز ظاهر می شوند.
این تضادی است که او از آن برای تأثیرگذاری قدرتمند استفاده می کند. تصویر یک زن جوان با لباس سنتی را بگیرید که یک دوربین دیجیتال کوچک را به سمت لنز خود مایکلز گرفته است، عکسی که او آن را «یکی از عکس های مورد علاقه من در کل سفر» توصیف کرد.
او گفت: “همه چیز در مورد آن به نظر می رسد که عکسی شبیه به دهه 1950 است، اما بعد از آن یک دوربین مدرن در دست او وجود دارد.” او افزود که خزش تدریجی فناوری لزوماً به عنوان یک تهدید تلقی نمی شود. “آنها در تپه های بلیز دور هستند، بنابراین اینطور نیست که (سبک های زندگی رقابتی در این نزدیکی ها) وجود داشته باشد.”
لوازم الکترونیکی مصرفی گهگاه در عکس های مایکلز ظاهر می شوند. او گفت: «تکنولوژی در آنجا وجود دارد. “این یک حباب کامل نیست.” اعتبار: جیک مایکلز/کتاب‌های ستانتا
و اگرچه این تجربه مایکلز را وادار نکرده است که خودش از فناوری چشم پوشی کند، اما تأثیر ماندگاری بر عکاسی او گذاشته است.
او افزود: «این قطعاً بر نحوه شوت‌زنی من در مسیر جلو تأثیر گذاشت. این باعث شد که من به جای عکس گرفتن، تعامل بیشتری داشته باشم و با مردم اجتماعی تر باشم.”