رم: پارلمان ایتالیا روز دوشنبه رای گیری برای رئیس جمهور جدید را آغاز می کند – روندی که ممکن است چند روز طول بکشد و با معرفی نخست وزیر ماریو دراگی برای این سمت، خطر بی ثباتی دولت را به همراه دارد.
رئیس جمهور برای یک دوره هفت ساله توسط یک هیئت انتخاباتی که امسال شامل 1008 نفر است، انتخاب می شود.
این مجلس از اعضای دو اتاق پارلمان – 630 نماینده مجلس و 320 سناتور (معمولاً 321 نفر اما یک صندلی خالی است) – به اضافه 58 نماینده مناطق ایتالیا تشکیل شده است.
در سه دور اول رای گیری، برنده باید حداقل دو سوم رای (672 رای) را کسب کند. از دور چهارم، اکثریت مطلق (505) کافی است.
آرا به صورت مخفی و حضوری در سالن مناظره مجلس پایین به صندوق انداخته می شود.
رای دهندگان همچنین باید مدرکی مبنی بر واکسیناسیون کووید-19، عفونت اخیر یا آزمایش منفی نشان دهند.
رئیس جمهور رئیس دولت است و از قانون اساسی ایتالیا حمایت می کند که پس از یک همه پرسی پس از جنگ جهانی دوم به جمهوری تبدیل شد.
نقش های کلیدی شامل نام بردن نخست وزیر و به توصیه او، وزرای دولت است.
رئیس جمهور این اختیار را دارد که با مشورت رؤسای مجلس پارلمان را منحل کند و از آن بخواهد در قوانین تجدید نظر کند.
داوری در این راه در مواقع بحران سیاسی بسیار مهم می شود – این رئیس جمهور مستعفی سرجیو ماتارلا بود که دراگی را در فوریه 2021 به عنوان نخست وزیر معرفی کرد.
رئیس جمهور همچنین یک سوم اعضای دادگاه قانون اساسی را منصوب می کند و حق عفو دارد.
بر اساس قانون اساسی، هر کسی که تابعیت ایتالیایی 50 سال یا بیشتر داشته باشد، واجد شرایط است و هیچ لیست رسمی نامزدی وجود ندارد.
دراگی — یک اقتصاددان حرفه ای و بدون وابستگی سیاسی — به نظر می رسد در ماه دسامبر به در دسترس بودن خود اشاره کرده و خود را “پدربزرگ در خدمت نهادها” می خواند.
سیلویو برلوسکونی، نخست‌وزیر سابق، رهبر 85 ساله حزب راست‌گرای فورزا ایتالیا، در پشت صحنه مبارزات انتخاباتی خود را آغاز کرده است.
دیگر نامزدهای احتمالی عبارتند از نخست وزیر سابق جولیانو آماتو، 83 ساله، و پائولو جنتیلونی، کمیسر 67 ساله اتحادیه اروپا برای اقتصاد، و رئیس سابق اتاق نمایندگان، پیر فردیناندو کازینی، 66 ساله.
بسیاری به اولین رئیس جمهور زن ایتالیا امیدوارند. وزرای دادگستری کنونی و سابق، مارتا کارتابیا، 58 ساله، و پائولا سورینو، 73 ساله، هر دو برای این سمت و همچنین الیزابتا کاسلاتی، رئیس مجلس سنا، 66 ساله، پیشنهاد شده اند.
ماهیت مخفی رای گیری باعث شگفتی هایی در انتخاب 12 رئیس جمهور از سال 1948 شده است – تنها یکی از آنها، جورجیو ناپولیتانو (2006-2015)، برای دومین دوره انتخاب شد.
این نقش به طور سنتی به یک رهبر حزب نمی رسد، بلکه فردی بالاتر از منازعه سیاسی در نظر گرفته می شود.
با این حال، علاقه مندی که به مسابقه می رود اغلب با دست خالی می آید.
در سال 2013، رومانو پرودی، نخست‌وزیر سابق، از سوی حزب چپ میانه دموکرات نامزد شد، اما برخی از حامیانش به او خیانت کردند و ناپولیتانو پیروز شد.
محل اقامت رسمی رئیس جمهور، کاخ کویریناله است که زمانی محل زندگی پاپ ها و پادشاهان ایتالیا بوده است.
این ساختمان وسیع 110500 متر مربعی که بر روی تپه ای به همین نام قرار دارد، یکی از بزرگترین کاخ های ریاست جمهوری است که تنها کاخ های ترکیه از آن پیشی گرفته اند.
ساخت و ساز در سال 1573 برای اقامتگاه تابستانی پاپ ها آغاز شد. بر خلاف واتیکان، که مقر قدرت معنوی آنها بود، پایگاه آنها به عنوان حاکمان سکولار شد.
حدود 30 پاپ از گریگوری سیزدهم تا پیوس نهم در آنجا اقامت داشتند.
در زمان حکومت فرانسه، ناپلئون دستور داد تا آنجا را به اقامتگاه رومی خود تبدیل کنند، اما هرگز پا به آنجا نگذاشت.
