از معترض دانشجو تا قهرمان چپ: با هزاره مو کرک شده ای که برای ریاست جمهوری شیلی رقابت می کند آشنا شوید

انتخابات یکشنبه در حال حاضر بر لبه چاقو است، و اینکه چه کسی برنده می شود تا حد زیادی بسته به توانایی هر نامزد در جلب رأی دهندگان از میدان مرکزی است.

برای منتقدانش، بوریک رادیکال و بی تجربه است. اما همین ویژگی‌ها باعث محبوبیت او در میان جوانان شیلیایی نیز می‌شود که بسیاری از آنها در دو سال اخیر ناآرامی‌های اجتماعی با او آشنا شدند.

در اکتبر 2019، اعتراضات گسترده کشور را تکان داد زیرا هزاران نفر برای حقوق بازنشستگی بهتر، آموزش بهتر و پایان یک سیستم اقتصادی که به اعتقاد آنها به نفع نخبگان است، تظاهرات کردند. بوریک به سرعت تبدیل به پر سر و صداترین نماینده این جنبش اجتماعی شد و با رد میراث ائتلاف چپ میانه که از سال 1990 تا 2010 حکومت کرد، رهبری خود را تقویت کرد.

پلتفرم سیاسی بوریک بر این موج سوار شده است، که شامل پیشنهادهایی برای یک سیستم بهداشت عمومی فراگیرتر، لغو بدهی دانشجویان، افزایش مالیات برای افراد فوق ثروتمند و تجدید نظر در سیستم بازنشستگی خصوصی دولت – که از ارتش پینوشه به ارث رسیده بود. رژیم

یوجنیو تیرونی، جامعه شناس و استراتژیست ارتباطی، به سی ان ان گفت که سیاست های بوریک همه جعبه های هزاره ها را علامت گذاری می کند.

تیرونی گفت: “دیدگاه او با دستور کار این قرن مرتبط است: تغییر آب و هوا، فمینیسم، تمرکززدایی، اقتصاد سبز، تنوع و دموکراسی مستقیم.”

و او در آن گروه سنی بسیار خوب نظرسنجی می کند.

پابلو آرگوت، محقق علوم سیاسی در دانشگاه کلمبیا، به سی‌ان‌ان گفت که رای دهندگان 35 سال و کمتر از بوریک بیش از حد نمایندگی دارند و به ویژه در میان افراد زیر 25 سال، نظرسنجی خوب است.

آرگوت گفت: “او تغییرات را بهتر از سایر نامزدها تجسم می دهد.”

او افزود: “در سیاست، شدت اولویت مهم است، این واقعیت که مردم نسبت به یک نامزد بسیار هیجان زده می شوند مهم است. و بوریچ این را دارد.”

پاسخ به یک نسل

بوریک که در سال 1986 در یک خانواده تحصیلکرده طبقه متوسط ​​در جنوبی ترین منطقه پونتا آرنای کشور متولد شد، قبل از تحصیل در رشته حقوق در دانشگاه شیلی در سانتیاگو، در یکی از نخبه ترین مدارس خصوصی آنجا تحصیل کرد. او فارغ التحصیل نشد اما علاقه او به فعالیت را به اوج جدیدی رساند.

در سال 2011، او به یکی از رهبران اصلی جنبش تاریخی دانشجویی تبدیل شد که خواستار آموزش رایگان برای همه بود، که در نهایت منجر به اصلاحات آموزشی گسترده شد. در سال 2013، او به کنگره انتخاب شد و در سال 2016، حزب سیاسی خود را به نام «جنبش خودمختار» راه اندازی کرد.

بوریچ مدت‌هاست که خود را به‌عنوان یک فرد خارجی معرفی کرده است و مستعد دستیابی به توافق با سایر بخش‌های سیاسی بوده است، حتی اگر این به معنای ایجاد موج در ائتلاف خود باشد.

بوریک به دور از سبک عملگرایانه تر و عملگرایانه پینرا به عنوان یک رهبر عاطفی تلقی می شود: او علناً فاش کرده است که از اختلال وسواس فکری-اجباری رنج می برد و دو هفته را در بیمارستان روانی گذرانده است.

او همچنین به این نکته توجه می کند که اشتباهات خود را در اختیار داشته باشد — و علناً برای آنها عذرخواهی کند. اگرچه بیشتر رای دهندگان سنتی این موضوع را یک ضعف می دانند، تیرونی می گوید که به او کمک کرده تا شتاب بیشتری بگیرد.

تیرونی گفت: “بخشی از کاریزمای او تمایل او به جلو رفتن و سپس حرکت به عقب است، مشتاق اصلاح و عذرخواهی است. او مانند یک گیمر است. اگر همه چیز به سمتی که او فکر می کرد پیش نرود، دوباره تنظیم می شود.”

او افزود: “این برای بخش مهمی از رای دهندگان، بالاتر از همه جوانان، جذاب است.”

