داکار: گرسنگی در غرب آفریقا افزایش یافته و در حال گسترش استسازمان ملل روز سه شنبه هشدار داد، با حدود 48 میلیون نفر، که بالاترین میزان در 10 سال گذشته است، در منطقه پر از درگیری با ناامنی غذایی مواجه هستند.
ناامنی غذایی که عمدتاً ناشی از خشونت و همچنین پیامدهای اقتصادی ناشی از کووید-19 و تورم است، به شدت بر بورکینافاسو، مالی تأثیر گذاشته است. نیجرمقامات سازمان ملل در یک کنفرانس مطبوعاتی در داکار، پایتخت سنگال، گفتند، شمال نیجریه و موریتانی.
مقامات سازمان ملل گفتند که برای اولین بار، حدود 45000 نفر در منطقه ساحل، گستره خشک زیر صحرای صحرا، در آستانه قحطی قرار دارند و یک قدم با قحطی فاصله دارند. مقامات گزارش دادند که اکثریت قریب به اتفاق 42000 نفر که با سطوح فاجعه بار گرسنگی روبرو هستند، در بورکینافاسو هستند.
گفت: وضعیت نگران کننده است آن دفری، متخصص تغذیه منطقه ای یونیسف در غرب و مرکز آفریقا. “سال گذشته، ما شاهد افزایش زیادی (31٪) در تعداد کودکان بستری شده در مراکز بهداشتی با اتلاف شدید در سراسر ساحل بودیم… در بسیاری از مناطق، یافتن غذای مغذی برای خانواده ها برای خانواده ها بسیار دشوارتر شده است. مخصوصاً در جایی که ما جوامع تحت محاصره داریم.”
خشونت های مرتبط با القاعده و گروه دولت اسلامی برای سال ها بورکینافاسو و مالی را ویران کرده است.
جهادی ها ده ها روستا را در منطقه محاصره کرده اند، دسترسی به مزارع را قطع کرده اند و جاده ها را با مواد منفجره پوشانده اند، که تردد آزادانه را برای ساکنان دشوار کرده و آژانس های امدادی را مجبور به پرواز برای کمک های غذایی کرده اند که هزینه بر است.
مردمی که در شهرهای محاصره شده در بورکینافاسو زندگی می کنند می گویند که در حال مبارزه برای زنده ماندن هستند.
یکی از ساکنان پاما، شهری در شرق که بیش از یک سال است در محاصره بوده است، به آسوشیتدپرس گفت: “ما غذای کافی نداریم. مردم آنچه را که به دست می آورند، می خورند.”
این شهروند گفت که چند گروه کمکی موفق به تهیه برنج، روغن و حبوبات شده اند، اما زنان نمی توانند ارزن را آسیاب کنند، زیرا گاز وجود ندارد و مردم نمی توانند شهر را ترک کنند، زیرا این شهر توسط جهادی ها محاصره شده است. او به دلیل ترس از انتقام گیری از صحبت های عمومی، نام خود را اعلام نکرد.
در حالی که غیرنظامیان از حملات فرار می کنند و ستیزه جویان دامنه خود را در بورکینافاسو گسترش می دهند، گرسنگی در سراسر مرز به توگو و بنین همسایه گسترش یافته است.
بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، انتظار می‌رود که نزدیک به یک میلیون نفر در بنین و توگو با ناامنی غذایی مواجه باشند که این رقم تقریباً دو برابر بیشتر از دو سال قبل است. برای اولین بار، هر دو کشور از گروه های کمکی برای مقابله با هجوم آوارگان و پناهندگان درخواست کمک کردند.
“ما واقعا نگران کشورهای ساحلی هستیم. اگر در بورکینا (فاسو) اقدامات کافی صورت نگیرد، خطر افزایش تعداد افرادی که مجبور به عبور از مرز برای یافتن پناهگاه امن یا فرصت های معیشتی هستند، وجود دارد، زیرا نمی توانند از زمین یا دام خود استفاده کنند. الکساندر لو کوزیات، مشاور ارشد اضطراری برنامه جهانی غذا در آفریقای غربی و مرکزی گفت که مورد حمله قرار گرفته است.
لو کوزیات گفت: “هنوز یک پنجره پیشگیری در کشورهای ساحلی وجود دارد، اما به سرعت در حال بسته شدن است. ما شاهد بسته شدن سریع آن در ساحل بودیم.”