خانواده سلطنتی ایتالیا از سال 1870 تا زمان اعلام جمهوری در سال 1946 در آنجا زندگی می کردند، زمانی که محل اقامت رئیس دولت شد.
رئیس جمهور برای یک دوره هفت ساله توسط یک هیئت انتخاباتی که امسال شامل 1008 نفر است، انتخاب می شود.
این مجلس از اعضای دو اتاق پارلمان – 630 نماینده مجلس و 320 سناتور (معمولاً 321 نفر اما یک صندلی خالی است) – به اضافه 58 نماینده مناطق ایتالیا تشکیل شده است.
در سه دور اول رای گیری، برنده باید حداقل دو سوم رای (672 رای) را کسب کند. از دور چهارم، اکثریت مطلق (505) کافی است.
آرا به صورت مخفی و حضوری در سالن مناظره مجلس پایین به صندوق انداخته می شود.
رای دهندگان همچنین باید مدرکی مبنی بر واکسیناسیون کووید-19، عفونت اخیر یا آزمایش منفی نشان دهند.
رئیس جمهور رئیس دولت است و از قانون اساسی ایتالیا حمایت می کند که پس از یک همه پرسی پس از جنگ جهانی دوم به جمهوری تبدیل شد.
نقش های کلیدی شامل نام بردن نخست وزیر و به توصیه او، وزرای دولت است.
رئیس جمهور این اختیار را دارد که با مشورت رؤسای مجلس پارلمان را منحل کند و از آن بخواهد در قوانین تجدید نظر کند.
داوری در این راه در مواقع بحران سیاسی بسیار مهم می شود – این رئیس جمهور مستعفی سرجیو ماتارلا بود که دراگی را در فوریه 2021 به عنوان نخست وزیر معرفی کرد.
رئیس جمهور همچنین یک سوم اعضای دادگاه قانون اساسی را منصوب می کند و حق عفو دارد.
بر اساس قانون اساسی، هر کسی که تابعیت ایتالیایی 50 سال یا بیشتر داشته باشد، واجد شرایط است و هیچ لیست رسمی نامزدی وجود ندارد.
دراگی — یک اقتصاددان حرفه ای و بدون وابستگی سیاسی — به نظر می رسد در ماه دسامبر به در دسترس بودن خود اشاره کرده و خود را “پدربزرگ در خدمت نهادها” می خواند.
سیلویو برلوسکونی، نخست‌وزیر سابق، رهبر 85 ساله حزب راست‌گرای فورزا ایتالیا، در پشت صحنه مبارزات انتخاباتی خود را آغاز کرده است.
دیگر نامزدهای احتمالی عبارتند از نخست وزیر سابق جولیانو آماتو، 83 ساله، و پائولو جنتیلونی، کمیسر 67 ساله اتحادیه اروپا برای اقتصاد، و رئیس سابق اتاق نمایندگان، پیر فردیناندو کازینی، 66 ساله.
بسیاری به اولین رئیس جمهور زن ایتالیا امیدوارند. وزرای دادگستری کنونی و سابق، مارتا کارتابیا، 58 ساله، و پائولا سورینو، 73 ساله، هر دو برای این سمت و همچنین الیزابتا کاسلاتی، رئیس مجلس سنا، 66 ساله، پیشنهاد شده اند.
ماهیت مخفی رای گیری باعث شگفتی هایی در انتخاب 12 رئیس جمهور از سال 1948 شده است – تنها یکی از آنها، جورجیو ناپولیتانو (2006-2015)، برای دومین دوره انتخاب شد.
این نقش به طور سنتی به یک رهبر حزب نمی رسد، بلکه فردی بالاتر از منازعه سیاسی در نظر گرفته می شود.
با این حال، علاقه مندی که به مسابقه می رود اغلب با دست خالی می آید.
در سال 2013، رومانو پرودی، نخست‌وزیر سابق، از سوی حزب چپ میانه دموکرات نامزد شد، اما برخی از حامیانش به او خیانت کردند و ناپولیتانو پیروز شد.
محل اقامت رسمی رئیس جمهور، کاخ کویریناله است که زمانی محل زندگی پاپ ها و پادشاهان ایتالیا بوده است.
این ساختمان وسیع 110500 متر مربعی که بر روی تپه ای به همین نام قرار دارد، یکی از بزرگترین کاخ های ریاست جمهوری است که تنها کاخ های ترکیه از آن پیشی گرفته اند.
ساخت و ساز در سال 1573 برای اقامتگاه تابستانی پاپ ها آغاز شد. بر خلاف واتیکان، که مقر قدرت معنوی آنها بود، پایگاه آنها به عنوان حاکمان سکولار شد.
حدود 30 پاپ از گریگوری سیزدهم تا پیوس نهم در آنجا اقامت داشتند.
در زمان حکومت فرانسه، ناپلئون دستور داد تا آنجا را به اقامتگاه رومی خود تبدیل کنند، اما هرگز پا به آنجا نگذاشت.
خانواده سلطنتی ایتالیا از سال 1870 تا زمان اعلام جمهوری در سال 1946 در آنجا زندگی می کردند، زمانی که محل اقامت رئیس دولت شد.