اما اگر او در هنگ کنگ زندگی می کرد، داستان او می توانست بسیار متفاوت باشد، جایی که فعالان دانشجویی زمانی مرکز مالی را به بن بست رساندند و به خیابان ها آمدند و خواستار دموکراسی و آزادی شدند.
لین، معاون 33 ساله دبیرکل حزب حاکم دموکرات پیشرو تایوان (DPP) گفت: «اگر در هنگ کنگ بودم، فکر می‌کنم احتمالاً در زندان خواهم بود.
او گفت که رویدادهای اخیر در هنگ کنگ به لین عزم بیشتری برای دفاع از حاکمیت تایوان داده است – و او تنها نیست.
کمتر از 8 درصد از پاسخ دهندگان طرفدار «وحدت» با سرزمین اصلی چین بودند، در حالی که بیشتر آنها خواستار حفظ وضعیت موجود بودند — ترتیبی که به موجب آن تایوان بدون اعلام رسمی استقلال، خودمختار باقی می ماند.
ساموئل لی، دانشجوی شهر کائوسیونگ در جنوب تایوان گفت که سرکوب پکن علیه هنگ کنگ بی اعتمادی او را به رژیم کمونیستی تشدید کرده است.
او گفت: “این افکار من را در مورد دولت چین تقویت کرد که آنها واقعاً آنچه را که می‌گویند انجام نمی‌دهند. آنها همیشه وعده‌های خود را زیر پا می‌گذارند.” من واقعاً آرزو می کنم که تایوان بتواند به همان شکلی که امروز است باقی بماند.”
تشدید تنش ها
سرزمین اصلی چین و تایوان از زمان پایان جنگ داخلی چین در بیش از 70 سال پیش، زمانی که ناسیونالیست های شکست خورده به جزیره عقب نشینی کردند، به طور جداگانه اداره می شوند.
تایوان در حال حاضر یک دموکراسی چند حزبی در حال شکوفایی است، اما حزب کمونیست چین حاکم در سرزمین اصلی همچنان این جزیره را بخشی جدایی ناپذیر از قلمرو خود می داند – علیرغم اینکه هرگز آن را کنترل نکرده است.
امروزه روابط بین تایپه و پکن در پایین ترین سطح خود در دهه های اخیر قرار دارد. در ماه اکتبر، ارتش چین رکورد تعداد هواپیماهای جنگی را به هوای اطراف تایوان فرستاد، در حالی که دیپلمات‌های چینی و رسانه‌های دولتی نسبت به تهاجم احتمالی هشدار دادند، مگر اینکه جزیره از خط پکن پیروی کند.
اما همیشه اینطور نبوده است. در واقع، برای بیشتر 30 سال گذشته، احتمال درگیری دور به نظر می رسید. از اوایل دهه 1990، بسیاری از شرکت‌های تایوانی عملیات تولیدی خود را به سرزمین اصلی منتقل کردند، جایی که نیروی کار ارزان‌تر بود و مقامات تشنه سرمایه‌گذاری خارجی برای تقویت رشد اقتصادی بودند.
روابط پس از پایان قرن رونق بیشتری یافت. موسیقی پاپ و تلویزیون تایوانی به شدت در سرزمین اصلی محبوب شد و گردشگران چینی برای بازدید از تایوان هجوم آوردند که توسط رسانه های دولتی به عنوان “جزیره گنج” چین معرفی شد.
تسای ماه گذشته در مصاحبه ای با CNN گفت که تهدید پکن “هر روز” در حال افزایش است.
او گفت: «برنامه چین در قبال منطقه با قبل بسیار متفاوت است. این جاه طلبانه تر، توسعه طلبانه تر است و بنابراین چیزهایی که در آن زمان برای آنها قابل قبول بود ممکن است اکنون برای آنها قابل قبول نباشد.»
