بانک جهانی تخمین می‌زند که 97 میلیون نفر در سراسر جهان به دلیل همه‌گیری در سال 2020 دچار فقر شده‌اند و با درآمد کمتر از 2 دلار در روز زندگی می‌کنند.
دیپالی روی در مصاحبه ای به زبان بنگالی از خانه خانواده، یک کلبه فلزی راه راه در روستایی در شمال بنگلادش، گفت: «ما به سختی کافی بودیم به خانه برگردیم.
از آنجایی که این زوج به دنبال راه‌های جدید برای کسب درآمد بودند، به سختی سازگار شدند. آنها سعی کردند وامی برای راه اندازی یک کسب و کار کوچک پیدا کنند، اما در ابتدا هیچ کس نتوانست و یا نمی خواست کمک کند. برخی غیرانتفاعی محلی سازمان ها درخواست وثیقه کردند که نداشتند.
پرادیپ روی به امید یافتن شغلی در کشاورزی، به سراغ برخی از کشاورزان رفت. اما او به عنوان یک “مرد داکا” که نمی تواند در شرایط آب و هوایی سخت کنار بیاید، از همسرش بازگو می کند.
مهمتر از همه، “غذا بزرگترین مشکل بود.” دیپالی روی 20 ساله که در آن زمان باردار بود و گاهی اوقات فقط می توانست یک وعده غذایی در روز را از طریق برنامه جیره بندی عمومی بخورد. نمی دانستم چه کنم… فقط باید بنشینیم و منتظر باشیم که غذا بیاورند.
کارولینا سانچز-پارامو، مدیر جهانی فقر و عدالت در بانک جهانی، این بیماری همه گیر را به یک فاجعه طبیعی تشبیه کرد که به سرعت فراتر از مرکز آن در شرق آسیا گسترش خواهد یافت.
او به CNN Business گفت: «ما می دانستیم که سونامی در راه است.
«سوال این نبود که آیا این [economic shock] قرار بود به سایر مناطق در حال توسعه برسد، اما چه زمانی.”
افزایش نابرابری
شامران عابد، مدیر اجرایی BRAC International، یک سازمان غیرانتفاعی که برای کاهش فقر در سراسر آسیا و آفریقا کار می کند، به شکاف ثروت در حال افزایش اشاره کرد و گفت که “سه فرد ثروتمند جهان” احتمالاً می توانند فقر فوق العاده را بر روی زمین از بین ببرند.
وی افزود: این تنها مسئولیت آنها نیست. اما من فقط می گویم که به طور کلی منابع کافی وجود دارد [to tackle the problem]”
اخیراً، یک درصد برتر تحت فشار قرار گرفته اند تا در مورد مسائل بشردوستانه مشارکت کنند.
دیوید بیزلی در مصاحبه ای با بکی اندرسون از CNN گفت که دادن 6 میلیارد دلار یا حدود 2 درصد از دارایی خالص ماسک می تواند به رفع گرسنگی جهان کمک کند.
“[It’s] 6 میلیارد دلار برای کمک به 42 میلیون نفر که اگر به آنها نرسیدیم به معنای واقعی کلمه خواهند مرد. این پیچیده نیست.”
این فراخوان با واکنش مستقیم ماسک مواجه شد و او بعداً در توییتر گفت که اگر سازمان بتواند “دقیقاً چگونه” بودجه مشکل را حل کند، “در حال حاضر سهام تسلا را بفروشد و این کار را انجام دهد.”
آنچه در حال حاضر مورد نیاز است
این رهبر غیرانتفاعی، که تیمش با وامی به خانواده رویز کمک کرد، گفت: “ما دانش لازم برای بیرون کشیدن تعداد زیادی از مردم را از فقر داریم.”
شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد چه چیزی کار می‌کند، چه چیزی کار نمی‌کند.»
کارشناسان می گویند اولین وظیفه تمرکز بر واکسیناسیون است.
“ما باید مطمئن شویم که همه به واکسن ها یا نوعی درمان برای بیماری همه گیر دسترسی دارند، زیرا تا زمانی که نتوانید شوک سلامتی را کنترل کنید، فکر کردن به بهبود اقتصادی بسیار سخت است؟” گفت: سانچز-پارامو. “این تقریباً یک شرط ضروری برای هر اتفاق دیگری است.”
و همانطور که دولت ها به بازسازی ادامه می دهند، آنها به گفته سانچز-پارامو، همچنین باید بر فعال کردن مجدد فعالیت های اقتصادی که باعث ایجاد اشتغال می شود، مانند در بخش خدمات تمرکز کند.
سانچز-پارامو خاطرنشان کرد که در حالی که بسیاری از آن زمان تحت «فشار مالی» بر سر میزان هزینه‌هایشان قرار گرفته‌اند، مهم است که برنامه‌های شبکه ایمنی خیلی سریع لغو نشود.
“آنها [should] صبر کنید تا شغل بهبود یابد قبل از اینکه آنها از حمایت درآمدی برخی از این خانوارهای آسیب پذیرتر برداشت کنند.”
زیرا اگر حمایت ها را خیلی سریع تثبیت کنیم و به عقب برگردانیم، ممکن است در واقع شاهد موج دوم افزایش فقر باشیم زیرا اشتغال هنوز وجود ندارد.
بارقه های امید
رویز در بنگلادش روزهای بهتری را سپری می کند.
آنها گفتند که پس از وامی به مبلغ 40000 تاکا (466 دلار)، این زوج یک ون و یک بز خریداری کردند تا زندگی خود را تامین کنند.
پرادیپ روی اکنون با ون خود به عنوان راننده کار می کند و مسافران را با مبلغی معادل حدود 6 دلار در روز حمل می کند. او گفت که این خانواده برنامه ای برای بازگشت به شهر ندارند و اکنون برای خرید یک گاو و مقداری زمین کشاورزی پس انداز می کنند.
در حالی که این دو از لحاظ فنی از فقر خارج شده‌اند، سختی‌های بحران کرونا اثر خود را نشان داده است.
دیپالی روی که احساس گرسنگی در دوران بارداری خود را “دردناک ترین” دوران زندگی خود توصیف کرد، گفت: “اگر به آن دوران فکر کنم یا به یاد بیاورم، قلبم از اشک می ترکد.”
او افزود: «اما اکنون روزهای بسیار خوبی را سپری می کنیم.» او با بیان اینکه امید به آینده را دوباره به دست آورده است، و آرزو دارد که پسر شش ماهه آنها مدرک فوق لیسانس بگیرد، اضافه کرد.
با این حال، آنها یک یادآوری برای جامعه بین المللی دارند: کسانی را که هنوز پشت سر گذاشته اند را فراموش نکنید.
پرادیپ روی می‌گوید: «افراد زیادی مثل ما هستند که به اعماق زمین سقوط کرده‌اند. “پس اگر در کنار آنها بایستید، آنها نیز می توانند مانند ما به آرامی بلند شوند.”
– Esha Mitra در دهلی نو و Ivana Kottasová در لندن در این گزارش مشارکت داشتند.