تظاهرات فرانسوی ها علیه افزایش سن بازنشستگی از 62 به 64 سال از سنگ فرش کردن، طفره رفتن از گاز اشک آور و به اهتزاز درآوردن بنرها به چیزی نزدیکتر به روح این کشور خوش خوراک تبدیل شده است: ایجاد سر و صدا با کوبیدن قابلمه های آشپزخانه.
این کاکوفونی آشپزی بسیار گالی – به نام “کاسرولاد” – هفته گذشته طی یک سخنرانی تلویزیونی مکرون آغاز شد. معترضان در بیش از 400 نقطه مقابل ساختمان‌های شهرداری و خیابان‌های پاریس، مارسی، تولوز، استراسبورگ و فراتر از آن تجمع کردند تا صدای او را خاموش کنند.
به دستور ATTAC، یک گروه فعال ضد سرمایه داری، یک بار دیگر در سراسر فرانسه عصر دوشنبه ساعت 20:00 برگزار می شود.
در واکنش به این هیاهو، مکرون در جریان سفر هفته گذشته خود به آلزاس اعلام کرد که “این قابلمه ها نیستند که فرانسه را به جلو می برند.”
با این حال این فقط شعله های آتش زیر قابلمه را شعله ور کرد. تولید کننده فرانسوی ظروف آشپزی کریستل در توییتر اعلام کرد که اکنون در حال ساخت ظروف فولادی ضد زنگ به طور خاص برای “پیشرفت” کشور است.
چنین فریاد نبرد آشپزی ممکن است مانند یک روش غیرمعمول برای ابراز نارضایتی به نظر برسد، با این حال در فرانسه این یک سنت است که به صدها سال پیش برمی گردد.
امانوئل فوریکس، مورخ، به رادیو فرهنگ فرانسه گفت، در طول سلطنت جولای 1830، جمهوری‌خواهانی که مایل بودند شاه لوئی فیلیپ را برکنار کنند، برای ابراز مخالفت علیه «دستگاه دولتی» دیگ‌ها و ظروف را می‌کوبیدند.
وی افزود: در زمانی که تنها 200 هزار رای دهنده در کشور وجود داشت، دیگ حالت بیان کسانی بود که صدایی نداشتند. فوریکس گفت که کتک زدن برای اولین بار در قرون وسطی به وجود آمد، در سنت رایج چاریواری، جایی که کنسرت قابلمه، جغجغه، گریه و سوت برای ابراز مخالفت با ازدواج نامناسب مرسوم بود.
فرانسه قبلاً به دلیل اعتراضات خلاقانه خود علیه قانون بازنشستگی توجه ها را جلب کرده است.
هفته گذشته، کنتورهای گاز و برق بلااستفاده توسط کارگران اعتصابی انرژی در مقابل ساختمان اداری منطقه ای در مارسی ریخته شد، در حالی که یک هنرمند خیابانی در پاریس ده ها سطل زباله جمع آوری نشده را به مجسمه تبدیل کرد.