«هیولای دریای خزر»، یک Ekranoplan از کلاس Lun، از گور برمی خیزد.

(سی ان ان) – این دریاچه که بیش از یک سال در سواحل غربی دریای خزر قرار گرفته است، مانند یک جانور آبزی عظیم به نظر می رسد – چیزی عجیب که شاید بیشتر در خانه در زیر آب باشد تا در هوا. مطمئناً شبیه چیزی نیست که بتواند پرواز کند.

اما پرواز انجام داد – البته خیلی وقت پیش.

در ژوئیه 2020، پس از بیش از سه دهه خفته بودن، هیولای دریایی خزر، یکی از چشم نوازترین ماشین‌های پرنده‌ای که تا کنون ساخته شده است، دوباره در سفری که به احتمال زیاد، آخرین سفرش بود، در حرکت بود.

14 ساعت طول کشید تا یک ناوگان متشکل از سه یدک کش و دو کشتی اسکورت به آرامی در امتداد سواحل دریای خزر مانور دادند تا محموله های حجیم و ویژه خود را به مقصد برسانند، بخشی از ساحل در نزدیکی جنوبی ترین نقطه روسیه.

اینجاست، در کنار شهر باستانی Derbent، در جمهوری داغستان روسیه، که 380 تن “Lun-class Ekranoplan” خانه جدید و به احتمال زیاد قطعی خود را پیدا کرده است.

آخرین نژاد خود که در آبهای خزر حرکت کرد، “لون” پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در دهه 1990 رها شد و محکوم به زنگ زدگی در پایگاه دریایی کاسپیسک، حدود 100 کیلومتری (62 مایلی) از ساحل دربنت شد.

اما قبل از اینکه به فراموشی سپرده شود، به لطف برنامه ریزی هایی که برای تبدیل آن به یک جاذبه گردشگری انجام شد، نجات یافت. از قضا، این درست در زمانی اتفاق می‌افتد که این مفهوم کشتی‌های دریایی غیرمعمول می‌تواند آماده بازگشت باشد.

سرعت و مخفی کاری

وسایل نقلیه اثر زمینی، همچنین به عنوان “ekranoplans” شناخته می شود، نوعی ترکیبی بین هواپیما و کشتی است. آنها روی آب حرکت می کنند بدون اینکه واقعاً آن را لمس کنند.

سازمان بین‌المللی دریانوردی آنها را به عنوان کشتی‌ها طبقه‌بندی می‌کند، اما در واقع، آنها قابلیت‌های منحصربه‌فرد سرعت بالا خود را از این واقعیت به دست می‌آورند که سطح آب را در ارتفاع بین یک تا پنج متر (سه تا 16 فوت) می‌گذرانند.

آنها از یک اصل آیرودینامیکی به نام «اثر زمین» بهره می برند.

این ترکیب سرعت و پنهان کاری – نزدیکی آنها به سطح در هنگام پرواز، شناسایی آنها را توسط رادار دشوار می کند – توجه ارتش شوروی را به خود جلب کرد، که چندین گونه از این مفهوم را در طول جنگ سرد آزمایش کرد.

استقرار آنها در پهنه آبی داخلی بین اتحاد جماهیر شوروی و ایران باعث شد که آنها لقب “هیولای دریای خزر” را به خود بگیرند.

اکرانوپلان “Lun” یکی از آخرین طرح هایی بود که از برنامه وسایل نقلیه اثر زمینی شوروی بیرون آمد. بلندتر از یک سوپرجامبوی ایرباس A380 و تقریباً به همان اندازه، علیرغم اندازه و وزن، لان می‌توانست به لطف هشت توربوفن قدرتمند که بر روی بال‌های سرسختش قرار داشت، به سرعتی تا 550 کیلومتر در ساعت (340 مایل در ساعت) برسد.

این ماشین مهیب حتی قادر به بلند شدن و فرود در شرایط طوفانی و با امواجی تا ارتفاع دو و نیم متر بود. ماموریت مورد نظر آن، انجام حملات صاعقه‌ای از طریق دریا با شش موشک ضد کشتی بود که در لوله‌های پرتاب قرار داده شده در بالای بدنه خود حمل می‌کرد.

جاذبه ستاره

اکرانوپلان که به Derbent منتقل شده است تنها نمونه از کلاس خود است که در سال 1987 تکمیل و وارد خدمت شد.

لون دوم، غیرمسلح و اختصاص داده شده به ماموریت های نجات و تدارکات، در مرحله تکمیل پیشرفته بود که در اوایل دهه 1990، کل برنامه لغو شد و لان موجود از خدمت خارج شد.

