کابل: یک گزارش رسانه ای گفت که اقتصاد افغانستان پس از تسلط طالبان بر کابل در اواسط ماه اوت، سقوط کرده است و کشور را در یکی از بدترین بحران های بشردوستانه در جهان فرو برده است.
کریستینا گلدبام در نیویورک تایمز می‌نویسد که «سه ماه پس از حکومت طالبان، اقتصاد افغانستان کاملاً سقوط کرده و کشور را در یکی از بدترین بحران‌های بشردوستانه در جهان فرو برده است».
گلدبام در گزارش خود گفت که میلیون ها دلار کمکی که زمانی دولت قبلی را حمایت می کرد ناپدید شده است، میلیاردها دارایی دولتی مسدود شده و تحریم های اقتصادی دولت جدید را از سیستم بانکی جهانی منزوی کرده است. اکنون، افغانستان با کمبود شدید پول نقد مواجه است که بانک ها و تجارت ها را فلج کرده، قیمت مواد غذایی و سوخت را افزایش داده و باعث بحران ویرانگر گرسنگی شده است.
طالبان در 15 اوت وارد کابل شد و باعث شد دولت تحت حمایت ایالات متحده از قدرت کناره گیری کند. در اواخر ماه سپتامبر، این سازمان ترکیب دولت موقت جدید افغانستان را اعلام کرد.
این کشور در حال حاضر تحت تاثیر بحران اقتصادی، انسانی و امنیتی عمیق پس از تسلط طالبان قرار دارد.
در اوایل این ماه، سازمان بهداشت جهانی (WHO) هشدار داد که احتمالاً حدود 3.2 میلیون کودک تا پایان سال در افغانستان از سوء تغذیه حاد رنج خواهند برد که یک میلیون نفر از آنها با کاهش دما در معرض خطر مرگ قرار دارند.
گلدبام در ادامه گفت: “در پایتخت، خانواده‌های مستاصل در ازای دریافت غذا، اثاثیه را در کنار جاده می‌چرخانند. در سایر شهرهای بزرگ، بیمارستان‌های دولتی پولی برای خرید تجهیزات پزشکی که به شدت مورد نیاز هستند یا پرداخت هزینه‌های پزشکان و پرستاران را ندارند. برخی از آنها پست های خود را ترک کرده اند. کلینیک های روستایی مملو از کودکان ضعیفی هستند که والدین آنها توانایی خرید غذا را ندارند. مهاجران اقتصادی به سمت مرزهای ایران و پاکستان هجوم آورده اند.”
در این گزارش بر کمک های ارائه شده به افغانستان تاکید شده است. گلدبام نوشت: در هفته‌های اخیر، ایالات متحده و اتحادیه اروپا متعهد شده‌اند که 1.29 میلیارد دلار بیشتر به افغانستان و پناهجویان افغان در کشورهای همسایه کمک کنند. اما اقتصاددانان و سازمان‌های کمک‌رسان هشدار می‌دهند که اگر اقتصاد به فروپاشی ادامه دهد، کمک‌ها تنها می‌توانند برای جلوگیری از یک فاجعه انسانی بسیار مفید باشند.
عبدالله الدرداری، نماینده مقیم برنامه توسعه سازمان ملل متحد در افغانستان گفت: “هیچ بحران انسانی را نمی توان تنها با حمایت بشردوستانه مدیریت کرد.” در این گزارش آمده است: “اگر ما این سیستم ها را در چند ماه آینده از دست دهیم، بازسازی آنها برای تامین نیازهای ضروری کشور آسان نخواهد بود. ما شاهد زوال سریع تا نقطه بی بازگشت هستیم.”
این گزارش با استناد به تحلیل برنامه توسعه سازمان ملل متحد، تا اواسط سال آینده، 97 درصد از جمعیت افغانستان ممکن است زیر خط فقر فرو رود.
کریستینا گلدبام در نیویورک تایمز می‌نویسد که «سه ماه پس از حکومت طالبان، اقتصاد افغانستان کاملاً سقوط کرده و کشور را در یکی از بدترین بحران‌های بشردوستانه در جهان فرو برده است».
گلدبام در گزارش خود گفت که میلیون ها دلار کمکی که زمانی دولت قبلی را حمایت می کرد ناپدید شده است، میلیاردها دارایی دولتی مسدود شده و تحریم های اقتصادی دولت جدید را از سیستم بانکی جهانی منزوی کرده است. اکنون، افغانستان با کمبود شدید پول نقد مواجه است که بانک ها و تجارت ها را فلج کرده، قیمت مواد غذایی و سوخت را افزایش داده و باعث بحران ویرانگر گرسنگی شده است.
طالبان در 15 اوت وارد کابل شد و باعث شد دولت تحت حمایت ایالات متحده از قدرت کناره گیری کند. در اواخر ماه سپتامبر، این سازمان ترکیب دولت موقت جدید افغانستان را اعلام کرد.
این کشور در حال حاضر تحت تاثیر بحران اقتصادی، انسانی و امنیتی عمیق پس از تسلط طالبان قرار دارد.
در اوایل این ماه، سازمان بهداشت جهانی (WHO) هشدار داد که احتمالاً حدود 3.2 میلیون کودک تا پایان سال در افغانستان از سوء تغذیه حاد رنج خواهند برد که یک میلیون نفر از آنها با کاهش دما در معرض خطر مرگ قرار دارند.
گلدبام در ادامه گفت: “در پایتخت، خانواده‌های مستاصل در ازای دریافت غذا، اثاثیه را در کنار جاده می‌چرخانند. در سایر شهرهای بزرگ، بیمارستان‌های دولتی پولی برای خرید تجهیزات پزشکی که به شدت مورد نیاز هستند یا پرداخت هزینه‌های پزشکان و پرستاران را ندارند. برخی از آنها پست های خود را ترک کرده اند. کلینیک های روستایی مملو از کودکان ضعیفی هستند که والدین آنها توانایی خرید غذا را ندارند. مهاجران اقتصادی به سمت مرزهای ایران و پاکستان هجوم آورده اند.”
در این گزارش بر کمک های ارائه شده به افغانستان تاکید شده است. گلدبام نوشت: در هفته‌های اخیر، ایالات متحده و اتحادیه اروپا متعهد شده‌اند که 1.29 میلیارد دلار بیشتر به افغانستان و پناهجویان افغان در کشورهای همسایه کمک کنند. اما اقتصاددانان و سازمان‌های کمک‌رسان هشدار می‌دهند که اگر اقتصاد به فروپاشی ادامه دهد، کمک‌ها تنها می‌توانند برای جلوگیری از یک فاجعه انسانی بسیار مفید باشند.
عبدالله الدرداری، نماینده مقیم برنامه توسعه سازمان ملل متحد در افغانستان گفت: “هیچ بحران انسانی را نمی توان تنها با حمایت بشردوستانه مدیریت کرد.” در این گزارش آمده است: “اگر ما این سیستم ها را در چند ماه آینده از دست دهیم، بازسازی آنها برای تامین نیازهای ضروری کشور آسان نخواهد بود. ما شاهد زوال سریع تا نقطه بی بازگشت هستیم.”
این گزارش با استناد به تحلیل برنامه توسعه سازمان ملل متحد، تا اواسط سال آینده، 97 درصد از جمعیت افغانستان ممکن است زیر خط فقر فرو رود.