تسای در ماه اکتبر در صحبت با CNN گفت که شهروندانش این مدل را رد کرده اند. او گفت: «مردم تایوان به صراحت گفته‌اند که «یک کشور، دو سیستم» را به عنوان فرمولی که می‌تواند مسائل بین تنگه‌ای را حل کند، نمی‌پذیرد.
آستین وانگ، استادیار دانشگاه نوادا، لاس وگاس که در سیاست تایوان تخصص دارد، گفت که سرکوب پکن در هنگ کنگ نقش مهمی در نگاه نسل جوان تایوان به چین داشته است.
او گفت: “در گذشته، بسیاری از تایوانی ها با “یک کشور، دو سیستم” موافق بودند، زیرا چین قول داده بود که زندگی روزمره مردم به همین شکل باقی بماند. اما وضعیت هنگ کنگ خلاف این را نشان می دهد.”
وقتی مردم تایوانی چین را غیرقابل اعتماد می‌دانند، همه وعده‌ها یا مشوق‌هایی که چین ارائه می‌کند نادیده گرفته می‌شود.»
وابستگی متقابل اقتصادی
اما علیرغم افزایش تنش ها در سراسر تنگه تایوان در سال های اخیر، پکن و تایپه نمی توانند به طور کامل روابط خود را قطع کنند.
بر اساس گزارش دفتر تجارت خارجی تایوان، سال گذشته، سرزمین اصلی چین بزرگترین شریک تجاری تایوان بود و 26 درصد از کل حجم تجارت این جزیره را به خود اختصاص داد.
در همین حال، شرکت های سرزمین اصلی برای تراشه های نیمه هادی فوق پیشرفته خود به تایوان – به ویژه شرکت تولید نیمه هادی تایوان (TSMC) – متکی هستند زیرا چین با ایالات متحده در مسابقه فناوری رقابت می کند.
در حالی که توجه جهان اغلب بر تهدید نظامی فزاینده پکن بر سر تایپه متمرکز شده است، وانگ گفت که بسیاری از مردم تایوانی نیز می‌دانند که اقتصاد این جزیره به رابطه آن با سرزمین اصلی بستگی دارد.
او گفت: «مردم تایوان واقعاً اهمیت همکاری اقتصادی بین تنگه‌ای را درک می‌کنند و اقتصاد تایوان به شدت به چین وابسته است.»
با این وجود، مردم تایوانی همچنین در مورد اینکه چین تا چه حد می تواند از این اتکا برای منافع سیاسی سوء استفاده کند، محتاط هستند.
ما گفت: «ادغام اقتصادی منطقه‌ای یک روند جهانی غیرقابل توقف است. اگر با این موضوع روبرو نشویم و به این روند نپیوندیم، حذف از رقابت‌ها فقط یک مسئله زمان خواهد بود.
لین که در آن زمان دانشجوی فارغ التحصیل در دانشگاه ملی تایوان بود، متعاقباً جنبش آفتابگردان 2014 را رهبری کرد که با موفقیت دولت ما را مجبور به لغو قرارداد تجاری کرد. این اعتراض سه هفته ای باعث شد که فعالان دانشجویی ساختمان قانونگذاری تایوان را در بزرگترین تظاهرات این جزیره در چند دهه اخیر اشغال کنند.
امروز، لین به طور منظم به رئیس جمهور تسای در مورد سیاست های کلیدی مشاوره می دهد. او گفت تایوان باید با ایجاد مشارکت بیشتر با ایالات متحده، ژاپن و بقیه جهان، اتکای اقتصادی خود به چین را کاهش دهد.
وی گفت: ما باید آگاه باشیم که چین کشوری است که اغلب از ابزارهای اقتصادی برای مداخله در سیاست کشورهای دیگر استفاده می کند. ما به تعامل اقتصادی با چین در آینده ادامه خواهیم داد، اما همچنین باید فاصله خود را حفظ کنیم تا تاثیر تغییر ساختار زنجیره تامین یا بی ثباتی داخلی چین بر تایوان را به حداقل برسانیم.”
ویل ریپلی و گلدیس تسای از سی ان ان از تایپه گزارش دادند.