او گفت که گروه های امداد، دولت های منطقه ای و کشورهای کمک کننده باید از بحران ناامنی در سایر کشورها درس گرفته و تلاش کنند تا پیامدهای آن را در کشورهای ساحلی کاهش دهند.
ناامنی غذایی که عمدتاً ناشی از خشونت و همچنین پیامدهای اقتصادی ناشی از کووید-19 و تورم است، به شدت بر بورکینافاسو، مالی تأثیر گذاشته است. نیجرمقامات سازمان ملل در یک کنفرانس مطبوعاتی در داکار، پایتخت سنگال، گفتند، شمال نیجریه و موریتانی.
مقامات سازمان ملل گفتند که برای اولین بار، حدود 45000 نفر در منطقه ساحل، گستره خشک زیر صحرای صحرا، در آستانه قحطی قرار دارند و یک قدم با قحطی فاصله دارند. مقامات گزارش دادند که اکثریت قریب به اتفاق 42000 نفر که با سطوح فاجعه بار گرسنگی روبرو هستند، در بورکینافاسو هستند.
گفت: وضعیت نگران کننده است آن دفری، متخصص تغذیه منطقه ای یونیسف در غرب و مرکز آفریقا. “سال گذشته، ما شاهد افزایش زیادی (31٪) در تعداد کودکان بستری شده در مراکز بهداشتی با اتلاف شدید در سراسر ساحل بودیم… در بسیاری از مناطق، یافتن غذای مغذی برای خانواده ها برای خانواده ها بسیار دشوارتر شده است. مخصوصاً در جایی که ما جوامع تحت محاصره داریم.”
خشونت های مرتبط با القاعده و گروه دولت اسلامی برای سال ها بورکینافاسو و مالی را ویران کرده است.
جهادی ها ده ها روستا را در منطقه محاصره کرده اند، دسترسی به مزارع را قطع کرده اند و جاده ها را با مواد منفجره پوشانده اند، که تردد آزادانه را برای ساکنان دشوار کرده و آژانس های امدادی را مجبور به پرواز برای کمک های غذایی کرده اند که هزینه بر است.
مردمی که در شهرهای محاصره شده در بورکینافاسو زندگی می کنند می گویند که در حال مبارزه برای زنده ماندن هستند.
یکی از ساکنان پاما، شهری در شرق که بیش از یک سال است در محاصره بوده است، به آسوشیتدپرس گفت: “ما غذای کافی نداریم. مردم آنچه را که به دست می آورند، می خورند.”
این شهروند گفت که چند گروه کمکی موفق به تهیه برنج، روغن و حبوبات شده اند، اما زنان نمی توانند ارزن را آسیاب کنند، زیرا گاز وجود ندارد و مردم نمی توانند شهر را ترک کنند، زیرا این شهر توسط جهادی ها محاصره شده است. او به دلیل ترس از انتقام گیری از صحبت های عمومی، نام خود را اعلام نکرد.
در حالی که غیرنظامیان از حملات فرار می کنند و ستیزه جویان دامنه خود را در بورکینافاسو گسترش می دهند، گرسنگی در سراسر مرز به توگو و بنین همسایه گسترش یافته است.
بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، انتظار می‌رود که نزدیک به یک میلیون نفر در بنین و توگو با ناامنی غذایی مواجه باشند که این رقم تقریباً دو برابر بیشتر از دو سال قبل است. برای اولین بار، هر دو کشور از گروه های کمکی برای مقابله با هجوم آوارگان و پناهندگان درخواست کمک کردند.
“ما واقعا نگران کشورهای ساحلی هستیم. اگر در بورکینا (فاسو) اقدامات کافی صورت نگیرد، خطر افزایش تعداد افرادی که مجبور به عبور از مرز برای یافتن پناهگاه امن یا فرصت های معیشتی هستند، وجود دارد، زیرا نمی توانند از زمین یا دام خود استفاده کنند. الکساندر لو کوزیات، مشاور ارشد اضطراری برنامه جهانی غذا در آفریقای غربی و مرکزی گفت که مورد حمله قرار گرفته است.
لو کوزیات گفت: “هنوز یک پنجره پیشگیری در کشورهای ساحلی وجود دارد، اما به سرعت در حال بسته شدن است. ما شاهد بسته شدن سریع آن در ساحل بودیم.”
او گفت که گروه های امداد، دولت های منطقه ای و کشورهای کمک کننده باید از بحران ناامنی در سایر کشورها درس گرفته و تلاش کنند تا پیامدهای آن را در کشورهای ساحلی کاهش دهند.