پس از بیش از 30 سال انفعال، بازگرداندن این جانور دریایی به حرکت کار آسانی نبود و به کمک پانتون‌های لاستیکی و یک طراحی رقص با دقت هماهنگ شامل چندین کشتی نیاز داشت.

لون قرار است ستاره برنامه ریزی شده دربنت “پارک میهن پرستان” شود، یک موزه نظامی و پارک موضوعی که انواع مختلف تجهیزات نظامی شوروی و روسیه را به نمایش می گذارد.

سپس، در نوامبر، خبرگزاری روسی تاس به نقل از شهردار محلی، که به فصل تابستان 2022 به عنوان تاریخ افتتاحیه احتمالی اشاره کرد.

در تمام این مدت لون، به معنای واقعی کلمه، ساحل بوده و منتظر است تا موزه در اطراف آن ساخته شود.

Lun نه تنها به یکی از محبوب ترین های اینستاگرام تبدیل شده است (فقط #лунь را بررسی کنید)، بلکه برخی از وبلاگ نویسان حتی موفق شده اند دزدکی وارد آن شوند.

موج دوم

در حالی که وسایل نقلیه اثر زمینی در چند دهه گذشته مورد توجه قرار نگرفتند، این مفهوم اخیراً تجدید حیات کرده است.

توسعه دهندگان در سنگاپور، ایالات متحده، چین و روسیه در حال کار بر روی پروژه های مختلفی هستند که هدف آنها بازگرداندن اکرانوپلان ها به زندگی است، هرچند با اهداف نسبتاً صلح آمیزتر.

یکی از آنها Wigetworks مستقر در سنگاپور است که نمونه اولیه AirFish 8 آن بر اساس کارهای اولیه مهندسین آلمانی Hanno Fischer و Alexander Lippisch در طول جنگ سرد ساخته شده است.

Wigetworks اختراعات و حقوق مالکیت معنوی را به دست آورد و تلاش برای بهبود و به روز رسانی طرح های قبلی برای ایجاد یک وسیله نقلیه مدرن جلوه زمین را آغاز کرده است.

همچنین در آسیا، اکرانوپلان چینی Xiangzhou 1 برای اولین بار در سال 2017 پرواز کرد، اگرچه اطلاعات کمی در مورد این پروژه وجود دارد.

پهپادهای تحویلی

در ایالات متحده، شرکت کشتی پرنده، یک استارتاپ با حمایت سرمایه گذاران خصوصی، در حال کار بر روی یک وسیله نقلیه بدون سرنشین اثر زمینی برای جابجایی محموله ها با سرعت بالا است. به پهپادهای تحویل بدون سرنشین فکر کنید اما روی آب.

این پروژه در مراحل اولیه خود است، اگرچه بیل پترسون، بنیانگذار و مدیر عامل شرکت به CNN می گوید که تیم او در حال برنامه ریزی برای به ثمر رساندن این پروژه در یک بازه زمانی هفت ساله است.

و روسیه، خانه اکرانوپلان، از این مفهوم دست نکشیده است.

در طول چند سال گذشته چندین پروژه تبلیغ شده است، اگرچه هنوز هیچ یک نتوانسته از مرحله طراحی عبور کند.

بریف، سازنده هواپیماهای آبی-خاکی با موتور جت، کانسپت Be-2500 را ارائه کرد و اخیراً در رسانه های روسی گزارش شده است که نسل جدید اکرانوپلان نظامی با نام آزمایشی “اورلان” در دست بررسی است.

پروژه دیگری با بودجه خصوصی از نیژنی نووگورود، یک شهر صنعتی در سواحل رودخانه ولگا که از نزدیک با خاستگاه فناوری اکرانوپلان مرتبط است، آغاز شده است، جایی که شرکت روسی RDC Aqualines، که همچنین دفاتر خود را در سنگاپور دارد، در حال توسعه است. خطی از اکرانوپلان های تجاری قادر به حمل سه، هشت و 12 مسافر و احتمالاً بیشتر در آینده ای نه چندان دور است.

طرح های آن چشم گروهی از کارآفرینان را به خود جلب کرده است که هدفشان ایجاد یک پیوند سریع در سراسر خلیج فنلاند است و هلسینکی را به پایتخت استونی، تالین، در حدود 30 دقیقه متصل می کند.

ممکن است به زودی برای دیدن یک اکرانوپلان نیازی به بازدید از موزه نداشته باشید.