حامی توماس دیاز، یک کارآفرین 32 ساله با یک کسب و کار پایدار دوچرخه سواری، گفت که او می گوید از زمانی که او به عنوان یک معترض دانشجویی بود، سبک رهبری بوریک را تحسین کرده است.

او گفت: “او باز است و به توافقات احترام می گذارد — و این چیزی است که ما به آن نیاز داریم. او به نوع نگاه نسل من به جهان پاسخ می دهد و به محیط زیست اهمیت می دهد.”

دیاز با اشاره به برنامه اجتماعی محافظه کار کاست گفت: “او همچنین نماینده من است زیرا معتقدم دولت باید مانند مادری باشد که از همه شهروندان محافظت می کند — و هر کسی می تواند هر کاری که دوست دارد با زندگی خصوصی خود انجام دهد.”

دیاز افزود که سیاست های بوریک، که شامل ارتقای حقوق زنان، حقوق LGBTQ+ و محیط زیست نیز می شود، برخلاف نامزدهای نسل والدینش، با او صحبت می کند.

او گفت: “ما نسل بی واسطه هستیم و نمی خواهیم مانند والدینمان منتظر بمانیم. ما خواهان تغییرات هستیم و اکنون آنها را می خواهیم.”

اما همین نگرش است که باعث می‌شود برخی از رأی‌دهندگان نسبت به سیاست‌های بوریچ شک و تردید داشته باشند، زیرا بسیاری می‌ترسند که تلاش‌ها برای دگرگونی چشمگیر کشور در حالی که در حال حاضر در مرحله تدوین قانون اساسی جدید قرار دارد، می‌تواند سرمایه‌گذاران خارجی را دور کند و فشار بیشتری بر اقتصاد وارد کند. .

رافائل برگوئینگ، اقتصاددان، که همچنین رئیس کمیسیون ملی بهره‌وری شیلی است، به سی‌ان‌ان گفت که بسیاری از سیاست‌های بوریک «در مسیر درستی پیش می‌رود، اما می‌ترسم که به عنوان ترمزی برای سرمایه‌گذاری عمل کند و کار را برای همه سخت‌تر کند. “

او گفت: «تلاش برای انجام کارهای زیاد در مدت زمان کوتاه بهترین دستور العمل برای انجام کارهای بسیار کم است.

حد وسط

بوریچ همچنین با چالش دیگری روبرو است: جذب میانه روها برای پذیرش اتحاد او با حزب کمونیست، به ویژه در مورد برداشت او از طرح بازنشستگی خصوصی کشور.

در اوایل این ماه، بوریک به یک اقدام پیشنهادی توسط گروهی از نمایندگان برای برداشت بیشتر وجوه از مستمری خصوصی دولتی رای داد، علیرغم اینکه مشاورانش به او هشدار دادند که این سیاست بد است. هدف از این سیاست ارائه کمک های مالی به فقیرترین جمعیت شیلی در سراسر همه گیری است. با این حال، اقتصاددانان معتقدند که تأثیر منفی بر سیستم مالی کشور دارد و باعث افزایش تورم خواهد شد. اصرار بوریچ و ائتلاف او برای زنده نگه داشتن ابتکار عمل، توسط منتقدان به عنوان تلاشی از سوی گروه های سیاسی رادیکال تر – از جمله کمونیست ها – برای لغو سیستم بازنشستگی خصوصی تلقی می شود.

حامیان بوریک، طرح بازنشستگی خصوصی را نشانگر افزایش نابرابری در کشور می دانند، در حالی که دیگران آن را پایه و اساس بازار قوی اقتصادی شیلی می دانند.

تیرونی گفت که کاست از همراهی بوریچ با حزب کمونیست با فعال کردن “ترس از داشتن موقعیتی مانند ونزوئلا” استفاده می کند. او افزود: “اما من معتقدم که بوریچ بیشتر شبیه گرتا تونبرگ است تا فیدل کاسترو.”

با این حال، بوریک لحن خود را در پیش از رای گیری آخر هفته برای قرعه کشی در وسط ملایم کرده است و می گوید که پیشنهادات او به تدریج مطرح می شود، که او به مالکیت خصوصی و به اتحاد بین بخش خصوصی و عمومی اعتقاد دارد.

او همچنین در تلاش برای جلب نظر رای دهندگان معتدل، اقتصاددانانی را به تیم خود آورده است. و این هفته، او با رئیس جمهور سابق و کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، میشل باشله، که رسماً از او حمایت کرده است، ملاقات کرد.

آرگوت گفت: «او هوشمندانه زبانش را پایین می آورد، توقعات را پایین می آورد، و اکنون خود را ادامه مسیر تغییری نشان می دهد که قبلاً توسط ائتلاف چپ میانه ای که قبلاً از او انتقاد می کرد، پیشنهاد شده بود.» و افزود: «او هنوز با چالش های زیادی روبرو است ممکن است در صورت انتخاب شدنش در ائتلافش درگیری داشته باشد، اما در حال حاضر، من معتقدم که او شانس خوبی برای پیروزی دارد.”